Dziecinna gra

ach pomyśli później. Szybko awansowała, kosztem życia osobistego, które zaniedbywała, podobnie jak jej matka. Claire udawało się łączyć jedno z drugim, ciężką pracę z randkowaniem, a żaden mężczyzna nie był w stanie się jej oprzeć. Kate pocałowała córkę i weszły do restauracji, a wszystkie głowy zwróciły się w ich stronę. Claire już jako nastolatka miała wygląd, który przyciągał mężczyzn, a Kate była piękną kobietą. Główny kelner ucieszył się na ich widok i posadził je przy ich ulubionym stoliku w rogu. - Wyglądasz na szczęśliwą - zauważyła Kate, jak tylko usiadły, a Claire uśmiechnęła się promiennie i kiwnęła głową. - Dali mi trzy nowe sprawy do rozpoznania. Bardzo ciekawe. - Nigdy nie wyjawiała matce poufnych informacji, ale uwielbiała rozmawiać z nią na tematy zawodowe i poznawać przepisy i precedensy istotne dla spraw, nad którymi pracowała. - To powinno utrzymać cię z dala od kłopotów - zażartowała Kate. Zamówiły sałatkę z homara i płynnie przechodziły z tematu na temat. - Widziałaś się ostatnio z bratem? - spytała ją Kate, kiedy skończyły sałatkę i poprosiły o kawę. - Oj, już go nie widuję. Rzadko odpisuje na esemesy. Rozmawialiśmy przez FaceTime w zeszły weekend, był w Bronxville u rodziców Amandy. Zawsze jest z nią. Chyba lubi ich basen. Czuję się, jakby porwali go kosmici. Lubiłam się z nim spotykać. Ale teraz nie ma czasu dla nikogo poza Amandą. - Są zaręczeni. To chyba normalne, że spędzają razem dużo czasu - odpowiedziała spokojnie Kate. Wiedziała, że poglądy Claire na ten temat diametralnie różnią się od jej własnych. - Ona w kółko gada o ślubie. O sukni, butach, sukniach druhen, kwiatach. W rok zanudzi go na śmierć. On zasługuje na coś lepszego, mamo, i ty o tym wiesz. - Jest dla niego idealna - upierała się Kate, jak zawsze, kiedy poruszały ten temat. - Pochodzi z dobrej rodziny. Ma miłych rodziców. I dobre wykształcenie. - Które rozmienia na drobne, wybierając szminki, o których ktoś ma napisać w ,,Vogueu". Anthony przez nią zwariuje. Nie bądź taką snobką, mamo. Nikogo nie obchodzi, że miała ,,debiut". Potem wszystko zacznie się kręcić wokół dzieci, a ona stanie się jeszcze nudniejsza. Anthony nie jest gotowy na dzieci. Pewnie nawet nigdy nie widział dziecka, chyba że w grze komputerowej. Amanda wymusiła na nim te zaręczyny. - On ją kocha, Claire - odpowiedziała Kate z poważną miną. - Nawet jeśli tobie nie mieści się to w głowie. - Tak? Wygląda jak oślepiony światłami jeleń za każdym razem, jak ich widzę, a ona nigdy nie pozwala, żebym spotkała się z nim samym. To mój brat, do cholery. Kiedyś świetnie się bawiliśmy w swoim towarzystwie, a teraz on robi się tak samo nudny jak ona. Żałosne. - Pomyślą o innych sprawach, jak już się pobiorą. W tej chwili najważniejszy jest ślub - stwierdziła stanowczo Kate. - Jasne, najważniejszy dla niej, nie dla niego. Dlaczego nie chcesz dla niego czegoś więcej, kogoś bystrzejszego albo ciekawszego czy bardziej ekscytującego? - Przy niej się ustatkuje. Tego mu potrzeba. Inaczej na dobre przepadnie w tym swoim wirtualnym świecie. To najlepsze, co go w życiu spotkało. - Nie mogę uwierzyć, że naprawdę tak uważasz. Gdybym ja znalazła sobie pracę taką jak ona, zabiłabyś mnie. - Ty to co innego - skwitowała Kate. - Babcia jest tego samego zdania co ja - powiedziała Claire, jakby to ostatecznie rozstrzygało sprawę. Matka Kate była drugą najważniejszą osobą w życiu jej dzieci i bardzo liczyły się z jej zdaniem. Kate zwykle słuchała tylko jej, ale nie tym razem. Margaret Chapman, matka Kate, miała siedemdziesiąt sześć lat, była energiczna i pełna życia i trzy lata wcześniej zakończyła pracę zawodową jako psycholog i terapeutka małżeńska i rodzinna. Kate i Margaret były nie tylko matką i córką, ale też od zawsze się przyjaźniły. - W tej kwestii obie się mylicie, uwierz mi - zawyrokowała Kate bez wahania na temat narzeczonej syna. - Gdyby ożenił się z maniaczką komputerową taką jak on, nigdy nie połapaliby się, jak ugotować obiad, ani nawet jak trafić do kuchni, i siedzieliby głodni. - Myślisz, że Amanda umie gotować? Proszę cię. Co wieczór go zmusza, żeby wychodzili na miasto. - I bardzo dobrze. Gdyby nie ona, siedziałby w pracy do drugiej w nocy. Uzupełniają się. - Kate stanowczo broniła związku, którym od samego początku była zachwycona. - Nie cierpię jej - oznajmiła Claire z ponurą miną, ale po chwili uśmiech znów zakradł się na jej twarz, a matka przyglądała jej się uważnie i z radością zmieniła temat. Tej sprzeczki nie miała szans wygrać żadna z nich. - Dlaczego mam wrażenie, że jesteś szczęśliwa nie tylko z powodu tych trzech spraw, które ci przydzielono? - Claire wyglądała w doskonale znajomy sposób, jak zawsze, kiedy ktoś ją zauroczył. Ka