Ebook Amor fati mobi,epub

ejedną trudną próbę. Urthona wprawdzie rzadko pojawia się w utworach Blakea bezpośrednio, lecz spotykamy go często w uczłowieczonej postaci jako Losa, który odgrywa kluczową rolę w wyzwoleniu Albiona z sideł urizenicznego zniewolenia. Budząc się za sprawą Losa z tych sześciu tysięcy lat upadku świadomości w sidła redukcjonistycznej mocy wyalienowanego Rozumu, która wyznaczyła historię ludzkości, Albion porzuca swą starczą powłokę i wyłania się z niej jako świetlisty młodzieniec, zapowiadając przebudzenie całej ludzkości do życia w zgodzie z daną jej przez Boga mocą twórczą, choć świat stwarzany przez Losa jest jeszcze bardzo odległy od docelowego Edenu. Do jego wrót nie prowadzi jednak żadna inna droga niż ta, która wiedzie przez akt twórczy w ,,upadłym" świecie. Tak więc mimo swego usytuowania nie w edenicznym wymiarze, lecz w czasie i przestrzeni świat Losa staje się świetlistą wyspą w mrocznym oceanie Ulro, zarządzanym przez Urizena. Golgonooza wprawdzie nie jest jeszcze Rajem, lecz ze wszech miar światem ludzkim, a więc takim, na jaki człowieka stać, gdy odzyska dostęp do swojego twórczego potencjału. Jako miasto ,,Sztuki i Rękodzieła" symbolizuje taki wymiar ludzkiego istnienia, w jakim śmierć wprawdzie nie zostaje zniesiona, lecz zdecydowanie przekroczona. Golgonooza jest zatem miejscem powrotu człowieka do jego autentycznego istnienia. Działając zatem w wymiarze ontologicznym, Los stwarza świat, który wprawdzie nadal jest światem ,,upadłym", lecz przywraca człowiekowi możliwość powrotu do rajskiego stanu istnienia mocą twórczej Wyobraźni - owej niezwykłej siły w ludzkiej psychice, którą Jung ponad sto lat później określi jako psychiczną ,,prafunkcję". Nietzsche zaś uzna właśnie sztukę za jedyną żywą formę religii, uzasadniając to tym, że sztuka jest właśnie tą jedyną dziedziną ludzkiej aktywności twórczej, która najbardziej wiąże człowieka z życiem, bazuje ona bowiem na immanentnej samemu życiu dynamice twórczej, jest więc ekspresją samej istoty życia. Religia nie może zatem być pozbawiona siły poetyckiej, a poezja doniosłości religijnej. Podążając za Blakiem oraz inspirując się Nietzschem i Jungiem, można powiedzieć, że istnienie człowieka konstytuuje się między Ulro a Edenem, lecz to od niego zależeć będzie, czy zdoła on przestrzeń tę otworzyć w stronę Raju, czy też zacznie ona zanikać pochłaniana przez Ulro. Strukturyzacja poematów Blakea ma zatem charakter dialektyczny, wskazuje bowiem wyraźnie na to, iż do człowieka należy wybór między trwaniem w śnie historycznego upadku (Generation), jakiego doświadcza Albion, a wzniesieniem się dzięki twórczej mocy Wyobraźni ku wymiarom ponadhistorycznym (Imagination), której symbolem dla Blakea jest Jezus w połączeniu ze swoją żeńską emanacją i oblubienicą Jeruzalem. Lecz Jeruzalem jest również miejscem - edenicznym światem - który zaistnieć może wszędzie, jeśli człowiek przebudzi się do autentycznie twórczego istnienia danego mu przez Boga; wszak Bóg stworzył go na swój obraz i podobieństwo, a więc jako istotę twórczą. Dlatego też człowiek - mimo swego uwikłania we wzorce urizeniczne - nigdy nie traci całkowicie tej zdolności. Zawsze pozostaje połączony ,,Złotą Nicią" z prawdziwą religią ucieleśnianą przez Jezusa i nić ta łączy go także z wymiarem edenicznym, nawet jeśli sobie tego nie uświadamia. Na tym właśnie polega skuteczność działań Losa; mimo swego uwikłania w widmowe byty (Spectre), jest on cały czas tej więzi świadomy, dlatego też wytrwale pracuje w swojej kuźni, by uratować Albiona przed ostatecznym upadkiem w nicość. Dzięki temu przebudzony ze swego śmiertelnego snu Albion będzie mógł doświadczyć przekroczenia czasu historycznego w stronę wieczności, a więc przejść z Generation do Imagination. Jako istota ludzko-boska doświadcza teraz wolności twórczej, która łączy wszelkie przeciwieństwa, znosząc nie tylko rozdarcie na cztery zwalczające się siły Zoa wraz z ich żeńskimi emanacjami, lecz także podział płciowy, dlatego też odzyskuje swą pierwotną androgyniczną Jednię. Taki stan świadomości pozwala mu czerpać zarówno z potencjału męskiego, jak i żeńskiego. Tak więc, tworząc swój świat mocą zintegrowanej świadomości, sam staje się jego integralną częścią, zniesiony bowiem zostaje rozdźwięk między podmiotem a przedmiotem, twórcą a jego dziełem. Nie staje teraz w opozycji do świata, w którym żyje, lecz jest z nim całkowicie związany, podobnie jak s-twórca tożsamy jest ze wszystkim, co stworzył. Twórcze przymierze wszystkich czterech mocy Zoa (a zwłaszcza Imaginacji i Rozumu) jest zatem podstawą przemiany człowieka i świata oraz drogą do rajskiego stanu istnienia - jest drogą Losa, który zrozumiał i zaakceptował, że nie ma innego dostępu do Raju niż poprze