Fenomeny niemożliwe, które nie mogły zaistnieć, a istnieją

W czasach antycznych mistyczne znaczenie nadawano nawet zwykłemu lustru. Szeroko rozpowszechniona była wiara, że mieszka w nim odbicie duszy. Do tradycji należało pozostawianie lustra przy łożu umierającego, uważano bowiem, że pozwoli ono magicznie uchwycić ulatującą duszę. Ekran telewizora, w którym ukazują się zmarli, jest współczesnym odpowiednikiem takiego lustra. Osoby z zaświatów widoczne są w formie transwizji, choć jest to raczej ich ,,uchwycenie" w czarodziejskim lustrze, to znaczy na ekranie telewizora. Magiczne lustra kojarzono z nadnaturalnymi zjawiskami także w legendach średniowiecznej Europy. Jednym z przykładów jest choćby często wyśmiewana kryształowa kula. Do dziś stanowi ona tradycyjny element w ezoterycznych kręgach służący wizjonerskiemu spoglądaniu w przyszłość i jako pomoc w komunikacji z duchami i aniołami. Magiczne lustro, które miało służyć do odbierania wiadomości nie z tego świata, oraz inne okultystyczne utensylia można zobaczyć w British Museum (Muzeum Brytyjskim). Lustro jest wykonane z wypolerowanego na wysoki połysk obsydianu i pochodzi ze spuścizny angielskiego astrologa i matematyka doktora Johna Dee (1527-1608). Absolwent uniwersytetu w Cambridge napisał 50 prac naukowych i był zaufaną osobą królowej Elżbiety I. Jednocześnie był pasjonatem wywoływania duchów, co w krytycznym świecie uczonych przyniosło mu złą sławę ,,czarnoksiężnika". Dwudziestego pierwszego listopada 1581 roku miał doświadczyć niezwykłego kontaktu z nieziemskim światem. Siedział w londyńskim gabinecie naukowym, kiedy nagle w zachodnim oknie ukazała się otoczona światłem postać. Niebiańska istota objawiła się jako ,,anioł Uriel" i przekazała mistykowi ,,czarny kryształ", za którego pośrednictwem miał odtąd odbierać wizje. Podczas seansów przywoływania obcych istot Dee otrzymywał zaszyfrowane wiadomości w ,,języku aniołów" - języku ,,enochijskim", zrozumiałym tylko dla wtajemniczonych w nauki hermetyczne i kabalistyczne. Niebiański język miał własny alfabet, własne słownictwo i gramatykę. Dee odbierał wiadomości w stanie przypominającym trans. Ponieważ po zakończonym seansie nie pamiętał treści otrzymanych wiadomości, rozmowy podczas transmisji były notowane przez jego asystenta, Edwarda Kellyego (1555-1597). Oryginalne protokoły są przechowywane w British Museum oraz w Ashmolean-Museum of Arts and Archaeology w Oksfordzie. Prawdopodobnie najstarsze wzmianki o metafizycznej transkomunikacji dzięki określonym przedmiotom znajdują się w dawnych tekstach ludów Izraela. Czytamy tam o ,,lustrze" Salomona. Miało być to urządzenie zbudowane z siedmiu różnych rodzajów metali i ,,w czasie nowiu jego właściciel mógł ujrzeć w nim odpowiedź na wszystkie pytania". Podobne cechy wykazywało tajskie czarodziejskie lustro Fang-chen w kształcie muszli. Z jego pomocą można było pojąć sprawy tego świata oraz świata po drugiej stronie. Również wszystkowiedzący Thot, bóg mądrości starożytnych Egipcjan, posługiwał się urządzeniami służącymi do przekazywania nieziemskich wiadomości. Mity opowiadają, że za pomocą tych urządzeń można było ,,spoglądać aż po kraniec ciemności" oraz ,,usłyszeć, co dzieje się w niebie". Nie dowiemy się, jak działało tajemnicze czarodziejskie lustro Thota, potrafiące odbierać ,,słowo bogów". Interesujące jest jednak staroegipskie znaczenie słowa ,,lustro": jest ono tożsame z pojęciem ,,życie". Dla większości badaczy starożytności pojawiające się w przekazach superistoty wielbione jako ,,bogowie" są jedynie wytworem wyobraźni. Założenie, że w epokach prehistorycznych mogły istnieć jakieś wysokorozwinięte technologicznie urządzenia, wciąż uznawane jest przez wielu archeologów za ,,czystą bzdurę". Ale skąd ta pewność? Czy nie mogłoby być tak, że niektóre mitologiczne osobliwości zepchnięto na margines i nadano im niesławną etykietkę ,,bujd ludowych", ,,cudownych wierzeń" i ,,wyimaginowanych kultów" tylko dlatego, że ich pierwotne technologiczne znaczenie dawno popadło w zapomnienie? Skąd uczeni mają pewność, że ,,magiczne zaklęcia" nie są niezrozumiałymi naukowymi wzorami, którymi w ówczesnych czasach posługiwały się wtajemniczone osoby i tylko dla nich były jasne? Istnieje wiele przykładów ,,przedmiotów kultu", które okazały się prehistorycznymi, zaawansowanymi technologicznie urządzeniami. Jednak zanim prawda wyjdzie na światło dzienne, może upłynąć jeszcze dużo czasu. Najsłynniejszy przypadek: zaśniedziałe bryły z brązu, będące artefaktem nazwanym później ,,mechanizmem z Antykithiry". Upłynęły dziesiątki lat, zanim naukowcy odkryli prawdziwą funkcję artefaktu i udowodnili, że jest on liczącym 2100 lat urządzeniem nawigacyjnym, za pomocą którego obliczano nawet orbity planet. Oryginalny artefakt można podziwiać w greckim Muzeum Na