Ebook Koniobójca mobi,epub

mkowym przedsionku. - Draniu! Zabiłeś - Dobry chwyt wyborczy, panie prezesie! - odparł Zubero. - Stefan! Stefan! Stefan! - skandowano ze wszystkich stron. - Witam wszystkich! Proszę o spokój! Pragnę wygłosić przemówienie bez kartki, moi drodzy rodacy! - oznajmił Stefan Stilnoks. Narzucił na ramiona płaszcz i owinął się szalem. - Brawo!!! - Stilnoks! Stilnoks! - Nie rzucim ziemi, skąd nasz ród, przyjechał do nas dobry Stefan!!! Stefan!!! Zostań z nami! Zostań z nami! - Jestem, kochani! I pragnę wam powiedzieć, że nigdy was nie opuszczę! Pozwólcie mi powiedzieć parę ważnych słów - Stefan Stilnoks poczuł delikatne szturchnięcie. Odwrócił się, z rąk Zubero wyrwał butelkę. - Zdrowie zebranych! - Wypił, skrzywił się i splunął. - Kochamy cię!!! - krzyczano. - Jestem taki sam jak większość z was. Palę, piję i golonkę lubię! Rozległ się olbrzymi szum i wzmogło się skandowanie: - Stil-noks!!! Stil-noks!!! - Rodacy! Drodzy moi! Jeśli transparenty wiszące wokoło są prawdą, to one naprawdę są prawdą! Jestem z wami! Lecz teraz poproszę o wielkie - Słuchamy cię! Kochamy cię! Słuchamy cię! Ste-fan!!! Ste-fan!!! - Nie przybyłem do was, moi drodzy, dla rozrywki, choć chętnie byłbym wraz z wami w tym patriotycznym tłumie. Rodacy! Nastał czas zmian, gruntownej przebudowy. Przebudowy od podstaw Nie będę długo mówił, żebyście nie marzli i mogli wrócić do swoich domów i odpocząć. Lecz jeśli włączycie telewizor, na pewno nie odpoczniecie! Każda wiadomość o kilka minut skróci wasz wspaniały żywot. Staliśmy się pośmiewiskiem świata, takie słuchy dochodzą już zewsząd. Nawet Eskimosi wyją ze śmiechu! Wszyscy się śmieją, lecz my sami nie potrafimy się już śmiać, a nawet uśmiechać. Snujemy się ze spuszczonymi głowami i jeden boi się drugiego, jesteśmy jak zwierzyna chroniąca się przed odstrzałem. A wszędzie czają się wyborowi strzelcy! Oni są wyborowi po wyborowej, a pozwolenia na broń nikt im nie dał...- Stefan Stilnoks zawiesił głos i spojrzał w górę. Niebo było pokryte gwiazdami, a dochodzący pełni księżyc wyraźnie się do niego uśmiechał. Tłum wrzeszczał. - Drodzy moi! Mieliśmy kiedyś Okrągły Stół, jaki on był okrągły, a jak kanciasty, możemy dowiedzieć się od Łysiaka. Dla mnie była to gówniana ławka!!! - Jesteście wspaniali, ale proszę o ciszę!...Pan Mazowiecki coś grubo chciał zakreślić, a ponieważ niewiele wiedział, to tylko stać go było na publiczne omdlewanie. Cóż! 1990. Co za piękny rok! Po generale uznaniowym mamy prezydenta! Lecha, oczywiście, wykształconego noblistę. Krajem ktoś rządzi albo nikt nie zarządza. Iluż ich już było!!?? Pawlak jakiś tam, Suchocka z miasta Kalisza, mecenas Olszewski, szybko usunięty przez tajne służby. Lecz jakże wolni zostaliśmy, panie i panowie! Zachodnich samochodów i coca-coli nie trzeba było ukrywać. Emeryci mogli wreszcie za swoje oszczędności pobudować domy! O, tak! Pieniądz lał się szerokim strumieniem. Dla tych wybranych i ich kolesiów. Koniec z tym! Mamy rok 2007! Witaliśmy go przygnębieni, nieliczni otumanieni bogactwem, olbrzymia większość zniechęcona biedą. Wymieramy! - Uciekamy! Kto tylko ma zdrowe nogi, pędzi na Zachód! Gna jak szalony. Nie wraca. Geniuszy i autorytetów już na palcach zliczyć można. W każdej chwili autorytet okazać się może zdrajcą narodu, kapusiem, szmatą, donosicielem. W poszukiwaniu haków większość sama powinna na hakach zawisnąć. I wisieć do następnej wiosny! - Drodzy moi! Dzieci wzajemnie się mordują, chociaż w szkołach wiszą krzyże. Bandytyzm rośnie! Sąsiad z lękiem patrzy na sąsiada. Wymyślono Adama Małysza, byśmy choć trochę się cieszyli! Nasz Ojciec Święty odszedł już do Pana Swego i brakuje go ększości, lecz układana historia może pokazać, że też donosił, pożal się, panie Boże. Poeta Herbert donosił i nieważne, że nie donosił. Księża donosili albo nie donosili. Wspaniały Kapuściński, wspaniały Lem! Kto wie, czy jutro nie dowiemy się z tych łajdackich gazet, że też byli kapusiami! Wynika z tego, panie i panowie, że już nie ma tych, którzy nie współpracowali! Każdy i w każdej chwili może zostać TeWu. - Rodacy! Pragnę przedstawić wam program najważniej szych moich posunięć. Dawno temu do odległego Marylandu musiała wyjechać nasza Księżna. Czynię daleko posunięte starania, by jej praprapra-wnuczka powróciła do kraju i godnie prezentowała państwo pod tytułem Pollska. Tak, Pollska! Dodamy jedno el, el jak litość. Jak litania. Jak lekkość. Tak, jak ,,Nieznośna lekkość bytu". Litości! -Księż-na!!! Księż-na!!! - krzyczał tłum. - Poll-ska!!! Poll-ska!!! Nie ma wolności bez litości!!! - Proszę o spokój! Zanim Księżna zasiądzie na tronie, czeka nas bardzo wiele pracy! Po pierwsze: podział kraju. Nie rozgrabianie, ale terytorialny