Jeden z najbardziej bestsellerowych autorów komedii kryminalnych, którego książki rozeszły się już w nakładzie ponad 300 tysięcy egzemplarzy. Alek Rogoziński napisał dotychczas 15 powieści, z których dwie zostały nominowane w prestiżowym plebiscycie portalu LubimyCzytać.pl „Książka roku”. Najnowsza – Babka z zakalcem – wkracza właśnie do księgarń. Do tej pory odbył kilkadziesiąt spotkań z czytelnikami, a w ubiegłym roku zainaugurował także ich nową formę – warsztaty literackie, na których w zabawny sposób uczy podstaw tworzenia powieści. Z wywiadu z Alkiem Rogozińskim dowiecie się między innymi, jak wyglądał jego pierwszy raz z Gandalfem i co pisarz ma wspólnego z Bridget Jones.
Najnowszą powieść Alka Rogozińskiego – Babka z zakalcem – zamówisz w Gandalfie w promocyjnej cenie!
Wywiad z Alkiem Rogozińskim
Gandalf: Moje pierwsze ważne dla mnie wspomnienie (bez oszukiwania!) to…
Alek Rogoziński: Przedstawienie na koniec zerówki. Grałem w nim Arlekina i byłem bardzo smutny. Od tego czasu minęło czterdzieści lat i… dalej gram Arlekina. Na szczęście, dzięki moim Czytelniczkom i Czytelnikom, mam teraz więcej powodów do uśmiechu.
Najlepsze miejsce na Ziemi to…
Paryż. Miasto, w którym czuję się wolny, i które od wielu, wielu lat traktuję jak lek na każde zło w swoim życiu. To taki mój mały ziemski azyl.
Pierwsze pieniądze zarobiłem…
Za opowiadanie na konkurs „Młodość-trzeźwość”. Dostałem wtedy proporczyk, który powiesiłem nad drzwiami swojego pokoju, irytując tym nie wiedzieć czemu mojego kota (może był alkoholikiem?!) oraz nagrodę pieniężną. Tak ogromną, że starczyła na kupienie trzech powieści mojej ulubionej Joanny Chmielewskiej.
Mój pierwszy raz…
Z Gandalfem wydarzył się na Targach Książki w Krakowie, kiedy to koniecznie usiłowałem rąbnąć przechadzającemu się po hali czarnoksiężnikowi jego szpiczasty kapelusz, bo pasował mi do stroju. Gandalf chyba myślał, że chcę go zmolestować albo co, bo nawiewał przede mną tak chyżo, jakby wcale nie miał tego swojego tysiąca lat na karku.
Trzy przedmioty, bez których nie wyobrażam sobie życia to…
Telefon komórkowy (niestety), komputer (bo na czymś trzeba pisać!) i płyn do dezynfekcji rąk (w tych czasach to podstawa!).
Gdy nikt nie patrzy…
Tańczę. Przy świadkach bym się bał, bo jeszcze by wezwali pogotowie ratunkowe!
Najchętniej spośród bohaterów literackich zaprzyjaźniłbym się z…
Bridget Jones. Miałbym się z kim odchudzać 😉
Najbardziej śmieszy mnie…
Joanna Kołaczkowska oraz politycy, którzy mówią: „Polacy chcą…”, po czym rozszerzają tę frazę o jakieś kocopoły. Zawsze zastanawiam się wtedy, czy oby nie urodziłem się na przykład w Papui Nowej Gwinei, skoro nijak nie chcę tego, co oni mi wmawiają, że chcę, albo czego powinienem ich zdaniem chcieć jako Polak. W sumie jedyne, czego chcę, to żeby mi oni jak najszybciej zniknęli sprzed oczu.
Nigdy nie napiszę książki o…
Seksie. Dlaczego? Wolę go mieć niż o nim pisać. Proste.
Chciałabym napisać książkę we współpracy z…
Wydaje mi się, że akurat w tym zdecydowanie wolę być Zosią-Samosią. Acz… Współpraca z Remigiuszem Mrozem byłaby interesującym przeżyciem – w chwili, kiedy ja miałbym napisany dopiero jeden rozdział, on kończyłby piąty tom naszego wspólnego cyklu, a po drodze napisał jeszcze ze dwie powieści na boku.
W wiosce smerfów byłbym…
Smerfem Hipochondrykiem 🙂
Ostatni dzień na ziemi przed wylotem na Marsa spędziłabym…
Pijąc porto w Porto. Z Madonną! Bo skoro leciałbym na Marsa, to byłbym tak sławny, że wreszcie miałbym szansę ją poznać!