Anatomia skandalu

Anatomia jest to dziedzina biologii, która bada budowę organizmów. Skandalem nazywamy zdarzenie które budzi kontrowersję, oburzenie. Biorąc do ręki książkę autorstwa Sarah Vaughan mierzymy się, w moim odczuciu, najgorszym przestępstwem ? gwałtem. Chcecie poznać Anatomię tego Skandalu?

Kate jest prawniczką, która występuje w imieniu oskarżenia. I jest w tym dobra. Bezkompromisowa, potrafiąca dobrze argumentować, obalać oświadczenia świadków obrony członkini palestry, zwana przez niektórych kolegów z branży Królową Śniegu. Po jednej ze spraw dostaje akta, z którymi ma się zaznajomić. Ta sprawa może być przełomem zarówno w jej karierze jak i życiu prywatnym, gdyż oskarżonym jest wiceminister, przyjaciel premiera. Zarzutem jest zaś najgorsza forma przemocy na tle seksualnym ? gwałt.

O samej fabule powiem tylko tyle, gdyż dalsze moje słowa mogą popsuć tylko przyjemność z czytania. Mnie osobiście książka bardzo poruszyła. Do tego stopnia, że w pewnym momencie życzyłem śmierci Jamesowi (wiceminister). I była to pierwsza taka sytuacja w trakcie całego mojego okresu czytelnictwa. Świadczy to jednak o tym w jak dobry sposób autorka potrafiła zbudować postać oskarżonego. Poza tym Anatomia jest to książka o silnych kobietach. Kate, Alison ? przyjaciółka Kate,Sophie ? żona Jamesa, Olivia ? ofiara gwałtu. Są to kobiety zdeterminowane. Wierzą w siebie i w to, że prawda wyjdzie na jaw. Jednakże widać ich bardzo ludzką stronę, ich ból i problemy, które w pewien sposób są kształtowane przez społeczeństwo. Stereotypowe myślenie na zasadzie ?ofiara gwałtu musiała do tego sprowokować?. Jest to bolesne gdy się to czyta, a ta bezradność pogłębia się gdy uświadomimy sobie, że mimo wszystko wciąż istnieją ludzie, którzy tak właśnie osądzają. Podoba mi się również zastosowanie retrospekcji, dzięki której możemy poznać młodszą wersje Jamesa i jego znajomych. Pozwala to na prześledzenie w jaki sposób kształtowała się jego osobowość w czasie studiów. Jedyna rzecz która mnie za bardzo nie usatysfakcjonowała to zakończenie. Jednak wiem, że pomimo mojego wyobrażenia jest ono pasujące do reszty treści książki. Bo życie nie jest czarne ani białe, tylko dzieje się odcieniach szarości.

Książka zdecydowanie wciąga i można ją polecić każdemu, kto lubi taki typ lektury. Mi osobiście prawnicze dramaty odpowiadają. Jednak tylko w wersji papierowej.