Amerykanin, Rosjanin i Polak... - Audiobook mp3

Iwona Surmik Amerykanin, Rosjanin i Saga Amerykanin, Rosjanin i Zdjęcie na okładce: Shutterstock Copyright (C) 2001, 2021 Iwona Surmik i SAGA Egmont Wszystkie prawa zastrzeżone ISBN: 9788726771442 1. Wydanie w formie e-booka Format: EPUB Ta książka jest chroniona prawem autorskim. Kopiowanie do celów innych niż do użytku własnego jest dozwolone wyłącznie za zgodą Wydawcy oraz autora. SAGA Egmont, spółka wydawnictwa Egmont Franek Drobniak obudził się, czując nieprzyjemne łaskotanie w okolicy nosa. Machnął ręką, żeby odgonić natrętną muchę. Otworzył oczy i tuż nad sobą ujrzał wiotkie gałązki wierzby, na których przysiadł motyl. Wyżej błęktniało niebo bez jednej chmurki. Przeciągnął się i powoli, niezgrabnie wstał, otrzepując ubranie z trawy. Mimo, że całą noc przespał na gołej ziemi nie czuł niewygody, nie zdrętwiały mu mięśnie, nie łamało w kościach, nie miał nawet kaca. Podrapał się po głowie, przeciągnął ręką po nieogolonym policzku, podlał wierzbę, wygrzebał z kieszeni zmiętą paczkę ,,Popularnych" z ostatnim papierosem, zapalił i ruszył przez trawnik w stronę mostu. Miękki asfalt uginał się pod podeszwami jego brudnych adidasów, kiedy wszedł w alejkę. Obojętnie spojrzał na klomby kipiące od barwnych petunii, obojętnie minął most, spluwając do wody, w której tuż pod powierzchnią śmigały srebrne rybki, obojętnie minął wybetonowany plac. Przeszedł kilka kroków i nagle zatrzymał się. W tym znajomym od dziecka krajobrazie uderzyło go nagle coś nienaturalnego, obcego. Rozejrzał się, ale na pozór wszystko wydawało się normalne, takie jak co dzień. Machnął ręką i już miał ruszyć dalej, kiedy wreszcie zrozumiał. Odwrócił się i spojrzał jeszcze raz na plac. Przetarł oczy, znów popatrzył i zamarł niczym żona Lota na pustyni. - Co jest? - wymamrotał, ciągle nie wierząc zmysłom. Z placu zniknął pomnik, który składał się z kilkunastometrowej wysokości rur i wielkiego, granitowego bloku uformowanego na kształt bryły węgla. Trudno byłoby przeoczyć coś takiego, a mimo to Franek Drobniak stał, gapiąc się na przejrzyste powietrze. Jeszcze raz rozejrzał się wokół. Jego nieco błędny wzrok zatrzymał się na klombie, na przystrzyżonych trawnikach i na szumiącej wesoło rzece, skrzącej się w blasku słońca. Odkąd pamiętał w parku stał pomnik, zwany przez złośliwych Pomnikiem Hydraulików, upamiętniający rewolucyjny czyn robotniczo-chłopski, klomby były tylko spłachetkami wysuszonej ziemi, na której nawet trawa nie chciała rosnąć, a woda w rzece była tak brudna, że nie tylko nie odbijała słonecznego blasku, ale go wręcz gasiła. - Gdzie ja, kurwa, jestem? - mruknął Franek. - Film mi się urwał, czy co? Wdeptał papierosa w rozmiękły asfalt i wypatrzył człowieka w schludnym uniformie zamiatającego alejki. Podszedł do niego, elegancko zaszurał nogami i zagaił. - Czołem, panie kolego. - Dzień dobry - uśmiechnął się zamiatacz. - Ładny dzionek. - No - potaknął bez entuzjazmu Franek. - Eee, widzisz pan, zabarłożyłem wczoraj i chyba kierunki mi się pomyliły. Gdzie ja jestem? - W Parku Sieleckim. Franek zamilkł wpatrzony w fiszkę, odznaczającą się wyraźnie na tle ciemnego kombinezonu. Pisało na niej: Adam Wencki, sprzątacz.