Leadership ToolBox. Narzędzia nowoczesnego menedżera

y prosto w oczy. Był optymistą, który w każdej trudności potrafił dostrzec okazję dla siebie. Z głębokim przekonaniem urzeczywistniał swoje pragnienia, wiedząc, że w niczym nie musi być najlepszy. Wystarczy, że będzie tylko trochę lepszy od konkurentów. Wystarczy być lepszym o 0,3 sekundy Na jednym z wykładów Briana Tracyego usłyszałem opowieść o koniu wyścigowym dziesięć razy cenniejszym od pozostałych tylko dlatego, że wygrywał z nimi na torze ułamek sekundy. W piłce nożnej skromny wynik 1:0 jest tyle samo wart dla zwycięzcy, ile efektowny triumf różnicą wielu bramek. 27 stycznia 2010 roku niemal niezauważalna przewaga 0,3 sekundy nad Norweżką Marit Bj?ergen dała Justynie Kowalczyk wymarzone złoto w biegu na 30 km techniką klasyczną na olimpiadzie w Vancouver. Oglądałem ten bieg i wiem jedno: o to zwycięstwo Justyna musiała walczyć do samego końca, wznieść się na wyżyny swoich umiejętności i wydobyć z mięśni ostatnie rezerwy sił. Nie oszukujmy się - nie była dużo lepsza od Bj?ergen. Nie była nawet odrobinę lepsza. Ale była wystarczająco lepsza, by na jej piersi zawisł złoty krążek. Właśnie taką postawę reprezentował Winston Churchill. Nie pragnął w niczym być najlepszy, za to wytrwale pracował nad tym, by być odrobinę lepszym od innych. Każdy z nas może być przywódcą tak skutecznym jak Winston Churchill, jeśli przyjmie postawę ciągłego doskonalenia się. Jak powiedział Frank Lloyd Wright, cena sukcesu ,,to poświęcenie, ciężka praca oraz nieustanne oddanie sprawie, nad którą pracujemy". Zwycięzcy rodzą się zwykłymi ludźmi Nikt nie rodzi się przywódcą, ale może się nim stać. To wielkie odkrycie XX wieku. Każdy z nas ma więc szansę stać się wspaniałym liderem pod warunkiem, że będzie nad sobą ciężko pracował. Dowód? Bardzo proszę! Węgierski psycholog edukacyjny Laszlo Polgár sformułował w latach 60. teorię, że talent się tworzy, a nie rodzi. Postanowił to udowodnić empirycznie. Przeprowadził wspólnie z żoną Klarą eksperyment edukacyjny, którego podmiotem uczynił... własną córkę Zsuzsę (a następnie dwie kolejne - Zsofię i Judit). Eksperyment rozpoczęto zanim Zsuzsa skończyła cztery lata. Rodzice podporządkowali wszystko uczeniu córki gry w szachy. Zgromadzili liczącą ponad 10 tysięcy tomów bibliotekę na temat szachów i codziennie poświęcali wiele godzin na ćwiczenia. Jakie były wyniki eksperymentu? W wieku 17 lat Zsuzsa Polgár, jako pierwsza kobieta w historii, zakwalifikowała się do mistrzostw świata mężczyzn. W wieku 19 lat poprowadziła swoje siostry (14-letnią Zsofię i 12-letnią Judit) do mistrzostwa świata kobiet. W wieku 21 lat została pierwszą kobietą arcymistrzynią. Rok później ten sukces powtórzyła Judit - mając zaledwie 15 lat, została najmłodszym arcymistrzem w historii rozgrywek szachowych (wśród kobiet i mężczyzn)! Laszlo i Klara Polgárowie uczynili swoje trzy córki najlepszymi szachistkami w historii tej dyscypliny! Dzięki czemu? Dzięki ciężkiej pracy i konsekwentnemu dążeniu do wyznaczonych celów. Trudno bowiem przypuszczać, że siostry Polgár miały jakiekolwiek inklinacje do szachów. Mozart nie był geniuszem? Jeszcze inny, ale bardzo pouczający, przykład dotyczy muzyków. W 1994 roku grupa angielskich badaczy wyruszyła na poszukiwania talentu muzycznego. Wzięto pod lupę 257 uczniów i podzielono ich na pięć grup kompetencyjnych (ze względu na instrument, czas poświęcany na naukę, warunki socjalno-ekonomiczne itd.). Przeprowadzono szczegółowe wywiady z uczniami i ich rodzicami. Zadawano różne pytania: ile czasu dziecko przeznacza na ćwiczenia, w jakim wieku potrafiło zanucić możliwą do rozpoznania melodię i tym podobne. Wyniki były jednoznaczne. W grupie najzdolniejszych młodych muzyków nie udało się znaleźć żadnych przejawów rozwiniętych zdolności muzycznych. Mimo to różnice w osiągnięciach były ogromne. Okazało się, że jedynym czynnikiem różnicującym tych najlepszych od przeciętnych był liczba godzin poświęconych na ćwiczenia. Najlepsi muzycy poświęcali średnio dwie godzinny dziennie na ćwiczenia, przeciętni - 15 minut. Różnica wynosiła więc 800%! I to była najważniejsza kwestia różnicująca ,,talenty" od przeciętniaków. A więc - podobnie jak w przypadku Zsuzsy Polgár i jej sióstr - kluczową kompetencją okazała się gotowość do wysiłku i nakierowanie na cel. Dziesięć tysięcy godzin Tylko 10 tysięcy godzin nauki i pracy nad dowolnym zagadnieniem dzieli nas od najlepszych autorytetów w danej dziedzinie na świecie. Zaskakujące? A jednak! Tyle tylko, że 10 tysięcy godzin to prawie cztery lata pracy po osiem godzin dziennie, przez 365 dni w roku! Dlatego mam lepszą wiadomość: jedynie 1500 godzin ćwiczeń wymaga znalezienie się w gronie 20% najlepszych w danej dziedzinie specjalistów. A to już tylko pó