Ebook Łódź Charona mobi,epub

do Me­klem­bur­gii-Vor­pom­mern, czy­li lan­du bez­po­śred­nio przy­le­ga­ją­ce­go do Za­chod­nio­po­mor­skie­go, przy­by­ło naj­mniej uchodź­ców z Azji i Afry­ki, ale i tu od­se­tek ko­lo­ro­wych był cał­kiem spo­ry. A nie wszy­scy oka­za­li się po­tul­ny­mi ba­ran­ka­mi. Po­cze­kał, aż to­wa­rzy­stwo znik­nie w ga­bi­ne­cie Gó­rec­kie­go, i po­szedł do sie­bie, igno­ru­jąc ssa­nie w brzu­chu. Od rana nic nie jadł. Na sa­mej ka­wie i pa­pie­ro­sach da­le­ko nie za­je­dzie. Żar­cie i tak mu­sia­ło po­cze­kać. Pora brać się do ro­bo­ty. Pierw­sze dwa­dzie­ścia czte­ry go­dzi­ny są klu­czo­we dla śledz­twa. Na po­czą­tek spraw­dzi re­je­stra­cję SUV-a sto­ją­ce­go na par­kin­gu, choć nie wią­zał z tym więk­szych na­dziei. Jak znał ży­cie, wóz na­le­żał do ja­kie­goś py­ska­te­go go­ścia, ma­ją­ce­go do po­li­cji cały sze­reg za­strze­żeń. Uże­raj się póź­niej z ta­kim pod­czas wy­ja­śnień. Szko­da, że nie spraw­dził nis­sa­na wcze­śniej. Zaj­rzał­by do środ­ka i zna­lazł od­po­wie­dzi na parę py­tań. Zszedł pię­tro ni­żej i dłu­gim ko­ry­ta­rzem do­tarł do zaj­mo­wa­ne­go przez sie­bie biu­ra, któ­re dzie­lił z Dar­kiem No­wa­kiem i Gra­żyn­ką Ko­nar­ską. Biur­ka, krze­sła, sza­fa na akta, kom­pu­te­ry i sa­mot­na pa­prot­ka na okien­nym pa­ra­pe­cie skła­da­ły się na twór­czy nie­ład pa­nu­ją­cy w po­ko­ju. On sam ob­se­syj­nie nie zno­sił, kie­dy ktoś do­ty­kał akt spraw, nad któ­ry­mi pra­co­wał. Ni­cze­go póź­niej nie po­tra­fił zna­leźć. Nie­jed­no­krot­nie do­sta­wał sza­łu, prze­trzą­sa­jąc za­ka­mar­ki biur­ka i me­ta­lo­wej sza­fy. Nie na­le­żał do pe­dan­tów, ale lu­bił wie­dzieć, gdzie się co znaj­du­je. Pod­ko­mi­sarz No­wak przy­mie­rzał się wła­śnie do dru­gie­go śnia­da­nia, a może wcze­sne­go lun­chu. Fa­cet wa­żył naj­wy­żej sześć­dzie­siąt pięć kilo, sama skó­ra i ko­ści, a jadł za trzech, ob­se­syj­nie przy tym dba­jąc o wła­sne zdro­wie. Go­dzi­nę przed ro­bo­tą bie­gał, nie zwa­ża­jąc na aurę. God­ne po­dzi­wu, choć zda­niem Tom­czy­ka w ten spo­sób tyl­ko uni­kał sie­dze­nia w domu. Ko­nar­skiej nie było. Kie­dy przyj­dzie, do­wie się, co też przy­go­to­wał dla niej Gó­rec­ki. - Cześć. - - Od­po­wiedź No­wa­ka była co­kol­wiek nie­zro­zu­mia­ła. Cięż­ko mó­wić i żuć wiel­ką ka­nap­kę jed­no­cze­śnie. Tro­chę po­trwa­ło, za­nim prze­łknął pierw­szy kęs. - Sły­sza­łem, co się sta­ło. - Wie­ści pręd­ko się roz­cho­dzą - burk­nął Tom­czyk, opa­da­jąc całą masą cia­ła na krze­sło. - Fa­cet już do­stał ksyw­kę. - Jaką? - Ado­nis - z po­wa­gą po­wie­dział No­wak i za­raz po­tem par­sk­nął śmie­chem. - Nie­złe, co? - Bar­dzo za­baw­ne. - Nie ja to wy­my­śli­łem, tyl­ko ci z la­bo­ra­to­rium. Do­brze wiesz, ja­kie mają zbo­czo­ne po­czu­cie hu­mo­ru. - Przy mnie tak nie dow­cip­ko­wa­li. - Pa­weł się­gnął po dłu­go­pis i blo­czek z sa­mo­przy­lep­ny­mi kar­tecz­ka­mi. ZS 726 Na koń­cu było L czy X? Nie­waż­ne, spró­bu­je jed­nej i dru­giej kom­bi­na­cji. - Rob­bie po­szedł w od­staw­kę? - Tak. Gra­ży­na się nim zaj­mie. Sła­wek tak za­de­cy­do­wał. Tom­czyk uru­cho­mił kom­pu­ter, wpi­su­jąc od­po­wied­nie ha­sło i lo­gin. Tro­chę po­trwa­ło, za­nim pro­gram za­sko­czył. Przez ten czas wpa­try­wał się w kart­kę, za­cho­dząc w gło­wę, czy aby na pew­no ciąg li­ter i cyfr jest pra­wi­dło­wy. - Na pew­no się ucie­szy. - Nie ma jak pa­pier­ko­wa ro­bo­ta. Wła­ści­wie to gdzie jest te­raz? - Po­szła z dziec­kiem do le­ka­rza. W szko­łach pa­nu­je epi­de­mia gry­py. - I tego wi­ru­sa przy­nie­sie nam tu­taj. - Po­wie­dzia­ła, że ma cho­re dziec­ko, a nie, że ona jest cho­ra. To spo­ra róż­ni­ca. Jak to szł FL czy FX? Pal­ce Tom­czy­ka za­czę­ły śmi­gać po kla­wia­tu­rze. Na wy­nik nie trze­ba było dłu­go cze­kać. Mar­ta Wal­czyk. Z PE­SEL-u do­wie­dział się, ile ma lat. No pro­szę, kto by się spo­dzie­wał? Sa­mo­chód na­le­żał do niej. Zdję­cia nie było, ale z dużą dozą praw­do­po­do­bień­stwa mógł przy­jąć, że to wła­śnie jej tru­pa zna­le­zio­no nie­da­le­ko nis­sa­na. Punkt dla nie­go. Jest cia­ło, ma i na­zwi­sko. Je­śli dłu­żej po­szpe­ra w ba­zach da­nych, może wy­sko­czy coś jesz­cz