- Książki Książki
- Podręczniki Podręczniki
- Ebooki Ebooki
- Audiobooki Audiobooki
- Gry / Zabawki Gry / Zabawki
- Drogeria Drogeria
- Muzyka Muzyka
- Filmy Filmy
- Art. pap i szkolne Art. pap i szkolne
O Akcji
Akcja Podziel się książką skupia się zarówno na najmłodszych, jak i tych najstarszych czytelnikach. W jej ramach możesz przekazać książkę oznaczoną ikoną prezentu na rzecz partnerów akcji, którymi zostali Fundacja Dr Clown oraz Centrum Zdrowego i Aktywnego Seniora. Akcja potrwa przez cały okres Świąt Bożego Narodzenia, aż do końca lutego 2023.Kleopatrą, Balladyną, Lady Makbet, Katarzyną Wielką w sztuce Józefa Hena Popołudnie kochanków, Reganą w Królu Learze, Lukrecją Borgią, Wielką Księżną Joanną w Nocy listopadowej Wyspiańskiego, Ryngałłą w Zakonie krzyżowym Morstina, Maryną Mniszech w Borysie Godunowie i Kasandrą w Orestei, Elżbietą hiszpańską w Don Carlosie i Elżbietą, królową Anglii w Marii Stuart Schillera oraz Marią Stuart z dramatu Słowackiego. Trzy razy wystąpiła w roli Szimeny w Cydzie, trzykrotnie zagrała Lady Milford w Intrydze i miłości. Dostojeństwo i majestat towarzyszyły także kreacjom Izabeli Łęckiej w Lalce, Hrabiny de Belfior, Lady Cecylii Waynflete czy Marii Calergis w filmie Premiera warszawska. Charakterystyczna ekspresja aktorki to zestawienie dwóch, wydawałoby się sprzecznych, cech psychofizycznych. Pasywności w postawie i pasji w głosie. Z czasem pasji było coraz więcej, koturnu mniej. Andrycz zależało na różnicowaniu repertuaru. Stworzyła kreację Natalii Puszkin w Ostatnich dniach Bułhakowa, zagrała Abbie w Pożądaniu w cieniu wiązów ONeilla, wystąpiła w Gwieździe Helmuta Kajzara, była tytułową bohaterką w Profesji pani Warren i Natalią w Miesiącu na wsi Turgieniewa. Sprawdziła się także w rolach komediowych: grała Xenię w sztuce Maestro Abramowa-Newerlego, Validę Vranę w Babie-Dziwo według Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej. W 1973 roku królowa stała się wręcz drobnomieszczańską kuchtą w Moralności pani Dulskiej. Ostatnie teatralne role Niny Andrycz jeszcze mocniej wyostrzyły ten rysunek. Stara Żona w Krzesłach Ionesco czy Klara Zachanassian w Wizycie starszej pani Dürrenmatta, wciąż pełne wewnętrznego żaru, którym emanowały wcześniejsze królewskie role aktorki, stały się ekwiwalentem poczucia humoru i dotkliwej ironii. Grałam role tego typu, ponieważ byłam w nich dobra i lubiana. Ale kiedy usłyszałam od jednego z przyjaciół bezinteresowne pytanie: ,,Po co ci, Nino, dwudziesta pierwsza królowa?", zrozumiałam, że korona mi z głowy nie spadnie, jeśli zacznę różnicować propozycje. Jako Dulska w spektaklu w reżyserii Krystyny Meissner drapałam się w pośladki, byłam ordynarna i prymitywna. Psychicznie nie miałam nic wspólnego z tym babonem; było to jednak interesujące wyzwanie techniczne. Chciałam udowodnić że to również potrafię. Publiczność reagowała entuzjastycznie. Przez trzy lata grania tego spektaklu mieliśmy same komplety. Kiedy z głośnymi Krzesłami Ionesco w reżyserii Macieja Prusa w połowie lat dziewięćdziesiątych pojechaliśmy do Ameryki, kobiety mówiły mi: ,,Oglądając panią, zdecydowałyśmy się w końcu na rozwód, tak wiarygodnie pokazała pani udrękę życia z niekochanym mężczyzną". Pomyślałam, że miałam rację. Warto było zawalczyć o zmianę emploi. ,,Nazwisko Niny Andrycz - pisała Marta Fik - przywołuje głównie pamięć o rolach królowych, i to w repertuarze romantycznym, lub bodaj arystokratek i heroin. Decyduje o tym nie tylko istotna przewaga ról tego typu, ale - chyba przede wszystkim - sposób gry, pielęgnowana maniera, skłonność do patosu, troska o gest i sposób mówienia wiersza, wynoszące na koturn nawet bohaterki bardziej pospolite. Postaciami kreowanymi przez Andrycz miotają często namiętności, skrzętnie jednak skrywane pod swoistym ceremoniałem. Jest to zarazem ceremoniał dworski - który dla jej bohaterek przestaje niemal być konwenansem, a staje się sposobem życia, reakcji i zachowań zawsze kontrolowanych - oraz ceremoniał teatralny. Ważniejsza jest tu bowiem z reguły pewna efektowność roli odgrywanej przez postać sceniczną (a nie tylko samą Andrycz) niż jej rzeczywiste przeżycia wewnętrzne". ,,W tiulach, koronkach, gorsetach, z długimi rzęsami i kreskami podkreślającymi zagadkowy wyraz skośnych oczu bohaterki grane przez Andrycz są piękne, bajkowe i nierealne - pisała z kolei Dorota Sosnowska. - Wydekoltowane królowe Andrycz były antidotum na postępujące zniekształcenie kobiety". W wywiadzie w 1961 roku Andrycz mówiła: To, co pisał Faulkner o głosie serca, jest kluczem do serc widowni. Staram się być żywym, prawdziwym człowiekiem zarówno na scenie, jak i przed kamerą. Gdy rolę mam już technicznie opanowaną, wnoszę do wydarzeń, w których biorę udział w sztuce, nastrój mojego dnia. Jestem radośniejsza lub smutniejsza, jestem bardziej lub mniej komunikatywna dla otoczenia. *** Teatr jest sztuką ulotną. Trudno jednoznacznie oceniać poszczególne osiągnięcia artystki - są tylko historycznymi datami, po których pozostały recenzje, czasami ślady wzruszeń, kilka fotosów. Dlatego też ważniejsza wydaje się barwa osobowości aktorki. Nie do podrobienia. W tym psychofizycznym portrecie mieszczą się zarówno charakterystyczny tembr głosu, wspaniała sylwetka, błyskotliwość i inteligencja wypowiedzi, jak i bardzo szczególne doświadczenia życiowe: małż
ebook
Wydawnictwo Świat Książki |
Data wydania 2012 |
Zabezpieczenie Znak wodny |
Produkt cyfrowy |
Szczegóły | |
Dział: | Ebooki pdf, epub, mobi, mp3 |
Wydawnictwo: | Świat Książki |
Rok publikacji: | 2012 |
Zabezpieczenia i kompatybilność produktu (szczegóły w dziale POMOC): | *Produkt jest zabezpieczony przed nielegalnym kopiowaniem (Znak wodny) |
Zaloguj się i napisz recenzję - co tydzień do wygrania kod wart 50 zł, darmowa dostawa i punkty Klienta.