Cisza i spokój

Po obejrzeniu chyba wszystkich odcinków "Daleko od miasta" czułem niedosyt. Bardziej od tego, co ci ludzie robią teraz mieszkając na wsi czy w lesie, interesowała mnie ich motywacja oraz aspekt psychologiczny. Dlaczego zdecydowali się porzucić miasto? Z jakimi problemami musieli się zmierzyć? Jakie to budziło emocje i jak się czują teraz?

Sięgnąłem po tę książkę, bo czułem, że będzie dobrym uzupełnieniem programu telewizyjnego i że znajdę w niej odpowiedzi na moje pytania. Nie zawiodłem się. W książce znalazło się miejsce dla tych rzeczy, które w w telewizji były tylko wspominane. W końcu na ekranie wszystko musi być piękne i fantastyczne, a trudne kawałki to mały element całości. Taka była koncepcja i to było w porządku, bo program miał swój urok i czar.

W książce "Cisza i spokój" bohaterowie otrzymali przestrzeń, aby opowiedzieć swoje historie dokładnie takimi, jakie one były. Bez czarowania, bez lukrowania, bez zbędnych uśmiechów.

Autorka potrafiła bardzo dokładnie pokazać zarówno pozytywne aspekty zmian, jakie zaszły w życiu tych ludzi, ale też nie uciekła od trudnych tematów i przeżyć, jakimi dzielą się bohaterowie książki.

Pani Natalia poświęca też uwagę bardzo ważnej dla mnie kwestii, czyli stracie jaka towarzyszy zostawieniu dotychczasowego życia.

?Cisza i spokój? to książka dla każdego, kto chce się wyprowadzić z miasta, kto o tym myśli, kto planuje to na emeryturze. Może go to zmotywuje i przyspieszy decyzję? Jest to też obowiązkowa lektura dla osób, którye żyją w przekonaniu, że gdyby wyprowadziły się na wieś, czy zamieszkał na odludziu i zostawiły ten zgiełk, pośpiech i hałas, to byłoby im łatwiej. Nie byłoby.

Gdziekolwiek się nie wyprowadzimy, gdziekolwiek nie wyjedziemy, to zawsze zabieramy ze sobą samych siebie, nasze przeżycia, doświadczenia i emocje. ?Cisza i spokój? jest w głębi ducha opowieścią o spotkaniach i konfrontacji odważnych ludzi, którzy zdecydowali się nie uciekać przed pragnieniami, ale stawić im czoła.