Cymanowski Młyn

ach ulewnego deszczu. Auto wciąż się nie poruszało, a po okolicy niósł się echem odgłos silnika, osiągającego raz po raz wysokie obroty. - Następny mistrz kierownicy - mruknął pod nosem Jerzy. ,,Czekaj, nie gazuj, bo się jeszcze bardziej zagrzebiesz" - dodał w myślach, próbując telepatycznie wpłynąć na nieznajomego przyjezdnego. Nie zadziałało, więc Zawiślak poprzysiągł sobie, że najpóźniej wiosną wysypie to miejsce tłuczniem. Przynajmniej cztery razy w roku musiał kogoś wyciągać i powoli zaczęła już mu się ta zabawa nudzić. Skierował kroki do nissana patrola. Zanim przekręcił kluczyk w stacyjce, sprawdził, czy lina holownicza jest na swoim miejscu. Jakoś chyba wczesną wiosną Łukasz wrócił od dentysty w Kościerzynie i oznajmił, że ma pomysł na to, jak spróbować chociaż trochę rozruszać ich podupadającą agroturystykę. - Tato, widziałem w poczekalni takie czasopismo krajoznawcze. Nazywa się ,,Poznaj Polskę". Dwutygodnik, kilka tysięcy nakładu. Organizują konkursy dla czytelników, w których nagrodami są pobyty w ośrodkach wypoczynkowych na terenie całej Polski. To może być dla nas szansa. Jerzy siedział wtedy na tarasie starej leśniczówki i palił popołudniowego papierosa, popijając ze szklanki gęstą jak smoła niesłodzoną kawę po turecku. Trochę zaniepokoiło go niespotykanie rozentuzjazmowane brzmienie głosu syna. Spojrzał uważnie na Łukasza, a potem podrapał się po gęstej siwej czuprynie, zyskując w ten sposób chwilę do namysłu. Chyba pierwszy raz się zdarzyło, żeby młody wyszedł z jakąś inicjatywą w sprawie ewentualnej poprawy losów ich wspólnego biznesu. - Siadaj, synu, i opowiadaj. - Zawiślak posunął się trochę na ławce i zachęcająco klepnął w nią ręką. - Jaki konkurs? O co w tym wszystkim chodzi i ile można stracić? Łukasz uśmiechnął się pod nosem i przyjął zaproszenie ojca. W tym momencie Jerzy już wiedział, że zgodzi się na ten pomysł. Chociażby nawet miał być najbardziej niedorzeczny. - Chodzi o to, że w tej gazecie zawsze jest krzyżówka. Taka związana z geografią Polski, zabytkami, atrakcjami Rozumiesz? - Mniej więcej łapię. - No, i wśród tych, którzy prawidłowo rozwiązali całą, losowane są wycieczki albo takie jakby vouchery na pobyt w jakimś miejscu. W hotelu na przykład - Lub w agroturystyce, takiej jak nasz Cymanowski Młyn? - wszedł synowi w słowo Jerzy. - Zgadza się. Z tym że chyba musielibyśmy zaproponować dość długi pobyt dla dwóch osób. Przejrzałem kilkanaście numerów i okazuje się, że w hotelach są to przeważnie wyjazdy na weekend, a w gospodarstwach agroturystycznych z wyżywieniem - na tydzień. - A w agroturystykach bez zapewnionego wyżywienia, czyli w takich jak nasza? - Takiej nie widziałem, ale pewnie trzeba byłoby zaproponować ze dwa O ile by się w ogóle - Zapał, który tak nagle obudził się w Łukaszu, zaczął gasnąć. Ojciec nie mógł do tego dopuścić. Postanowił kuć żelazo, póki chociaż jeszcze trochę ciepłe. - Zapisałeś jakiś numer telefonu do nich? - zapytał. - Tak, - Dawaj. Co nam szkodzi spróbować? Starszy z Zawiślaków żwawym krokiem poszedł do leśniczówki, a Łukasz poczłapał za nim. Pół godziny później wszystko było wstępnie uzgodnione i trzeba było tylko czekać na oficjalne potwierdzenie. Wiszący na ścianie telefon stacjonarny zadzwonił następnego dnia. Pobyt dla dwóch osób poza sezonem. Możliwy do zrealizowania pomiędzy 16 września a 26 listopada 2017 włącznie. Konkrety do uzgodnienia z laureatem konkursu. Monika i Maciej Kaczmarkowie z Warszawy mieli się pojawić w pierwszym możliwym terminie. Przejeżdżając przez otwartą bramę posesji, Jerzy Zawiślak domyślał się, że to właśnie ich za chwilę będzie ratował z opresji. Trochę się nagimnastykował, aby wszystko było gotowe na przyjęcie gości. Ani on, ani Łukasz nie spodziewali się, że przyjadą tak szybko, ale umowa z gazetą była jednoznaczna. Jasne warunki i konieczność ich spełnienia w zamian za reklamę w ,,Poznaj Polskę". Jerzy nie chciał pokrzyżować planów syna, więc tradycyjnie, jak co roku w pierwszej połowie września, został sam na gospodarce, zgadzając się na rytualny już niemal wyjazd Łukasza. Zresztą starszemu z Zawiślaków przecież też zależało na zapaleniu tych zniczy na drugim krańcu Polski. Zwykle po sezonie ruch w pensjonacie był wręcz symboliczny, czasem nie było nikogo, czasem ktoś pojawiał się tylko na parę godzin w weekend, żeby wziąć lekcję jazdy konnej lub pojeździć wierzchem po okolicy. Zaraz po tym, gdy gospodarz pokazał przyjezdnym ich pokój, zszedł na dół, zdjął kurtkę i strzepnął z niej deszcz na zada