Jakoś to będzie...

Jednoaktówka.
Sztuka o dwóch panach, którzy czekają. Na co? Uważny słuchacz domyśli się szybciej, mniej spostrzegawczy dowie się na koniec. Mężczyźni czekają i denerwują się. Żeby zabić czas rozmawiają. Jedzą. Piją. Odrobinę politykują. Są reprezentantami różnych środowisk ? intelektualista i rolnik, a może już działalność gospodarcza. Zderzenie dwóch światów, a może bardziej stereotypów bawi, choć może nie do łez. Zabrakło mi świeżości, a dość szybko przejadły mi się komunały i szablony. No i wniosek nasunął mi się taki, że akcja sztuki powinna się rozgrywać jakieś piętnaście lat temu, ponieważ obecnie szpitale wyglądają nieco inaczej. Można posłuchać, lecz nie należy sobie zbyt wiele obiecywać. Wersja audio bardzo dobra. Obaj aktorzy spisali się na medal i są jednym z atutów tej pozycji.