Ebook Jak długo trwa teraz? mobi,epub

ientist". Z pewnością znajdziesz w tej książce kwestie, nad którymi sam się kiedyś głowiłeś. Inne mogą cię kompletnie zaskoczyć. Na każde drobne czy ważkie pytanie jest tu odpowiedź - a czasem nawet kilka. Pozostań ciekawy świata! Frank Swain Lipiec 2016 Królestwo zwierząt Sweterek w paski Wiele lat temu ktoś mi powiedział, że czarna sierść zebry nagrzewa się w słońcu, a biała pozostaje chłodniejsza. W ten sposób pojawia się różnica temperatur, co prowadzi do konwekcyjnego przepływu powietrza, który chłodzi zwierzę. Czy ktoś wie coś więcej na ten temat? Rachael OBrien Tamworth South, Nowa Południowa Walia, Australia Paski u zebr prawdopodobnie pełnią więcej niż jedną funkcję, a według najbardziej rozpowszechnionej hipotezy służą głównie do odstraszania owadów. Susanne ?kesson i jej koledzy z Uniwersytetu w Lund w Szwecji zasugerowali, że liniowo spolaryzowane światło wabi bąki. Ciemna sierść zwierząt w dużym stopniu polaryzuje światło, co sprawia, że zwierzęta o jednolitym ciemnym ubarwieniu stanowią dla owadów dobrze widoczny cel. Światło odbite od jasnych pasków zebry nie jest liniowo spolaryzowane, przez co owadom trudniej jest dostrzec to zwierzę. Samice bąków muszą pić krew, by wyprodukować jaja, a ponieważ owady gryzące mogą przenosić śmiertelne choroby, umiejętność ich unikania stanowi przewagę ewolucyjną. Wspomniani badacze przetestowali swoją hipotezę, ustawiając na polu pokryte klejem modele zebr, koni i osłów z różnymi paskami w rozmaitych kolorach. Po zliczeniu przyklejonych owadów okazało się, że ,,zebry" zwabiły ich najmniej. Inni naukowcy popierają tę hipotezę. Istnieje teoria, że częstotliwość występowania wzorów na skórze zwierząt rośnie wraz ze wzrostem populacji owadów gryzących. Zasugerowano również, że u zwierząt ewoluujących w obszarach, gdzie żyją muchy tse-tse, z czasem pojawiają się paski. Inna sugestia - pomijając domniemany chłodzący efekt pasiastej sierści - jest taka, że paski stanowią coś w rodzaju kodu kreskowego i pozwalają zwierzętom identyfikować konkretne osobniki. Nie kto inny jak biolog Alfred Russel Wallace zaproponował wyjaśnienie, że paski zapewniają kamuflaż. Zebry są najbardziej narażone na atak drapieżnika przy wodopoju. Jeśli jednak zaspokajają pragnienie w półmroku, ich paski zlewają się, dając wrażenie szarości. Dodatkowo hipotezę o kamuflażu wspiera fakt, że lwy wykazują częściową ślepotę barw, nie postrzegają więc kontrastu pomiędzy zebrami a ich otoczeniem na sawannie w ten sam sposób co my. W biegnącym stadzie zebr ich pasiasta sierść sprawia, że lwom trudniej jest rozróżnić pojedyncze osobniki. Mike Follows Sutton Coldfield, West Midlands, Wielka Brytania Podwodna optyka Ludzie nie widzą dobrze pod wodą bez okularków do pływania. W jaki sposób z problemem podwodnego widzenia radzą sobie ssaki wodne? Emma Jackson Londyn, Wielka Brytania Aby światło odbite od jakiegoś obiektu mogło zostać odebrane jako coś więcej niż przyćmione, rozmyte oświetlenie, musi dojść do jego skupienia na wrażliwej na światło siatkówce, umiejscowionej w tylnej części oka. Dlatego aby utworzyć obraz, promienie wchodzące w skład rozbieżnej wiązki światła, która trafia do oka, muszą zostać ugięte (załamane) w różnym stopniu. Światło ulega załamaniu, kiedy pada pod kątem mniejszym od kąta granicznego na granicę dwóch ośrodków o różnych współczynnikach załamania. U kręgowców lądowych światło zostaje załamane przede wszystkim przez zakrzywioną powierzchnię rogówki, której współczynnik załamania jest znacznie wyższy niż współczynnik załamania powietrza. U ludzi soczewka ma zbliżony współczynnik załamania do sąsiadujących z nią części oka i odpowiada zaledwie za mniej więcej jedną trzecią zdolności skupiającej całego oka, a służy głównie do drobnej korekcji ostrości wytworzonego obrazu. Pod wodą rogówka staje się nieefektywna, gdyż jej współczynnik załamania jest zbliżony do współczynnika załamania wody. Podwodny świat wydaje się rozmyty, ponieważ światło załamywane jest w ten sposób, że skupiłoby się dopiero daleko za siatkówką - tak jak u dalekowidzów. Można temu zapobiec, zapewniając warstwę powietrza przed siatkówką - na przykład dzięki masce czy okularom do pływania. Oczywiście inaczej jest w przypadku zwierząt żyjących pod wodą - w przeciwnym razie nie miałyby one zbytniego pożytku ze swoich oczu. Zwierzęta takie jak ryby, głowonogi i ssaki wodne radzą sobie z utratą zdolności skupiającej rogówki pod wodą w ten sposób, że ich soczewki znacznie silniej załamują światło, inaczej niż u człowieka. Następnym razem, jedząc rybę, przyjrzyj