- Książki Książki
- Podręczniki Podręczniki
- Ebooki Ebooki
- Audiobooki Audiobooki
- Gry / Zabawki Gry / Zabawki
- Drogeria Drogeria
- Muzyka Muzyka
- Filmy Filmy
- Art. pap i szkolne Art. pap i szkolne
O Akcji
Akcja Podziel się książką skupia się zarówno na najmłodszych, jak i tych najstarszych czytelnikach. W jej ramach możesz przekazać książkę oznaczoną ikoną prezentu na rzecz partnerów akcji, którymi zostali Fundacja Dr Clown oraz Centrum Zdrowego i Aktywnego Seniora. Akcja potrwa przez cały okres Świąt Bożego Narodzenia, aż do końca lutego 2023.zajęli także bułgarskie Płowdiw i Starą Zagorę, na dobre sadowiąc się w Europie. Południowa Tracja znalazła się w ich władaniu 10. Postępy Osmanów musiały w końcu spowodować większy opór i 26 września 1371 roku doszło do bitwy nad Maricą23, pierwszego ze starć rozstrzygających o losach tureckiego podboju Bałkanów, w którym Murad pokonał braci: Jana Uglieszę 11 i Wukaszyna 12. Można rozważać czy gdyby pozostali bałkańscy władcy zainteresowani powstrzymaniem osmańskiej nawałnicy przyłączyli się do walki, rzeczy potoczyłyby się inaczej. Sami bracia starali się o utworzenie szerszej koalicji, Jan Ugliesza skłaniał się nawet do uznania zwierzchności patriarchy konstantynopolitańskiego nad Kościołem serbskim by zyskać wsparcie Bizancjum 13. Porozumienia jednak nie osiągnięto, bowiem cesarz Jan V od 1370 roku przebywał w Wenecji, a jego najstarszy syn i nastepca tronu, Andronik, pozostawiony w stolicy jako regent, sprzyjał Turkom 14. Do wspólnych działań nie doszło. Turcy odnieśli świetne zwycięstwo, otwierając sobie drogę do dalszych podbojów w Europie, a księstewka serbskie zostały zhołdowane. Był to bardzo poważny krok w kierunku narzucenia zwierzchności także Cesarstwu Bizantyńskiemu. W pierwszej fazie swojego panowania Jan V, wiedząc, że Bizancjum nie powstrzyma Osmanów własnymi siłami, usilnie zabiegał o uzyskanie pomocy, zwracając się do papieża i władców zachodnioeuropejskich. Sondowano też możliwość zbliżenia z państwami bałkańskimi 15, co jednak było trudne, z powodu zadawnionych konfliktów. Cesarz chciał uzyskać wsparcie militarne, w zamian za obietnicę unii Kościoła wschodniego i zachodniego, której był szczerym zwolennikiem. Jednak podobna polityka miała w Bizancjum wielu przeciwników, z czego zdawano sobie sprawę na Zachodzie. Dlatego obietnice wprowadzenia wyznania rzymskiego, takie jak ta z 1355 roku 16 (kiedy w liście do papieża Jan w zamian za pomoc zbrojną proponował, wraz z obietnicą unii, oddanie pięcioletniego syna, Manuela 17, na wychowanie Ojcu Świętemu - w takim układzie trudno byłoby nazwać chłopca inaczej niż zakładnikiem 18), traktowano z dużym dystansem. Niepowodzeniem zakończyły się również rozmowy z włoskimi republikami, a także Węgrami, gdzie Jan udał się osobiście w 1366 roku 19. Krótką chwilę wytchnienia przyniosła interwencja Amadeusza Sabaudzkiego 20, kuzyna cesarza, wymierzona przeciwko Turkom. Amadeuszowi udało się nawet odzyskać Galipoli 21, jednak i on w zamian za udzieloną pomoc oczekiwał zjednoczenia Kościoła wschodniego i zachodniego. Jan wreszcie udał się do Rzymu w 1369 roku, gdzie przyjął wiarę rzymską. Nie satysfakcjonowało to żadnej ze stron, bowiem konwersja samego basileusa 32ani nie powodowała zmiany we wzajemnych relacjach Kościołów, ani nie zaowocowała wysłaniem pomocy zbrojnej dla zagrożonego Cesarstwa. Rozczarowany cesarz próbował jeszcze uzyskać wsparcie finansowe od Wenecji, jednak skończyło się to wielce kłopotliwym żądaniem spłaty starych długów, na co nie miał pieniędzy. Z opresji, wobec bierności sprawującego regencję Andronika 23, wybawił go dopiero młodszy syn, Manuel. Do Konstantynopola obaj Paleologowie powrócili w 1371 roku 24. Klęska polityki prowadzącej do uzyskania pomocy z Zachodu i jednoczesne sukcesy Turków na Bałkanach spowodowały, że Jan V uznał, iż jedyną szansą Bizancjum jest zapewnienie sobie dobrych stosunków z państwem Murada. Możliwe, że pod koniec 1371 lub w 1372 roku wysłano do sułtana poselstwo, którego celem było ustalenie wzajemnych relacji 25. Poselstwu miał przewodzić Manuel, przeznaczony na gwaranta uległej polityki ojca. Trudno ocenić czy rzeczywiście to właśnie Manuel, który od 1369 roku był despotą 26 w Tesalonice, stał na czele poselstwa do sułtana i kiedy faktycznie je wysłano. Jedyny z kronikarzy greckich wspominający o ugodzie pomiędzy Cesarstwem a Turcją osmańską początkowo lakonicznie podaje, że ,,Jan wszedł w przymierze z Muradem, który niedawno przeprawił się do Europy" 27, jednak w innym miejscu dodaje, że ,,po powrocie do Byzantionu [z Wenecji] cesarz wymienił poselstwa z Muradem i wysłał swojego młodszego syna na dwór sułtański, prosząc go aby służył Muradowi najlepiej jak potrafi i żeby towarzyszył mu wraz z wojskiem, gdzie tylko ów rozkaże wyruszyć, a także żeby słuchał rozkazów sułtana i dołożył starań by nie urazić go w przyszłości" 28. Jeśli wierzyć tej relacji owym synem faktycznie był Manuel, tym bardziej, że w kolejnym zdaniu kronikarz wyraźnie akcentuje, że nie chodzi o młodszego syna Jana V, Teodora. Trudno jednak przyjmować to za pewnik, nie mając poparcia w innych źródłach, które relacjonowałyby takie poselstwo i biorąc pod uwagę jak często Chalkokondyles myli chronologię i szczegóły opisywanych wydarzeń. Jednakże pamiętając o wcze
Szczegóły | |
Dział: | Ebooki pdf, epub, mobi, mp3 |
Kategoria: | literatura piękna, powieść historyczna |
Wydawnictwo: | E-bookowo |
Język: | polski |
Zabezpieczenia i kompatybilność produktu (szczegóły w dziale POMOC): | *Produkt jest zabezpieczony przed nielegalnym kopiowaniem (Znak wodny) |
Wprowadzono: | 23.12.2010 |
Zaloguj się i napisz recenzję - co tydzień do wygrania kod wart 50 zł, darmowa dostawa i punkty Klienta.