Cisza białego miasta

W hiszpańskim miasteczku Vitoria rozpoczynają się właśnie huczne obchody Święta Białej Panienki. W rozradowaną, entuzjastyczną beczkę świątecznego miodu ktoś jednak nagle ładuje przerażającą łyżkę dziegciu - w historycznych punktach miasta odnajdywane są zwłoki kobiet i mężczyzn, ułożone rytualnie w pary. Zdaje się, że to kontynuacja dawnej serii morderstw sprzed dwudziestu lat. Czy aby na pewno, skoro sprawca tamtych zbrodni przebywa w więzieniu? Rozwiązaniem zagadki wraz ze swoją partnerką zajmuje się inspektor Unai Lopez de Ayala, kryminalny profiler, próbujący zgłębić tajemnicę sprzed lat, której echa boleśnie dotkną również jego samego.

Krótko, zwięźle i na temat: "Cisza białego miasta" to świetna lektura. Niby wszystko przebiega według utartego kryminalnego scenariusza - jest zbrodnia, jest śledztwo, jest osobiście zaangażowany policjant, są tropy, są podejrzani. Książka ma w sobie jednak to coś, co wyróżnia ją na tle innych podobnych historii. Jest to bardzo ciekawie i intrygująco zbudowana fabuła, która prowadzi czytelnika do rozwiązania kryminalnej zagadki. Autorka co kilka rozdziałów wraca do dalekiej przeszłości i tam snuje opowieść o losach pewnej rodziny, potem znów przenosi nas za plecy inspektora Ayali (narracja pierwszoosobowa) i tak oto przed oczami czytelnika wyłania się dramat ludzkich przeżyć, a stare dzieje coraz ciaśniej splatają się z teraźniejszością. Droga do finału jest kręta i wyboista, podejrzani stają się ofiarami, tropy prowadzą donikąd, zdaje się, że inspektor Ayala ma głowie mętlik większy niż czytelnik.

Całość udała się autorce rewelacyjnie. Pomijając fakt, że konstrukcja fabularna jest bardzo ciekawa i zaskakująca na każdym kroku, trzeba dodać, że główni bohaterowie nie są bezosobowymi sztywniakami, nie żyją jedynie sprawami zawodowymi, lecz mają swoje prywatne życie. Do tego mroczny małomiasteczkowy klimat Vitorii i okolic. A także elementy historyczne i kulturowe. To wszystko razem tchnęło w tę powieść realne życie, nadało jej prawdziwości i naturalności. Dla mnie jako czytelnika są to atuty nie do przecenienia, bo z każdą książką próbuję się jakoś utożsamić, wejść w nią, przeżyć. Z "Ciszą białego miasta" nie miałem z tym najmniejszego problemu.

Polecam tę książkę wszystkim fanom dobrych kryminałów i zagadek, psychologicznym analizatorom i przede wszystkim poszukiwaczom literackiej niejałowości.