Ebook Iggy Pop Open Up and Bleed Upadki, wzloty i odloty legendarnego punkowca mobi,epub

odzić do - czasami bardzo poważnych - starć, można powiedzieć, że kindersztuba, jakiej został poddany, spełniła swoje zadanie. Podobnie jak ojciec, Jim wyrósł na człowieka ambitnego, ale w jego wypadku tej ambicji towarzyszyły osobisty czar i pewien brak powagi, które zdradzały wpływ jego towarzyskiej i przemiłej matki. Wśród mieszkańców Coachville Gardens pan Osterberg miał opinię człowieka cokolwiek strasznego, ale niektórzy spekulują, że po części było to wynikiem zawodowej konieczności. Według Brada Jonesa, jednego z sąsiadów, ,,gość był sztywniakiem tylko jeśli mu się na to pozwoliło". Jamesa Senior był mężczyzną praktycznym, twardo stąpającym po ziemi (,,Przyczepy mają sens", tłumaczył niekonwencjonalny wybór lokum dla swojej rodziny), co widać było w jego stroju i wojskowej fryzurze. Ale nie powstrzymywało go to przed zabieraniem małego Jima na długie, idylliczne przejażdżki po okolicy. Kiedy w radiu pojawiał się Frank Sinatra, Osterberg Senior śpiewał razem z nim. Choć minęło sześćdziesiąt lat, jego syn nadal pamięta, jak siedział w rodzinnym cadillacu, słuchając Young at Heart w wykonaniu ojca i marzył, by sam kiedyś zostać piosenkarzem. Louella Osterberg, z domu Kristensen, była uroczą kobietą o duńskich, szwedzkich i norweskich korzeniach, zakochaną do szaleństwa w obu swoich Jimach. Choć praca na pełen etat w biurze Bendix, jednego z głównych pracodawców związanych z przemysłem Ann Arbor, nie pozostawiała jej wiele czasu, stała się szeroko znaną i uwielbianą osobą w całym zachodnim Ypsilanti. W późniejszych latach pełniła rolę mediatora w coraz bardziej intensywnych sporach pomiędzy mężem a synem, co jednak nigdy nie wytrąciło jej z równowagi. Mimo całej męskiej agresji skumulowanej w małej przyczepie, nikt nie miał wątpliwości, że Osterbergowie byli szczęśliwą, choć może cokolwiek niekonwencjonalną rodziną. Dla wielu z mieszkańców Coachville Garden osiedle przyczep było amerykańską Arkadią, gdzie szczęśliwe dzieci, ubrane w śliniaczki i dżinsowe ogrodniczki, pląsały wśród zielonych wzgórz, śniąc o Sputniku i Supermanie. Rodzice mogli zostawiać swoje pociechy w parku, wiedząc, że pozostawiają je pod czujnym okiem swych sąsiadów z tej trzymającej się razem społeczności. To zapewne ta rodzinna atmosfera oraz powojenny brak mieszkań w Ann Arbor zaprowadziły Osterbergów na to osiedle. Mieszkali tam znacznie dłużej niż większość swoich sąsiadów, bo aż do jesieni 1982 roku. Przyczepy stały wśród zielonych łąk, najbliższym budynkiem były jednoklasowa, kamienna podstawówka po drugiej stronie Carpenter Road i przylegająca do niej farma Leverettów, wokół której kręciło się życie lokalnych dzieciaków. Mogły tam zarobić parę groszy, pracując na straganie z warzywami Chucka i Dorothy albo, w lecie, pomagając przy zbiorach kukurydzy. Dla Osterberga Seniora z kolei magnesem było pole golfowe Pats Par Three, położone tuż przy osiedlu. Z tyłów Coachville Gardens wybiegała natomiast ścieżka, która wiodła ku torom kolejowym. Młody James nocami słuchał zawodzenia pociągów towarowych, a za dnia wychodził, by obserwować stukocące składy, które pędziły z Nowego Jorku do Chicago. Idąc wzdłuż krętej drogi wiodącej przez osiedle niemal codziennie można było spotkać dzieci grające w bejsbol lub futbol. Jim, odkąd skończył dwa lata, był stałym bywalcem dziecięcych przyjęć, choć spędzał w swojej przyczepie więcej czasu niż większość. James Senior nie był snobem, ale zwracał baczną uwagę na to, z kim zadaje się jego syn. Szczególnie martwiło go, gdy Jim wybierał się do Bishopów, którzy byli ,,inni". Jim później miał opisywać ich jako ,,dobrodusznych wieśniaków". Bishopowie byli jednak powszechnie lubiani i miło było przebywać w ich towarzystwie, co przyciągało ku nim Jima. Kiedy Jim Junior zaczął przejawiać fascynację wobec przedwcześnie rozbudzonej seksualnie Diany Bishop, Jim Senior wykazał szósty zmysł i nie szczędził wysiłków, by odsunąć ją od swego syna. Nie miał jednak podobnych uprzedzeń wobec Duane Brown i Sharon Ralph, których rodzice pomogli zbudować osiedle. Obie kobiety pamiętają dziecięce zabawy z młodym Jimem, przy czym Sharon wspomina, że ,,nie wychodził na podwórko tak często, jak inne dzieciaki, ale za to zawsze widziało się go na przyjęciach. Jego mama była bardzo popularna, lubiłam do nich chodzić, zawsze zdawała się taka miła, zrównoważona i przyjemna w obyciu". Pan Osterberg, przeciwnie; wśród dzieci sprawiał wrażenie strasznego. ,,Nie wiem właściwie dlaczego - mówi Duane Brow. - Był bardzo wysokim, szczupłym mężczyzną, ostrzyżonym po wojskowemu, nie lubiłam z nim przebywać. Nic nigdy nie zrobił, żeby sobie na to zasłużyć, po prostu wydawał się strasznie nieprzyjemny". W przepełnionym rodzinn�