Królowa niewidzialnych jeźdźców

Opowieść na pograniczu magii, baśni i fantastyki. Toczy się wyjątkowo powoli, każde wydarzenie jest rozpatrywane z punktu widzenia wszystkich osób biorących w nim udział. Bohaterowie często oddają się wspomnieniom, analizują zachowanie poszczególnych członków rodziny lub mieszkańców wioski. A o czym jest sama historia? O chłopcu, znajdku, na którego wszyscy mówią Oko, ze względu na jego niecodzienne oczy, jedno szmaragdowe a drugie żółte i przysłonięte do połowy powieką. Opiekuje się nim młynarzowa. Do wioski zaglądają Trzy Czarne Konie, które sprowadził Tracz Obojętność. Sieją przerażenie, porywają ludzi, a wójt zaczyna się zastanawiać, czy dobrze zrobił, że przyniósł do wioski dziecko znalezione w Pinglowych Krzakach. Oko postanawia wyruszyć w świat i odnaleźć swój Los oraz to, co upuścił jeden z niewidzialnych jeźdźców. Książka, do której trzeba się przekonać. Nie porywa. Nie zachwyca. Nie zaciekawia. Nie sprawia, że z wypiekami na policzkach przewracamy kolejne strony. Jako audiobook czyta się sama, więc jest bardziej strawna. Nie sądzę, aby młody czytelnik dał się urzec lekturze. Nawet ci, co lubią mroczne klimaty się rozczarują, ponieważ są one bardziej dziwne niż przerażające. Podsumowując, przeczytać można, ale czy warto?