Ebook Furie i inne groteski mobi,epub

zesny świt, niebo lekko się różowi w oddali, panuje półmrok. Za oknem przesuwa się światło latarki, zamaskowany mężczyzna ostrożnie zagląda przez uchylone okno, omiata światłem salon i wchodzi do środka. To Kacper -- około trzydziestki, bardzo przystojny. Przygarbiony, rozgląda się, oświetla latarką kąty pokoju. Odwraca się, świeci w stronę okna. Zza zasłony wysuwa się Teresa, ma około 70 lat, jest najstarszą z sióstr Eryńskich, najbardziej zdecydowaną i dominującą. Ubrana jest w obszerną koszulę nocną, nad głową trzyma uniesiony wojowniczo kij baseballowy. Gdy pada na nią krąg światła, krzyczy: Teresa Teraz! Kacper Rany boskie! Zza drugiej zasłony wyłania się Emilia, średnia siostra Eryńska, około 65 lat. Podobnie jak Teresa ubrana jest w koszulę nocną, jednak jej jest bardziej kobieca i nieco frywolna. W dłoni trzyma ogromny nóż do chleba. Emilia Ja ci zaraz dam rany boskie, gnoju ty jeden! Kacper odwraca się i rzuca w stronę drzwi prowadzących do holu. Kiedy jest już blisko framugi, w drzwiach pojawia się Barbara, najmłodsza z sióstr, ma około 60 lat. Ubrana jest w przykusą koszulę nocną, włosy ma splecione w warkoczyki. Sprawia wrażenie bardziej przerażonej od Kacpra, w ręku trzyma patelnię. Światło latarki pada na nią, Kacper krzyczy, Barbara również, ciska w stronę Kacpra patelnię. Chłopak rzuca się w tył. Emilia Bierz go, Terenia! Kacper odwraca się na pięcie, Teresa wali go w głowę kijem baseballowym. Chłopak wydaje cienki okrzyk, chwieje się przez chwilę, robi dwa kroki w jedną stronę -- siostry drepczą obok niego, przyglądając mu się uważnie -- zawraca, przechodzi kilka kroków i upada na podłogę, tracąc przytomność. Teresa Udało się! Mówiłam, że się uda. Emilia Mówiłaś. Barbara Bożeż ty mó Wszystko mi się trzę Teresa Baśka, kraty! Emilia, światło! I sznurek przynieś, leży przy drzwiach. W stronę Kacpra: A ty, skubańcu, ty widzisz. Jaki odporny! Przygrzmociłam mu jak się patrzy, a jeszcze kulasami przebierał. No, nie poprzebierasz już ty sobie, nie ma obawy. W pokoju rozświetlają się lampy, Barbara zamyka uchylone okno i zasuwa kraty. Potem razem z Emilią trzymającą w ręku mocną linkę stają obok Teresy i przyglądają się leżącemu na podłodze mężczyźnie. Barbara Nie rusza się. Teresa Mam nadzieję. Emilia Dziad jeden. Schyla się i zdejmuje z głowy Kacpra czarną kominiarkę. Emilia O! To wcale nie dziad! Młody chłopak. Szalenie przyjemny dla oka, nie powiem. Teresa Na krzesło z nim, zanim się przecknie. Siostry chwytają chłopaka pod ramiona i ciągną w stronę krzesła z drewnianymi podłokietnikami. Emilia Duży jest. Zawsze lubiłam wysokich. Teresa Ty to wszystkich lubiłaś. Podnosimy go. Barbara Potyka się i niechcący następuje na Kacpra. Och, Boże! Przepraszam! Teresa Kogo ty przepraszasz? Barbara No, bo nastąpiłam Teresa Jest ogłuszony, jemu teraz wszystko jedno. Sadzamy go. Siostry wciągają chłopaka na krzesło. Teresa Zmachałam się. Emilia Naprawdę bardzo przystojny. Rozbierzmy go! Teresa Po co? Emilia Jak to po co? No, bo możemy! A poza tym -- żeby nam nie uciekł. Teresa A co ma jedno do drugiego? Emilia Goły nie ucieknie. Barbara Ja bym uciekła, nawet goła. Emilia A, bo ty w ogóle dziwna jesteś, kochanie. To co? Rozbieramy go? Teresa No, buty można mu zabrać na wszelki wypadek. Emilia I spodnie! I koszulę też. Zaczyna rozbierać Kacpra. Ściąga mu bluzę, zdejmuje buty i rozpina spodnie. Zdjęte ubrania rzuca w kąt pokoju, obok zasłon. Emilia Przytrzymajcie go. Teresa przytrzymuje Kacpra, a Emilia ściąga mu spodnie. Chłopak zostaje w slipkach i skarpetkach. Emilia O, matko! Zobaczcie, jakie ma zgrabne nogi! Ja zawsze u mężczyzn zwracam uwagę na nogi. Teresa Ty to na wszystko zwracasz uwagę u mężczyzn. Emilia I mięśnie jakie ma, wcale nie cherlawy. Piękny, naprawdę! Teresa Emilia! Ty w sobie odrazę pielęgnuj, niechęć wzbudzaj! Przecież to zbrodniarz, do psiej dupy! Dwa razy nas już obrobił. Barbara I stłukł miśnię mamusi, a dbała o nią jak o źrenicę. Emilia Kiedy ja pielęgnuję, pielęgnuję... Skarpetki też mu zdejmę, bo jednak nagi mężczyzna w samych skarpetkach to jakoś niepoważnie wygląda. Barbara Ale tu ciągnie od podłogi, jeszcze się przeziębi! Teresa Wystarczy! To w ogóle niepotrzebne wszystko. Przywiązujemy go. Tylko porządnie! Siostry krępują Kacpra, przywiązując go do krzesła. Więzy muszą być prawdziwe i solidne. Teresa Baśka, co ty kokardkę zrobiłaś? Barbara Źle? Ja nie Ja się nie nadaję do takich rzeczy! Teresa A do czego ty się nadajesz w ogóle? Z tobą jest coraz gorzej! Emilia Zawiąż na supeł, kochanie. O, tak! Teraz ani drgnie. Żeby tylko krzesło wytrzymało. Teresa To najlepsze krzesło, mamusia zawsze z niego firanki wieszała, a p