Ebook Dandys. Słowo o Brunonie Jasieńskim mobi,epub

ti­qu­es (Quai dOr­say). 263 List Bru­no­na Ja­sień­skie­go do to­wa­rzy­sza Ho­dżi­ba­je­wa z28 stycz­nia 1929 roku. Do­ku­ment w Ar­chi­wum Akt No­wych (War­sza­wa), tecz­ka oso­bo­wa B. Ja­sień­skie­go nr 9328. 264 List re­dak­cji ,,lHu­ma­ni­té" do Bru­no­na Ja­sień­skie­go z 6 lu­te­go 1929 roku; List re­dak­cji ,,Mon­deu" do Bru­no­na Ja­sień­skie­go z 7 lu­te­go 1929 roku. Do­ku­men­ty w Ar­chi­wum Akt No­wych (War­sza­wa), tecz­ka oso­bo­wa B. Ja­sień­skie­go nr 9328. 265 ,,Les Ca­hiers des Dro­its de LHom­me" 1930, nr 12, s. 282-283 [30 kwiet­nia]. 266 Cyt. za A. Sło­nim­ski, Moja po­dróż do Ro­sji, Wa­ra­sza­wa, 1997, s. 17. 267 Zob. ,,Dzien­nik Lwow­ski" 1929, nr 76. 268 Zob. ,,IKC" 1924, nr 32. 269 Zob. ,,Dzien­nik Lwow­ski" 1929, nr 74, s. 11 [ru­bry­ka ,,Ko­mu­ni­kat"]. 270 Roz­dział ten jest zmie­nio­ną i znacz­nie roz­sze­rzo­ną wer­sją tek­stu, któ­ry uka­zał się jako wstęp w mo­jej książ­ce Bru­no Ja­sień­ski w so­wiec­kim wię­zie­niu. Aresz­to­wa­nie, wy­rok, śmierć, Kiel­ce 1995. 271 T. Dą­bal, Bru­no Ja­sien­skij pri­je­zża­jet w SSSR. Bol­sze­wik wpo­ezii i borbie, ,,Li­tie­ra­tur­na­ja Ga­zie­ta" 1929, nr 5; por. te­goż, Kpri­jez­du Bru­no Ja­sien­sko­go, ,,Praw­da" 1929, nr 115. 272 Pol­ski pi­sarz bol­sze­wic­ki w Mo­skwie, ,,Rzecz­po­spo­li­ta" (War­sza­wa) 1929, nr 139, s. 5 [nota nie­pod­pi­sa­na]. 273 np. E. Ra­dziń­ski, Sta­lin, War­sza­wa 1996, s. 279 i nast. 274 B. Ja­sien­skij, Po­bie­da kom­mu­ny. Nie­opu­bli­ko­wan­nyj wa­riant gła­wy ro­ma­na ,,Ja żgu Pa­riż" w pie­rie­wo­die aw­to­ra, ,,Li­tie­ra­tur­na­ja Ga­zie­ta" 1929, nr 5 [20 maja]. 275 K. Sie­roc­ka, Po­lo­nia ra­dziec­ka 1917-1939. Z dzia­łal­no­ści kul­tu­ral­nej i li­te­rac­kiej, War­sza­wa 1969, s. 218-219. 276 M. Żi­wow, Bru­no Ja­sien­skij. (K jego pri­jez­du w So­wiet­skij So­juz), ,,Izwie­sti­ja" 1929, 21 maja. 277 Ma­ja­kow­skie­go pięt­no­wa­no za ,,in­dy­wi­du­alizm" oraz ,,szko­dli­wą, męt­ną i neo­bur­żu­azyj­ną ide­olo­gię". W tym­że 1927 roku po­wsta­ła na­wet osob­na, na­pa­stli­wa bro­szu­ra pt. Ma­ja­kow­ski w ca­łej oka­za­ło­ści. Z bie­giem cza­su ata­ki te przy­bra­ły na sile, sta­jąc się przy­czy­ną nie­ustan­nych upo­ko­rzeń po­ety. Do­kład­niej o tej spra­wie W. Wo­ro­szyl­ski, Zy­cie Ma­ja­kow­skie­go, War­sza­wa 1965, rozdz. LEF czy Bluff?, s. 584 i nast. 278 Aneg­do­tę przy­ta­cza­ją: K. Sie­roc­ka za M. Zi­wo­wem (zob. K. Sie­roc­ka, Po­lo­, s. 219) oraz G. La­so­ta za Anną Be­rziń (zob. G. La­so­ta, Wat, Ja­sień­ski i inni, ,,Po­li­ty­ka" 1987, nr 40, s. 7). 279 A. Hi­das, Wspo­mnie­nia o Bru­no­nie Ja­sień­skim, tłum. H. Kuź­niar­ska, ,,Li­te­ra­tu­ra na Świe­cie" 1975, nr 11, s. 150. 280 Zob. ,,Izwie­sti­ja" 1929, nr 115. 281 J. Sie­kier­ska, Wspo­mnie­nia o Bru­no Ja­siń­skim, w: Akta Ja­dwi­gi Sie­kier­skiej, AAN War­sza­wa, sygn. 41, k. 66-71. 282 Zob. Bru­no Ja­sien­skij w Mo­skwie, ,,Li­tie­ra­tur­na­ja Ga­zie­ta" 1929, nr 6 [27 maja]. 283 B. Ja­sien­skij, Ban­do­sy. Otry­wok iz ro­ma­na, Mo­skwa-Le­nin­grad 1932. Po­da­ję za: B. Prut-cew, Bru­no­Ja­sień­ski, s. 277, bi­blio­gra­fia, poz. 44-a. Po­zy­cji tej nie od­no­to­wu­je na przy­kład Słow­nik współ­cze­snych pi­sa­rzy pol­skich, red. E. Ko­rze­niew­ska, t. 2, War­sza­wa 1964, ha­sło: Ja­sień­ski Bru­no. W war­szaw­skim ,,Mie­sięcz­ni­ku Li­te­rac­kim" (1931, nr 15, s. 704, dział ,,Kro­ni­ka") znaj­du­je się za­pis: ,,Br[uno] Ja­sień­ski koń­czy po­wieść Ban­dos [!] z ży­cia pol­skich gór­ni­ków we Fran­cji". 284 Pro­to­kół­ze­bra­nia Biu­ra Pol­skiej Sek­cji WO­APP, ,,Kul­tu­ra Mas" 1929, nr 1/2, s. 100. 285 pi­smo do­ty­czą­ce Bru­no­na Ja­sień­skie­go wy­da­ne przez Ko­mi­tet Fa­brycz­ny Związ­ku Za­wo­do­we­go Pra­cow­ni­ków Po­li­gra­fii ZSRR w koń­cu 1929 lub na po­cząt­ku 1930 roku, w: K. Ja­wor­ski, Bru­no Ja­sień­,s. 61. 286 Zob. De­kla­ra­cja Mię­dzy­na­ro­do­we­go Zjed­no­cze­nia Te­atrów Ro­bot­ni­czych, ,,Kul­tu­ra Mas" 1930, nr 3/4, s. 11. 287 Zob. Alek­san­der Few­ral­ski, Ma­ja­kow­ski, Wan­dur­ski, Ja­sień­ski, ,,Dia­log" 1962, nr 9, s. 136-141. A. Few­ral­ski za­zna­cza, że Ma­ja­kow­ski za­brał się na­wet do ,,ak­tu­ali­zo­wa­nia" sztu­ki, ale pra­cy nig­dy nie ukoń­czył; zresz­tą 14 kwiet­nia 1930 roku po­peł­nił sa­mo­bój­stwo. 288 W la­tach 1924-1929 mia­ły miej­sce w KPP ostre kon­flik­ty we­wnątrz­par­tyj­ne, szcze­gól­nie po prze­wro­cie ma­jo­wym 1926 roku do­c