Ebook 15 minut do szczęścia. Proste codzienne ćwiczenia, które pomogą Ci być jak najlepszym sobą mobi,epub

astępnie przesunąć ciało do przodu. A wtedy, gdy noga zakroczna będzie się szykowała do zgięcia, wyprostujesz wykroczną i powtórzysz cały proces. Ruch ten angażuje dziesiątki mięśni, z których każdy otrzymuje z mózgu sygnał stymulujący kurczenie się lub rozluźnienie w precyzyjnie określonym momencie, żebyś się nie przewrócił. Po wielu powtórzeniach ścieżki w mózgu, jak ta na polu kukurydzy, są już tak dobrze przetarte, że przejście z punktu A do Z odbywa się super szybko. Porównanie z polem kukurydzy miało ci pomóc dostrzec, że mogą istnieć inne drogi od A do Z. Możesz, oczywiście, stanąć w punkcie A, popatrzeć na punkt Z i ruszyć tam w linii prostej. Bez wątpienia natkniesz się na kukurydzę, dlatego wędrówka nową ścieżką będzie dłuższa, niż tą wydeptaną, na której nie będziesz potykał się o rosnące rośliny. Jeśli jednak pokonasz tę prostą linię wystarczająco wiele razy, z każdym nowym przejściem po niej będzie coraz łatwiej, bo udeptując systematycznie kukurydzę, stworzysz nową ścieżkę do celu. Ta stara zarośnie, stanie się ledwie widoczna i być może nawet zapomnisz o jej istnieniu. Wiem, że dopuszczam się nadmiernego uproszczenia neuronauki, ale właśnie w ten sposób uczymy się i oduczamy czegoś. Ponieważ wszystko, co powtórzymy wystarczająco wiele razy, staje się nawykiem, nawet emocje. Zarówno dobre, jak i złe. Możesz opanować złe samopoczucie do perfekcji, do tego stopnia, że nawet nie zauważysz, iż sam sobie to robisz. Ale mam dobrą wiadomość - możesz przestać oddawać się złym przyzwyczajeniom i zapomnieć o nich z łatwością. Często powtarzam swoim klientom, że nawyk niekarmiony szybko umiera. Czego zatem chciałbyś się oduczyć? Który z wyuczonych nawyków nie pozwala ci być szczęśliwym i patrzeć na świat z bardziej pozytywnej perspektywy? Może nauczyłeś się złościć albo bać? Być bezradnym lub czuć urazę? A może nie jesteś pewien, czego się nauczyłeś, ale wiesz, że chciałbyś nauczyć się czegoś nowego? No to gratuluję! Fakt, że poświęciłeś czas na zainwestowanie w siebie z pomocą tej książki oznacza, że wyprzedziłeś innych o krok. Jak uczymy się być szczęśliwymi? Po pierwsze, warto się przyjrzeć, czym jest szczęście i, co ważniejsze, czym nie jest. Odczuwanie szczęścia jest dość subiektywne; jedna osoba może definiować je jako dumę, a inna jako zadowolenie. Powszechna definicja głosi, że szczęście jest po prostu połączeniem tego, jak dobrze czujesz się podczas bieżącego dnia i na ile jesteś zadowolony ze swojego życia jako całości. Psychologowie społeczni badający stopień zadowolenia mają odpowiednie mierzalne kryteria, dzięki którym na przestrzeni lat przeprowadzono badania weryfikujące, co się sprawdza, a co nie, jeśli chodzi o zmiany w zakresie samopoczucia i zadowolenia. Od dawna zakładano, że ze względu na laboratorium chemiczne w mózgu, zdolność do czucia się szczęśliwym lub nieszczęśliwym jest czymś, z czym przychodzimy na świat; i jest w tym trochę prawdy. Owszem, istnieje komponent genetyczny poziomu szczęśliwości, tak samo, jak istnieje komponent genetyczny poziomu sprawności fizycznej. I podobnie jak ktoś, kto nie ma silnych genów sportowca, musi ciężko trenować, żeby utrzymać formę, tak ktoś o słabych genach szczęśliwości musi ciężko pracować, żeby poczuć się szczęśliwym. Badania bliźniąt monozygotycznych i dizygotycznych wykazały, że genetyka kontroluje około 50% naszego nastroju[1]. Zatem jeśli odziedziczyłeś gen marudzenia wujka Georgea, blisko połowa twojego nastroju została zawczasu zdeterminowana i pozostanie niewzruszona. Zapewnia ci to twój tak zwany punkt nastawczy poczucia szczęścia. Oznacza to, że niezależnie od tego, jak udane lub kiepskie bywa życie, zawsze wrócisz do swojego punktu nastawczego. Pozostałe 50% zależy od dwóch specyficznych czynników. Po pierwsze, od doświadczeń życiowych. Amputacja nóg po wypadku samochodowym lub wygranie fortuny na loterii wpłyną, rzecz jasna, na twój nastrój. Na drugi czynnik składają się zachowania oraz procesy myślowe, takie jak słuchanie ulubionej muzyki i bycie optymistą. Który z tych dwóch czynników ma większy wpływ na nasze ogólne poczucie szczęścia? Wzloty i upadki codziennej egzystencji? Czy zachowania i przemyślenia? Znaczącą przewagę wpływu na poziom szczęśliwości mają nasze zachowania i procesy myślowe. Doświadczenia życiowe zdają się wpływać tylko na 10% poziomu poczucia szczęścia, pozostałe 40% zależy od tego, jak radzimy sobie z tymi doznaniami[2]. Nie ma też znaczenia, czy doświadczenia są pozytywne, czy negatywne. Wpływają na nasz nastrój tylko w 10%. Co zaskakujące, człowiek, którego poczucie szczęścia spadnie poniżej punktu nastawczego wskutek paraliżu po wypadku samochodowym, wróci do owego punktu po tak