Ebook Król Lear mobi,epub

aś otworzym myśli naszych tajnie. Podajcie mapę. Wiedzcie, żem podzielił Królestwo moje całe na trzy części. Postanowieniem moim jest niezmiennym Od trosk zarządów starość mą wyzwolić, A zostawiając młodszym siłom ciężar, Do wrót się śmierci lżejszą czołgać nogą. Synu mój Cornwall i ty, sercu memu Zarówno drogi, synu mój Albany, Za krótką chwilę córek mych posagi Ogłoszę światu, aby raz na zawsze Zamknąć drzwi wszelkim sporom i niezgodzie. Zarazem Francji i Burgundii panom, Których na dworze moim od tak dawna Trzyma dla córki mej najmłodszej miłość, Dzisiaj stanowczą dam także odpowiedź. Powiedzcie córki, skoro mym zamiarem Jest zrzec się rządów i kłopotów władzy, Powiedzcie, która kocha mnie najwięcej, By szczodrobliwość tam moją przechylić, Gdzie ją pociągnie miłość i zasługa. Pierwsza, Goneril, mów jako najstarsza. GONERIL Więcej cię kocham niż język wypowie, Więcej niż światło, niż powietrze, wolność, Więcej niż wszystkie świata tego skarby; Kocham jak życie, zdrowie, piękność, honor, Jak nigdy ojca nie kochało dziecię. Zbyt jest ubogi język, by wyrazić Miłość mą całą -- kocham cię nad miarę. KORDELIA na stronie: Co będzie mogła Kordelia powiedzieć? Kochać i milczeć. KRÓL LEAR Od tych do tych kresów Cieniste gaje i bogate łany, Rozległe smugi, rzeki rybołowne Twą są własnością i będą na zawsze Twego i księcia Albany potomstwa. A cóż mi teraz odpowie z kolei Żona Cornwalla, Regan, druga córka? REGAN Z tej samej jestem gliny, co ma siostra, Jestem jej równą i każde jej słowo Zda się wyjęte z głębin mego serca. Ja tylko dodam, co jej słowom braknie: Nie ma uciechy na szerokiej ziemi, Która by dla mnie urok jaki miała, Całe albowiem szczęście moje leży W twojej miłości, panie mój i ojcze! KORDELIA na stronie: Biedna Kordelio! Ale nie, bo czuję, Że miłość moja od mych słów bogatsza. KRÓL LEAR Tobie i twemu zostawiam potomstwu Tę część bogatą mojego królestwa Równą przestrzenią, dochodem, pięknością Dzielnicom twojej siostrze przekazanym. Teraz z kolei ty, moja pociecho, Chociaż ostatnia, nie mniej przecie droga, O której młodą ubiega się miłość Wino francuskie i burgundzkie mleko, Co powiesz ojcu, by sobie zapewnić Trzecią, bogatszą niż sióstr twych dzielnicę? KORDELIA Nic. KRÓL LEAR Nic? KORDELIA Nic, ojcze. KRÓL LEAR Z niczego nic rośnie. Przemów raz jeszcze. KORDELIA Ach, ja nieszczęśliwa, Nie mogę serca mego do ust podnieść! Kocham cię, panie, jak powinność każe, Ni mniej, ni więcej. KRÓL LEAR Popraw twoje słowa, Jeżeli nie chcesz twej popsuć fortuny! KORDELIA Dałeś mi życie, ojcze, wychowałeś, Kochałeś, za te wszystkie dobrodziejstwa Czczę cię i kocham, jestem ci posłuszną. Czemuż pojęły siostry moje mężów, Jeżeli ciebie jedynie kochają? Być może, jeśli oddam komu rękę, Że z moją ręką mąż uniesie razem Mych powinności i względów połowę, Bo nigdy męża jak siostry nie wezmę, Ażeby tylko mego ojca kochać. KRÓL LEAR Z serca to mówisz? KORDELIA Tak jest, dobry panie. KRÓL LEAR Tak młoda, a tak zimna i nieczuła! KORDELIA Tak młoda, królu, a szczera. KRÓL LEAR Więc dobrze, Niech twoja szczerość twym będzie posagiem, Bo na to jasne przysięgam ci słońce, Na tajemnice Hekaty i nocy, Na gwiazd potęgę, których bieg po niebie Żywotem naszym i śmiercią rozrządza, Mojej ojcowskiej wyrzekam się pieczy, Krwi obowiązków; i odtąd na zawsze Obcą mojemu pozostaniesz sercu. Surowy Scyta, ojciec, co pożera Własne swe dzieci, by swój głód nasycić, Równą przychylność w moich znajdą piersiach Co ty, przed chwilą jeszcze moja córka! KENT Królu -- KRÓL LEAR Milcz, Kencie! Nie stawaj zuchwale Pomiędzy smokiem a jego wściekłością! Jam ją nad inne kochał, ja myślałem Dni moje skończyć pod czułą jej strażą. Do Kordelii: Precz z moich oczu! Niech w grobie spoczynku Moim nie znajdę, jeśli nie odwracam Na zawsze od niej ojcowskiego serca! Przywołać króla Francji. Czy słyszycie? Księcia Burgundii. Cornwall i Albany, Część trzecią z córek dwóch weźcie posagiem. Niech duma, którą ona zwie szczerością, Znajdzie jej męża. Wam łącznie zostawiam Władzę mą, zwierzchność, wszystkie przywileje Towarzyszące królewskiej godności. Sobie jedynie to zastrzegam prawo, Że w towarzystwie stu wiernych rycerzy W każdego domu kolejno przez miesiąc Na waszym koszcie będę miał schronienie. Królewski przy tym tytuł zatrzymuję I blask zewnętrzny; władzę i dochody, Drodzy synowie, w wasze składam ręce; Na zakład tą się podzielcie koroną. Daje koronę. KENT Learze, któregom czcił jak mego króla, Kochał jak ojca, a jak panu służył, Nie zapominał nigdy w swych modlitwach Jak opiekuna -- KRÓL LEAR Łuk mój natężony, Lękaj się strzały! KENT Niech raczej wyleci I w piersiach m