Ebook Alice`s Adventures in Wonderland / Alicja w krainie czarów mobi,epub

find another key on it, or at least a book of rules explaining how to become smaller. But this time she found a little bottle on the table, ("which certainly was not here before," thought Alice,) and around the neck of the bottle was a paper label with the words DRINK ME beautifully printed on it in large letters. [ 21 ] Alice was a very wise child and knew that it was not a good idea to drink something without first seeing if it was marked poison. She had heard stories about children who had got burnt, or eaten up by wild beasts, or other unpleasant things, all because they would not remember the simple rules their parents had taught them. [ 22 ] However, this bottle was not marked poison, so Alice decided to taste it. It was very nice (it had a mixed flavour of cherry-tart, pineapple, roast turkey, toffee, and hot buttered toast), and she had soon drunk the whole thing. [ 23 ] What a strange feeling! said Alice. I must be shrinking. [ 24 ] And so, in fact, she was: she was now only ten inches high, and she became very happy when she realised that she was now the right size for going through the little door into the lovely garden. [ 25 ] She was still holding the little golden key in her hand, and so she opened the door again, and easily walked through it into the garden. II. The Rabbits House [ 26 ] Ciąg dalszy w wersji pełnej III. Advice from a Caterpillar [ 27 ] Dostępne w wersji pełnej IV. The Cheshire Cat [ 28 ] Dostępne w wersji pełnej V. A Mad Tea Party [ 29 ] Dostępne w wersji pełnej VI. The Queens Croquet Game [ 30 ] Dostępne w wersji pełnej VII. Who Stole the Tarts? [ 31 ] Dostępne w wersji pełnej Alicja w krainie czarów I. Przez króliczą norę [ 1 ] Pewnego letniego popołudnia Alicja siedziała nad brzegiem rzeki przysłuchując się, jak jej siostra czyta książkę. Była już zmęczona tą lekturą: panował upał, czuła się coraz bardziej senna, a na dodatek w książce nie było żadnych obrazków ani rozmów. [ 2 ] ,,Co to za książka - pomyślała Alicja - w której nie ma obrazków ani rozmów?" I nagle, gdy powieki już miały zamknąć się do snu, tuż obok niej przebiegł Biały Królik o różowych oczkach. [ 3 ] Nie było w tym nic niezwykłego; Alicja nie zdziwiła się nawet, gdy usłyszała, jak Królik mówi do siebie: ,,Aj, aj, spóźnię się". [ 4 ] Ale kiedy Królik wyjął z kieszonki zegarek, spojrzał na niego i popędził w dalszą drogę, Alicja skoczyła na równe nogi, uświadamiając sobie, że nigdy przedtem nie widziała królika, który by miał gdziekolwiek kieszonkę, i na dodatek, by wyjmował z niej zegarek. [ 5 ] Pełna ciekawości pobiegła za nim przez pole i w ostatniej chwili zobaczyła, jak znika w dużej norze. [ 6 ] Alicja zanurkowała za Królikiem pod ziemię, nie zastanawiając się wcale, jak się potem stamtąd wydostanie. [ 7 ] Początkowo nora była prosta jak tunel, jednak potem nagle skręciła w dół i Alicja poczuła, że spada. [ 8 ] Czy nora była tak głęboka, czy może Alicja spadała bardzo wolno, w każdym razie miała dość czasu, aby rozejrzeć się dookoła. Najpierw starała się zobaczyć, co było na samym dole, ale było zbyt ciemno. Wtedy spojrzała na ściany obok niej i zobaczyła, że były wypełnione szafami i półkami na książki, a wśród nich wisiały dziwne obrazki i mapy. [ 9 ] ,,No pięknie - pomyślała Alicja - po takim spadaniu nie będę się już bała spaść ze schodów! A w domu będą mnie podziwiali i mówili - ależ ona dzielna! Nie skarżyłabym się, nawet gdybym miała spaść z samego dachu domu" [ 10 ] W dół, w dół, i w dół. Czyż to spadanie już nigdy się nie skończy? [ 11 ] - Ciekawe, ile mil już spadłam - powiedziała na głos Alicja. - Jestem już chyba blisko środka ziemi. [ 12 ] W dół, w dół, i w dół. Spadała tak wolno i łagodnie, że wkrótce poczuła się senna; i kiedy oczy zaczynały się jej już kleić - łubudu. Alicja wylądowała na stercie gałęzi i suchych liści. Koniec spadania. [ 13 ] Nic wielkiego się jej nie stało i po chwili raźno stanęła na nogi. Zobaczyła przed sobą długi korytarz, a w nim, w sporej odległości, wciąż umykającego Białego Królika. [ 14 ] Alicja pomknęła jak wiatr i zdążyła jeszcze usłyszeć Królika, nim skręcił za rogiem, jak mówił: - Oj, na moje uszy i wąsy, ależ się robi późno! [ 15 ] Była tuż-tuż za Królikiem, ale gdy sama minęła zakręt - już go nigdzie nie było. Alicja znalazła się sama w długiej, niskiej sali, oświetlonej rzędem lamp wiszących u sufitu. [ 16 ] Wzdłuż obu ścian znajdywały się rzędy drzwi; wszystkie były zamknięte. Alicja próbowała je otworzyć, jedne po drugich, ale bez rezultatu; stanęła więc smutna na środku sali, zastanawiając się, jak stąd wyjść. [ 17 ] Nagle zobaczyła stolik z trzema nogami, zrobiony z grubego szkła. Nie było na nim nic prócz maleńkiego, złotego kluczyka. Alicja pomy�