Ebook Manifest Komunistyczny pdf

ch 1830-1840 były jesz­cze re­li­gij­ne i bo­go­boj­ne, życz­li­wie na­sta­wio­ne do wspól­no­ty, po­dat­ne na pro­po­zy­cje re­form, a ko­mu­ni­stycz­ne i an­ty­ka­pi­ta­li­stycz­ne ten­den­cje mia­ły zmien­ne na­si­le­nie. Po­sia­da­ły one czę­sto krót­ki pro­gram w for­mie ka­te­chi­zmu (py­ta­nia i od­po­wie­dzi), na­zy­wa­ne­go na­wet wy­zna­niem wia­ry lub cre­do i były naj­czę­ściej wzo­ro­wa­ne na fran­cu­skiej li­te­ra­tu­rze so­cja­li­zmu i ko­mu­ni­zmu uto­pij­ne­go. Zna­ne są na przy­kład ka­te­chi­zmy La­pon­ne­rayea, Etien­nea Ca­be­ta, Kar­la Schap­pe­ra, Féli­ci­té Ro­ber­ta de La­men­na­is. Ostat­nią taką or­ga­ni­za­cją był Zwią­zek Wy­pę­dzo­nych (Ba­ni­tów). Zwią­zek sta­wiał so­bie jesz­cze an­ty­feu­dal­ne cele i był pod wpły­wem Re­wo­lu­cji Fran­cu­skiej 1789 roku, a ,,De­kla­ra­cja Praw Czło­wie­ka i Oby­wa­te­la" oraz tra­dy­cje Ba­beu­fa były pro­gra­mo­wą pod­sta­wą jego dzia­łal­no­ści. W 1836 roku do­szło do roz­ła­mu - nurt ro­bot­ni­czy utwo­rzył Zwią­zek Spra­wie­dli­wych, któ­re­go teo­re­ty­kiem zo­stał Wil­helm We­itling. Więk­szość człon­ków Związ­ku sta­no­wi­li nie­miec­cy rze­mieśl­ni­cy w Pa­ry­żu i Lon­dy­nie. Kie­row­nic­two Związ­ku znaj­do­wa­ło się naj­pierw w Pa­ry­żu, a od 1846 roku w Lon­dy­nie. W la­tach 1836-1838 od­by­ła się w Związ­ku Spra­wie­dli­wych dys­ku­sja pro­gra­mo­wa. Pod ko­niec 1838 roku po­ja­wi­ła się bro­szu­ra Wil­hel­ma We­itlin­ga pt. ,,Czło­wie­czeń­stwo, ja­kie ono jest, a ja­kim po­win­no być?". Sta­ła się ona fak­tycz­nie pro­gra­mem Związ­ku. W 1842 roku We­itling opu­bli­ko­wał jesz­cze pra­cę pt. ,,Gwa­ran­cje har­mo­nii i wol­no­ści", ale nie była ona już w sta­nie da­wać dłu­żej pro­gra­mo­wej od­po­wie­dzi na nowe pro­ble­my. Na prze­ło­mie lat 1844-1845 i 1846-1847 do­szło do po­now­nych dys­ku­sji pro­gra­mo­wych. W 1847 roku przy­by­li z Lon­dy­nu do Bruk­se­li wy­słan­ni­cy Związ­ku Spra­wie­dli­wych z pro­po­zy­cją, aby Marks i En­gels przy­stą­pi­li do tej or­ga­ni­za­cji. W czerw­cu 1847 roku od­był się w Lon­dy­nie zjazd Związ­ku Spra­wie­dli­wych (z udzia­łem En­gel­sa), któ­ry prze­szedł też do hi­sto­rii jako I Kon­gres Związ­ku Ko­mu­ni­stów, gdyż taką na­zwę przy­jął wów­czas Zwią­zek Spra­wie­dli­wych. Do­tych­cza­so­wa de­wi­za Związ­ku ,,Wszy­scy lu­dzie są brać­mi!", zo­sta­ła za­stą­pio­na kla­so­wym ha­słem i za­sa­dą wal­ki - ,,Pro­le­ta­riu­sze wszyst­kich kra­jów, łącz­cie się!". II Kon­gres ob­ra­du­ją­cy od 29 li­sto­pa­da do 8 grud­nia 1847 roku za­da­nie opra­co­wa­nia pro­gra­mu Związ­ku po­wie­rzył Mark­so­wi i En­gel­so­wi. ,,Ma­ni­fest" nie po­wstał więc z dnia na dzień, lecz był wy­ni­kiem dys­ku­sji w Związ­ku Spra­wie­dli­wych, jak i doj­rze­wa­nia Mark­sa i En­gel­sa do ta­kiej for­my przed­sta­wie­nia pro­gra­mu ko­mu­ni­stów. Na­pi­sa­nie pro­gra­mu było moż­li­we po wy­ja­śnie­niu pod­sta­wo­wych pro­ble­mów teo­re­tycz­nych i opra­co­wa­niu ma­te­ria­li­stycz­nej kon­cep­cji dzie­jów. Pierw­szą pró­bą było na­pi­sa­nie przez En­gel­sa ,,Pro­jek­tu ko­mu­ni­stycz­ne­go wy­zna­nia wia­ry", któ­ry był roz­pa­try­wa­ny przez I Kon­gres Związ­ku Ko­mu­ni­stów, ob­ra­du­ją­cy od 2 do 9 czerw­ca 1847 roku w Lon­dy­nie, w sie­dzi­bie Sto­wa­rzy­sze­nia Oświa­to­we­go Ro­bot­ni­ków Nie­miec­kich, nad pu­bem ,,Pod Czer­wo­nym Lwem" przy Gre­at Wind­mill Stre­et, w dziel­ni­cy Soho. ,,Pro­" na­wią­zy­wał w for­mie do wcze­śniej­sze­go ,,Ka­te­chi­zmu" ko­mu­ni­sty-uto­pi­sty La­pon­ne­rayea. De­cy­zją I Kon­gre­su Związ­ku Ko­mu­ni­stów ,,Pro­jekt ko­mu­ni­stycz­ne­go wy­zna­nia wia­ry" zo­stał ro­ze­sła­ny do gmin Związ­ku i był w nich dys­ku­to­wa­ny. Kie­row­nic­two Związ­ku zda­wa­ło so­bie spra­wę ze sła­bo­ści ,,Pro­jek­tu ko­mu­ni­stycz­ne­go wy­zna­nia wia­ry". Do­ku­ment ten ode­grał jed­nak swo­ją po­zy­tyw­ną rolę, gdyż po raz pierw­szy w hi­sto­rii po­zwo­lił zor­ga­ni­zo­wać sto­sun­ko­wo sze­ro­ką dys­ku­sję pro­gra­mo­wą w ru­chu ro­bot­ni­czym. Po tej dys­ku­sji En­gels na­pi­sał nową wer­sję pro­gra­mu pod na­zwą ,,Za­sa­dy ko­mu­ni­zmu". Już w trak­cie jego opra­co­wy­wa­nia do­szedł do wnio­sku, że na­le­ży zmie­nić for­mę i struk­tu­rę pro­gra­mu. Dla­te­go w li­ście do Mark­sa z 23-24 li­sto­pa­da 1847 roku pi­sał: ,,Z