Ebook Eskadry nad Poniatowem mobi,epub

aczyńskiego) W sierpniu 1915 r., po wycofaniu się Rosjan, koszary w Jabłonnie zajęły rezerwowe wojska niemieckie, które nie dysponowały jednostkami aeronautycznymi ani też lotniczymi. Wojska balonowe tym razem już polskie, pojawiły się w Legionowie wraz z odzyskaniem niepodległości, a dokładnie 19 sierpnia 1920 r. w następstwie Bitwy Warszawskiej7. Do legionowskich koszar przyjechały wówczas dwie kompanie I Batalionu Aeronautycznego. Oddano je do dyspozycji 1 Armii dowodzonej przez gen. por. Franciszka Latinika8. Jesienią 1920 r. I Batalion Aeronautyczny odjechał do Poznania, natomiast jego miejsce zajął II Batalion Aeronautyczny. Jednostka ta stacjonowała w Legionowie przez cztery lata - aż do jej likwidacji 30 września 1924 r. O skierowaniu batalionu na stały pobyt do podwarszawskiego garnizonu zadecydowały względy wojskowe. Od 1919 r. przy kadrze wojsk kolejowych stacjonowały pociągi pancerne, z którymi współdziałanie baloniarzy na froncie okazało się skuteczne. Najważniejszym jednak powodem była decyzja o przeniesieniu do Legionowa Centralnych Zakładów Aeronautycznych, które mieli rozbudować oficerowie II Batalionu Aeronautycznego. Ponadto w Legionowie istniała obszerna baza koszarowa, położona blisko stolicy i dowództwa, wyposażona w odpowiednią infrastrukturę odziedziczoną po carskiej kompanii balonowej Warszawskiego Rejonu Ufortyfikowanego (lata 1897-1910). II Batalion Aeronautyczny był wyposażony w nabyte przez Polską Misję Wojskową Zakupów francuskie balony obserwacyjne ,,Caquot M" i ,,Caquot R" o pojemności 930 m2 i długości 25,5 m. Wynosiły one dwóch obserwatorów na pułap operacyjny 1250 m. Do czasu wprowadzenia nowocześniejszych balonów obserwacyjnych ,,Caquot BD" należały do typowego wyposażenia batalionu. W 1921 r. rozpoczęto w Legionowie pierwsze próby z balonami kulistymi. Dzięki nim oficerowie mieli szansę nauczyć się pilotażu i zasad postępowania w przypadku zerwania się balonu obserwacyjnego z uwięzi. Nie chciano także marnować zużytego wodoru, który był zbyt mało nośny dla balonów na uwięzi, lecz z powodzeniem nadawał się do balonów wolnych. Pierwszy lot balonem w niepodległej Polsce odbył się 8 maja 1921 r. z portu balonowego w Legionowie. Wykonali go kpt. Witold Markiewicz i por. Kamieński. Po ponaddwugodzinnym locie oficerowie wylądowali w pobliżu Mławy9. 22 maja 1924 r. Minister Spraw Wojskowych gen. W. Sikorski rozkazem L. 6800/Org. Tjn. zatwierdził organizację jedynego w Wojsku Polskim batalionu balonowego, którego dowódcą mianowano mjr. Jana Wolszlegiera. Wprawdzie główna siedziba jednostki, liczącej zgodnie z etatem 721 żołnierzy, w tym 37 oficerów oraz 684 podoficerów i szeregowców, znajdowała się w Toruniu, ale jej dwa pododdziały, tzn. Detaszowana Kompania Balonów Zaporowych oraz Kompania Służby Balonowej, liczące łącznie 199 żołnierzy, zostały zakwaterowane w Legionowie przy Centralnym Zakładzie Balonowym. Powstały one przede wszystkim z kadry zawodowej i żołnierzy zlikwidowanego II Batalionu Aeronautycznego (1920-1924)10. Detaszowana (odkomenderowana) Kompania Balonów Zaporowych składała się z dwóch plutonów oraz z drużyny dowódcy kompanii. Etatowo liczyła 75 żołnierzy, w tym 3 oficerów. Celem funkcjonowania jednostki było dokonywanie prób z produkowanymi od 1924 r. balonami zaporowymi i obserwacyjnymi oraz szkolenie kadr w dziedzinie stawiania zapór przeciwlotniczych. Formowanie kompanii zakończono 9 kwietnia 1925 r. Jej dowódcą został kpt. Konstanty Kamieński. W tym okresie służyli w nim : kpt. Euzebiusz Konarski, por. Franciszek Hynek (od 1925 r.), por. Karol Bruckner. Dzięki tej nowej kompanii wojska balonowe rozszerzyły zakres dotychczasowej działalności o zadania z dziedziny obrony przeciwlotniczej. Wraz z rozwojem lotnictwa w latach 30. właśnie balony zaporowe zaczęły wypierać z armii kompanie balonów obserwacyjnych. Drugi legionowski pododdział - Kompania Służby Balonowej - liczył zgodnie z etatem 124 żołnierzy, w tym 2 oficerów. Jego zadaniem była ochrona Centralnego Zakładu Balonowego. Żołnierze uczestniczyli także w przygotowaniach do wzlotów prototypów fabrycznych balonów obserwacyjnych ,,Caquot R" i kulistych ,,E-2" o pojemności 750 m3, produkowanych w Legionowie od 1925 r. Pierwszym dowódcą kompanii został w sierpniu 1924 r. por. Antoni Stencel, którego po dwóch miesiącach zastąpił por. Stefan Linsenbarth11. W czerwcu 1925 r. oba pododdziały wspólnie przeprowadziły w Zegrzu próby podniesienia wyprodukowanego w Legionowie balonu obserwacyjnego ,,Caquot R". Podczas napełniania balonu wodorem przez drużynę kpr. Franciszka Hadrysia oderwał się od niego prawy dolny statecznik na skutek porywistego wiatru12. Pierwsze balony zaporowe produkowano w Polsce od sierpnia 1924 r. w Centralnym Zakładzie Balonowym w Legionowie w warsztacie powłokowym. Do tego czasu zakład jedyni