Ebook Król Ryszard II mobi,epub

mstwa. NORFOLK Przyjmuję wyzew. Na miecz ten przysięgam, Który rycerstwo na me złożył ramię, Żem ci jest gotów w szrankach odpowiedzieć Bożego sądu krwawym pojedynkiem. A w boju trupem ciało niech zostawię, Jeślim jest zdrajcą i w złej walczę sprawie. KRÓL RYSZARD Co Mowbrayowi kuzyn nasz zarzuca? Wielka to musi zbrodnia być, co zdoła Grzesznej w nim myśli dać nam podejrzenie. BOLINGBROKE Słów moich prawdy mym życiem dowiodę. Mowbray ten osiem tysięcy dukatów Na jurgielt twoich, królu, wojsk odebrał, Ale w występnych zatrzymał je celach Jak podły zdrajca, fałszywy nikczemnik. Teraz dodaję, a szablą dowiodę, Tu lub na ziemi chociażby najdalszej, Którą angielskie widzieć mogło oko, Że wszystkie zdrady, przez te lat ośmnaście W twoich dzielnicach występnie knowane, Swe źródło miały w fałszywym Mowbrayu. Lecz nie dość na tym, a skarg moich prawdy Na jego grzesznym żywocie dowiodę, On się na życie księcia Gloucester sprzysiągł, On wrogów jego uwiódł łatwowierność, I podle duszę jego on niewinną Z potokiem jego krwi czystej wytoczył. Krew ta dziś woła, jak niegdyś krew Abla, I z niemych pieczar podziemnych mnie wzywa, Bym sprawiedliwość i karę wymierzył. Klnę się też na mych przodków chwałę jasną, Że lub go pomszczę, lub duszę dam własną. KRÓL RYSZARD Do jakich szczytów sięga jego zapał! Tomaszu Norfolk, co na to odpowiesz? NORFOLK Odwróć oblicze, królu mój i panie, Twym uszom rozkaż głuchotę na chwilę, Aż powiem temu własnej krwi potwarcy, Jak Bóg i ludzie poczciwi się brzydzą Podobnym kłamcą. KRÓL RYSZARD Wiesz o tym, Mowbrayu, Że są bezstronne oczy me i uszy. Chociażby moim bratem, choćby nawet Mego królestwa prawym był dziedzicem, (Gdy tylko synem mojego jest stryja), Na berła mego przysięgam powagę, Najbliższe świętej krwi powinowactwo Nie dałoby mu wyższości nad tobą, Ani na jego pociągnęło stronę Niezłomną stałość mojej prawej duszy. On mym poddanym tak jak ty, Mowbrayu; Masz prawo mówić wolno i bez trwogi. NORFOLK Więc, Bolingbrokeu, z głębin twego serca Kłamiesz, przez gardło twe fałszywe kłamiesz! Trzy części sumy, którą miałem w ręku, Zaciągom w Calais wiernie wypłaciłem, Czwartą zatrzymać król mnie upoważnił Na umorzenie należnej mi sumy, Za wszystkie koszta podjęte we Francji, Gdym szedł królowej jego towarzyszyć. Połknij to kłamstwo. -- Nie ja też Gloucestera Zabiłem, chociaż w sprawie tej, wyznaję, Nie dopełniłem mojej powinności. Lordzie Lancaster, wroga mego ojcze, Raz przeciw tobie knowałem zasadzkę; Za grzech ten ciężkom w duszy mojej cierpiał, Lecz go wyznałem przy świętej spowiedzi Nim raz ostatni komunikowałem, Pokorniem błagał o twe przebaczanie, I mam nadzieję, że je otrzymałem. Oto me grzechy; wszystkie inne skargi Są zawziętości nikczemnika płodem, Bisurmanina, wyrodnego zdrajcy. W mych słów obronie walczyć jestem gotów, I z mojej strony rzucam rękawicę Pod tego zdrajcy zuchwałego nogi, Aby prawości mojej dowód spisać Czerwoną strugą jego krwi najlepszej. Łaknąc tej chwili, błagam cię, racz panie Oznaczyć szranki, nakazać spotkanie. KRÓL RYSZARD Wściekli rycerze, słuchajcie mej rady, Bez krwi rozlewu zakończmy te zwady; Chociaż nie lekarz, ten wam przepis daję: Gniew zbyt głęboki, zbyt głęboko kraje. Przebaczcie sobie, bo zdaniem doktora Na krwi puszczenie niedobra to pora. Stryju mój, zgaśmy ogień, co tak bucha: Mnie książę Norfolk, ciebie syn usłucha. JAN Z GANDAWY Szukać pokoju, mych lat radzi brzemię: Zakład Mowbraya rzuć, synu, o ziemię. KRÓL RYSZARD Zwróć zakład, książę. JAN Z GANDAWY Usłuchaj od razu Ojcowskiej rady i króla rozkazu. KRÓL RYSZARD Zwróć go, Norfolku, taka moja wola. NORFOLK Głowę mą składam u stóp mego króla. Umrzeć za ciebie powinność mi każe, Ale mój honor nad żywot mój ważę, On na mym grobie bez skazy zostanie, Zhańbić go nie dam tobie nawet, panie. Gdy miecz potwarzy duszę mi przeszywa, Dobre me imię niesławą okrywa, Jedyny balsam na śmiertelną bliznę Krew tego serca, co daje truciznę. KRÓL RYSZARD Oddaj mu zakład jego, nie bądź głuchy: Lwy mogą stłumić lamparta wybuchy. NORFOLK Ale zamazać jego plam nie mogą. Zdejm ze mnie hańbę, wróć mi sławę drogą, A w dłoń twą chętnie zakład jego złożę. Najdroższym skarbem, co ziemia dać może, Czysta jest sława; z sławą utraconą Człowiek jest garścią błota ozłoconą. Jako w żelaznej skrzyni klejnot drogi Tak w prawej piersi jest dusza bez trwogi. Tak się me życie z mym honorem sprzęga, Że cios na honor i życia dosięga. Za honor walczyć chętnie w szranki biegnę, Żyłem honorem i za honor legnę. KRÓL RYSZARD do Bolingbrokea: Rzuć jego zakład, daj przykład, gdzie trzeba. BOLINGBROKE