Dziewczynka w czerwonym płaszczyku

Oglądaliście ?Listę Schindlera?? Roma Ligocka twierdzi, że pojawiająca się w tym filmie dziewczynka w czerwonym płaszczyku, to ona. Nie przypadkiem przecież mówiono na nią Poziomka. Autobiografię rozpoczynają wspomnienia z getta, potem lata ukrywania się w wojennym Krakowie. Korzystanie z pomocy ludzi, czasami udzielanej z zapałem i chętnie, a czasami wymuszanej groźbą i prośbą. Lata ukrywania prawdziwej tożsamości, strachu, nie pozostają bez śladu. Widzimy nastoletnią Romę, która nie umie odnaleźć się wśród rówieśników, zarówno tych z żydowskiej szkoły, jak i polskiej. A jak będzie wyglądało jej dorosłe życie? Ktoś, recenzując tę książkę, napisał, że to spowiedź autorki. Rzeczywiście można odnieść takie wrażenie. Że starała się otworzyć przed czytelnikiem serce, pokazać co jej na duszy leży, jak straszna jest wojna widziana oczami dziecka, które wydawałoby się nic nie rozumie. Jak trwałe ślady w psychice może zostawić. Jak łatwo poddać się uzależnieniu i jak ciężko potem wyrwać się z niego. Jakie trudne i pełne niezrozumienia osób postronnych jest życie z depresją. Poruszająca lektura. Nie ze wszystkimi opiniami autorki się zgadzam, ale ciekawie było poznać inny punkt widzenia. Minusem ogromnym był dla mnie głos lektorki. Absolutnie nie odpowiadał mi sposób w jaki interpretowała tę książkę. Z ulgą odłożyłam audiobooka. Jeśli czytać, to zdecydowanie wersję papierową.