- Książki Książki
- Podręczniki Podręczniki
- Ebooki Ebooki
- Audiobooki Audiobooki
- Gry / Zabawki Gry / Zabawki
- Drogeria Drogeria
- Muzyka Muzyka
- Filmy Filmy
- Art. pap i szkolne Art. pap i szkolne
O Akcji
Akcja Podziel się książką skupia się zarówno na najmłodszych, jak i tych najstarszych czytelnikach. W jej ramach możesz przekazać książkę oznaczoną ikoną prezentu na rzecz partnerów akcji, którymi zostali Fundacja Dr Clown oraz Centrum Zdrowego i Aktywnego Seniora. Akcja potrwa przez cały okres Świąt Bożego Narodzenia, aż do końca lutego 2023.oś, nad czym nie ma władzy świat codzienności ze wszystkimi swoimi żądaniami. W rozumieniu Greków tylko to, co święte, jest w stanie uzdrowić. Święty czas to ten, który należy do mnie, do którego świat zewnętrzny nie ma dostępu, którym inni ludzie nie mogą dysponować. Święty czas, jaki poświęcam na przeprowadzenie rytuału, pozwala mi swobodnie oddychać. Nikt nie chce teraz niczego ode mnie. Troska o innych ludzi nie jest w tym momencie ważna. Przeprowadzam ten rytuał pośrodku mojego czasu i przeżywam w nim święty czas, do którego nie ma dostępu czas normalnie odmierzany i oceniany w kategoriach przydatności. Heiko Ernst powiedział: W rytuale ,,świat na pewien czas się wycisza, a my w nim". Święty czas to zawsze czas spokoju, w którym uczestniczymy w szabatowym odpoczynku Boga. Święty czas, jaki dostajemy w darze od rytuału, uwalnia nas od wszelkiej presji terminów. Nie panuje wtedy chronos, odmierzany w takcie czas, który kieruje się chronometrem i który - zgodnie z antycznym mitem - chce mnie pożreć, lecz kairos: przyjemny, podarowany czas, święty czas łaski, którym mogę się delektować. W tym świętym czasie stykam się z nienaruszonym rdzeniem we mnie. Tam doświadczam tego, że jest we mnie święta przestrzeń, do której świat nie ma dostępu. Rytuały są znakami przypomnienia. To, co wiem z głowy, zanoszą do mojego serca i do mojego wnętrza. Przypominają mi o tym, że Bóg jest przy mnie i we mnie. Wszyscy potrzebujemy takich znaków przypomnienia, żebyśmy pamiętali, kim właściwie jesteśmy: córkami i synami Boga. Rytuały przywołują do świadomości fakt, że Bóg idzie z nami i na naszej drodze chroni nas i błogosławi. Jako dziecko wzruszałem się, gdy ojciec podczas wspólnych spacerów zawsze zdejmował kapelusz, gdy przechodził obok kościoła. Widząc ten gest, czułem, że jeszcze coś innego jest ważne dla mojego ojca. Kościół przypominał mu o tym, że w życiu ostatecznie chodzi o Boga. Dlatego też również dla nas liczne kościoły, obok których przejeżdżamy, mogą być znakami przypomnienia, które nam mówią: Otwórz oczy. Bóg jest wokół ciebie. Niebo otwiera się nad tobą. Również w miastach jeszcze dzisiaj bicie dzwonów przypomina nam o tym, że powinniśmy się zatrzymać. Dzwony zapraszają nas nie tylko na nabożeństwo lub na modlitwę. Przypominają również o tym, jaki wydźwięk chcemy nadać naszemu życiu. W wielu wioskach i miastach pozostało jeszcze poranne, południowe i wieczorne bicie dzwonów. Przypomina o starej modlitwie ,,Anioł Pański", w której medytujemy słowa anioła skierowane do Maryi. Rytuały stwarzają ojczyznę. Dają i wzmacniają uczucie, że jesteśmy w domu. Realizuję te same rytuały co moi rodzice i dziadkowie. Zapewnia mi to poczucie kontynuacji i pogłębia zaufanie, że uczestniczę w sile życia i wiary moich przodków. Spotykam wciąż starszych współbraci, którzy w ogromnej wierności kierują się rytuałami klasztornej codzienności. Dzięki temu czują przynależność do całej wspólnoty i jej tradycji. Dla starszych, samotnych osób rytuały są sposobem poradzenia sobie ze sobą i ze swoim życiem oraz poczucia się jak u siebie. Jest to ojczyzna nie w znaczeniu sentymentalnej nostalgii, lecz w takim, jakie język niemiecki rozumie w oparciu o temat słowa. Język niemiecki postrzega ojczyznę, dom i tajemnicę (Heimat, Heim, Geheimnis) razem. W domu można czuć się tylko tam, gdzie mieszka tajemnica. Prawdziwa ojczyzna jest tam, gdzie otacza mnie tajemnica Boga. W rytuałach mam poczucie, że nie jestem sam. Realizuję rytuały, aby upewnić się, że Bóg jest przy mnie, że otacza mnie Jego czuła miłość. Rytuały są upewnieniem się, że moje życie jest udane. Wiemy, że od zapalenia świecy albo od porannej medytacji nie zależy powodzenie w życiu. A mimo to, zapalając świecę, pragniemy wyrazić, że miłość Boga rozświetla naszą ciemność, że Jego światło jest silniejsze niż wszelkie zaciemnienie, że Jego miłość przezwycięża chłód tego świata. W tym rytuale wyrażamy, że podlegamy obietnicy Boga. A Jego obietnica brzmi, że nasze życie będzie udane. Tak Bóg obiecał Jakubowi na drabinie do nieba: ,,Dokonuję na tobie tego, co ci obiecałem". Bóg również uczyni dla nas to, co obiecał. Obiecał nam zbawienie w swoim Synu, Jezusie Chrystusie. Będzie to naszym udziałem. Nasze życie uda się być może inaczej, niż sobie to wyobraziliśmy. Ale na pewno się uda. Realizując ten rytuał, wyrażam wiarę w obietnicę Boga, że moje życie będzie zdrowe i udane. Rytuały są miejscem spotkania z sobą samym i z Bogiem. Rytuały stykają mnie ze sobą i z moim rdzeniem. Robiąc coś, co nie może być wykorzystane przez ten świat, co nie przynosi zewnętrznych korzyści, stykam się ze sobą, z moim prawdziwym, najgłębszym rdzeniem. Docieram do własnego centrum. Mam wrażenie, że jestem blisk
Szczegóły | |
Dział: | Ebooki pdf, epub, mobi, mp3 |
Wydawnictwo: | Jedność |
Zabezpieczenia i kompatybilność produktu (szczegóły w dziale POMOC): | *Produkt jest zabezpieczony przed nielegalnym kopiowaniem (Znak wodny) |
Wprowadzono: | 30.12.2011 |
Zaloguj się i napisz recenzję - co tydzień do wygrania kod wart 50 zł, darmowa dostawa i punkty Klienta.