Ebook Lód mobi,epub

ziejów wszech­obej­mujący, wszech­re­gu­lujący. Czy widzą to pa­no­wie ma­te­ma­ty­cy? Wi­dzi­cie prze­cie! ...Co więc należy zro­bić? Otwo­rzyć tę kon­serwę! Wciągnąć Rosję w dwu­dzie­sty wiek, choćby wbrew jej sa­mej! Tak, tak: prze­mocą roz­mro­zić Hi­storję! Roz­mro­zić Hi­storję, po­wia­dam! Naj­pierw Ot­tie­piel, po­tem Re­wo­lu­cja! Ale nie Ot­tie­piel z nada­nia bo­skie­go, z cyklów me­ta­fi­zycz­nych zesłana, lecz -- za­cisnął piąchy ma­czu­go­wa­te -- na­sze­mi, człowie­cze­mi rękami zro­biona! Z pra­cy, z ro­zu­mu, z na­uki, z pie­niądza! Ot -- od­sapnął, dech na ko­niec łapiąc -- taki ja ot­tie­piel­nik -- Prze­stałem już śle­dzić per­tur­ba­cje w Du­mie -- czy troc­kiści nie są te­raz w ja­kimś so­ju­szu tak­tycz­nym ze stru­vow­ca­mi i tru­do­wi­ka­mi stołypi­now­skie­mi? Zresztą, na dobrą sprawę, co to wszyst­ko zmie­nia? Jaka różnica dla Po­la­ka? Taka władza ro­syj­ska, in­sza władza ro­syj­ska. -- Od­ro­dzo­na Pol­ska musi być Polską so­cja­li­styczną! Będzie! -- No, ale to i tak się nie kal­ku­lu­je. -- Taj­tel­baum zaciągnął się dy­mem ty­tu­nio­wym. -- Jeśli wej­dzie­cie w alian­se skut­kujące roz­miękcze­niem po­li­ty­ki re­ak­cyj­nej, to właśnie utrud­ni­cie ro­botę re­wo­lu­cyjną: o to prze­cież cho­dzi, żeby car­stwo i burżuazja uci­skały pro­le­tar­jat, nie? Uniosłem pa­lec. -- Dja­lek­ty­ka, Al­fred, dja-le-kty-ka! -- Dla­cze­go za­tem nie możemy się do­cze­kać re­wo­lu­cji także w Niem­czech, w An­gl­ji, w Ame­ry­ce? -- Się nie znają na uci­sku, za­pad­ny­je ka­pi­ta­li­sty. Tyl­ko Ro­sja­nin umie tak uci­skać słabych i bied­nych, żeby im na­wet na życiu zależeć prze­stało. -- Co za bzdu­ry ga­da­cie! -- Micz­ka aż walnął piąchą w blat. -- Tam burżuazja trzy­ma się jesz­cze sil­niej, bo miała więcej cza­su, żeby się wko­rze­nić i oko­pać! Za to w Ro­sji -- w Ro­sji, w Króle­stwie od początku je­steśmy go­to­wi! Niech tyl­ko Hi­stor­ja ru­szy z miej­sca, niech osiągnie­my ko­niecz­ne wa­run­ki -- re­wo­lu­cja jest nie­unik­nio­na! -- Bo ja Z Pio­trem Stru­ve u ste­ru rządu i so­cja­li­sta­mi od dwu­dzie­stu lat za­sia­dającymi w Du­ -- Może jed­nak le­piej li­czyć na jakąś ma­sakrę na fron­cie i za­miesz­ki ulicz­ I głód na wsi. Cho­ciaż do tej pory umie­rają z głodu dosyć po­kor­nie, szlach­ty ani czy­now­ników nie rze­zają, Pu­ga­czo­wa nie pomną. -- Al­fred skrzy­wił się scep­tycz­nie. -- No i woj­sko, woj­sko przede wszyst­kiem -- nie je­den czy dru­gi okręt zbun­to­wa­ny, ale pułki, arm­je. -- Które właśnie za­czną wra­cać do kra­ju. -- Go­spo­dar­ka po­win­na ru­szyć, to na pew­no -- przy­znałem. -- Cho­ciaż nie wiem, czy aku­rat dla li­chwia­rzy to taka do­bra wia­do­mość. Fi­del­berg pacnął się w spo­co­ne czoło, co za­brzmiało jak so­czy­sty klaps. -- Ach, pa­nie Be­ne­dyk­cie, dzia­dek już -- -- O, właśnie, Micz­ka! -- roz­pro­mie­niłem się. -- Będziesz tak do­bry i za­py­tasz sta­re­go, czy nie pożyczy mi w nagłej oko­licz­ności życio­wej choćby dzie­siątaka? Cze­ka mnie długa podróż, wy­dat­ki -- -- Brońcie mnie, ar­cha­nioły! -- Fi­del­berg pod­sko­czył i, co­fając się przez re­stau­rację, ma­chał przed czer­woną twarzą wiel­kie­mi dłońmi, czy­niąc zna­ki prze­ciw złemu. -- Mało to już mnie kosz­to­wały ta­kie pośred­nic­twa! A idźże! Al­fred od­pro­wa­dzał go wzro­kiem. -- Na­prawdę, Be­nek, nie mu­siałeś mi te­raz od­da­wać, jeśli -- -- A-tam! Za­nim zdążą się upo­mnieć o zwrot, trze­ba po­pro­sić o następną pożyczkę -- cieszą się, że uszli z port­fe­lem. -- No tak. -- Zdu­sił peta, zapiął ma­ry­narkę, pod­niósł teczkę. -- To kie­dy wyjeżdżasz? Ob­ra­całem w dłoniach le­galną-niele­galną bibułę Micz­ki, dru­kiem drob­nym, nie­wy­raźnym zapełnioną, z tu­zi­nem ar­ty­kułów wątpli­wej or­to­gra­fji, wy­krzyk­ni­ka­mi gęsto upstrzo­nych, z jedną ka­ry­ka­turą bo­ho­ma­zo­watą i jed­nym wier­szem Je­sie­ni­na na dole ostat­niej stro­ny. -- Ju­tro. -- Na Sy­berję, po­wia­dasz. Przez Tiu­meń i Ir­kuck, tak? -- Co zno­wu? -- Nie, -- Za­wa­hał się, zamyślił. -- Kie­dy do­stałem tę na­grodę z Kasy Mia­now­skie­ Ich głównie fi­nan­sują wschod­nie for­tu­ny, Po­la­cy z Azji, z Kau­ka­zu, z Da­le­kie­go Wscho­du. Czy ty byłeś wte­dy na ban­kie­ Nie, chy­ba nie. Po­znałem jed­ne­go z owych ma­gnatów fu­ter, złota, węgla i zim­na­za, fun­do­wał kil­ka sty­pendjów dla młodych ma­te­ma­tyków z Kon­gresówki, Bie�