Ebook Dlaczego jesteśmy ateistami mobi,epub

órych mógłby zostać odrzucony jako dzielenie włosa na czworo. (Osobiście nigdy nie rozumiałem tego uprzedzenia wobec dzielenia włosa na czworo. Kiedy różnica między prawdą a fałszem jest mniejsza niż grubość włosa, niezbędne jest właśnie podzielenie go na czworo). Druga droga opierałaby się na wykazaniu, że istnienie tak zdefiniowanego Boga jest sprzeczne z jakimś niezaprzeczalnym faktem dotyczącym świata lub jego części; wierzę, że można tego dokonać. Niektórzy ateiści wskazują na istnienie wolnej woli jako sprzeczne z boską wszechwiedzą. Gdyby Bóg wiedział wczoraj, że dziś wypiję kawę na śniadanie, to jak można twierdzić, że mój wybór dotyczący porannego napoju był rzeczywiście wolny? Ja jednak uważam, że można przeprowadzić o wiele bardziej przekonujący dowód za ateizmem, skupiając się na istnieniu zła, a w szczególności na istnieniu cierpienia - powszechnego, często bardzo intensywnego i całkowicie niezwiązanego z winą. Dowód ten jest prosty do sformułowania: skoro Bóg jest wszechwiedzący, to wie o całym złu dziejącym się w świecie. Jeśli jest wszechmocny, to ma moc zapobieżenia temu złu. Jeśli zaś jest nieskończenie dobry, to powinien chcieć zapobiegać wszelkiemu złu. Jednakże zło istnieje, a zatem nie ma Boga. Widać tutaj, jak ważne jest, by najpierw dość dokładnie określić, co rozumiemy pod pojęciem ,,Boga". Dowód na jego nieistnienie opiera się dokładnie na tych cechach, które powinien mieć, gdyby istniał. Ten prosty i intuicyjnie bardzo przekonujący dowód ma ponad dwa tysiące lat. Oczywiście, przez ten czas teiści wysunęli przeciwko niemu cały szereg zastrzeżeń. Najczęściej przywołuje się tak zwaną kwestię ,,większego dobra". Opiera się on na zaprzeczeniu tezie, iż Bóg jako nieskończenie dobry powinien chcieć zapobiegać wszelkiemu złu. W jej miejsce zwolennicy teorii większego dobra wysuwają o wiele skromniejsze twierdzenie, zgodnie z którym Bóg jako istota nieskończenie dobra chce zapobiegać wszelkiemu złu, z wyjątkiem sytuacji, w której zapobiegając złu, zapobiegłby jednocześnie większemu dobru. Jeśli teista może następnie znaleźć dobro, które przeważa nad złem istniejącym w świecie, dobro, które nie mogłoby istnieć, gdyby nie istniało zło, wówczas udało mu się dowieść fałszywości dowodu na nieistnienie Boga wywiedzionego z istnienia zła. Czym jednak mogłoby być to dobro przeważające nad złem? Tu obóz teistów dzieli się na dwie frakcje. Pierwsza, czasem nazywana teistami sceptycznymi, mówi wprost: ,,Nie wiemy, na czym mogłoby polegać to przeważające dobro, jednak musi ono istnieć". Mogłoby się wydawać, że taka teza dowodzi irracjonalności ze strony teisty. ,,Dlaczego musi ono istnieć?" - zapyta sceptyk. Jednak teista miałby bardzo dobrą odpowiedź na to pytanie, gdyby dysponował silnymi niezależnymi przesłankami wskazującymi na istnienie Boga. Gdyby bowiem było już wiadomo, że Bóg istnieje, to można by racjonalnie wnioskować, że musi on mieć jakieś uzasadnione powody, by tolerować zło, nawet jeśli ich nie znamy. Analogicznie, jeżeli usłyszę, że osoba, którą podziwiam, popełniła jakiś pozornie okropny czyn, mogę racjonalnie powiedzieć: ,,Musiała ona mieć ważne powody, by to zrobić, bo wiem, że nie jest człowiekiem, który tak okropnie postępuje. Nie mam jednak pojęcia, jakie to były powody". Aby całkowicie podważyć taką argumentację teisty, musimy wykazać, że żaden z argumentów wysuwanych na poparcie istnienia Boga nie jest przekonujący. Dlatego stwierdzam powyżej, że pełne uzasadnienie ateizmu powinno obejmować obalenie dowodów na istnienie Boga, obok przedstawienia argumentów przemawiających za ateizmem. Jak już jednak stwierdziłem, tu skupiam się tylko na drugim z tych zadań. A zatem, skoro istnieje jakieś przeważające dobro, dlaczego teista nie potrafi powiedzieć, czym ono jest? Standardowa odpowiedź brzmi: ,,Ponieważ mimo iż istnieje takie dobro, możemy zakładać, że przy użyciu naszego ograniczonego zrozumienia i z powodu naszego niedostatecznego rozwoju moralnego nie będziemy potrafili dostrzec, czym ono jest". Odwoływanie się w sytuacji podbramkowej do ograniczeń ludzkiego poznania zawsze jest podejrzane, jednak obniżmy nieco poprzeczkę dla teisty. Nie pytajmy go, czym rzeczywiście jest to istniejące z boskiego nadania dobro, lecz poprośmy go tylko o listę możliwych odpowiedzi. Sceptyczni teiści nie potrafią jednak podać żadnego przykładu większego dobra. Częściowo świadczy to dobrze o ich zmyśle moralnym, a częściowo ujawnia skrajną niewiarygodność ich założeń. Dobrze świadczy o ich zmyśle moralnym, kiedy mówią: ,,Nie potrafimy wymyślić niczego, zupełnie niczego, co mogłoby przeważyć zło holokaustu, transatlantyckiego handlu niewolnikami i wszystkich innych okropieństw, w które obfitowała hist