Harry Hole – idealny do łóżka!

Gandalf.com.pl
Napisane przez Gandalf.com.pl
Brak komentarzy
Udostępnij:

Straciłam głowę i poczucie rzeczywistości. Odleciałam. Ten mężczyzna sprawił, że nie przespałam wielu nocy. Podkrążone oczy, niesprzątnięte mieszkanie i wymówki serwowane znajomym, że nie mam czasu, bo jestem tak bardzo zapracowana. A tak naprawdę robiłam jedno… chodziłam do łóżka z Harrym Hole. Grzeszyłam z nim zaniedbując wszystko co tylko się dało. A zaczęło się niewinnie.

Sięgnęłam po „Po pancerne serce”, kiedy byłam u koleżanki. Czekałam, aż upora się z zawodowymi obowiązkami. Wtedy udało mi się jeszcze odłożyć książkę bez wielkiego bólu, ale już czułam, że nie mogę doczekać się następnego spotkania. Tak to jest, kiedy poznajemy kogoś, kto budzi nasze emocje, a Harry Hole potrafi to robić…

Harry Hole to ten typ mężczyzny, obok którego nie da się przejść obojętnie. 193 cm wzrostu, szerokie ramiona, męska sylwetka, krótkie włosy. Nie jest to typ przystojniaka z amerykańskiej komedii romantycznej. Nie uśmiecha się, nie komplementuje, nie żartuje, za to pali i nadużywa alkoholu. Nosi martensy, t-shirty i jest typem samotnika. Mimo oczywistych wad Harry budzi sympatię. Co więcej, podoba się kobietom. Dlaczego?

To proste. Wrażliwy twardziel, to ideał faceta. Outsider z duszą romantyka, silny i czuły jednocześnie. Typ z zasadami, sprawiedliwy, ale mający w nosie konwenanse i normy społeczne. Stąpający ciągle po kruchym lodzie, balansujący na krawędzi. Niebezpiecznie intrygujący. Kobiety to kochają, dlatego kochają Harrego Hole, policjanta z kryminałów norweskiego pisarza Jo Nesbo.

Na cykl kryminałów o detektywie, którego życie nie oszczędza, a problemy czepiają się go, jak rzep psiego ogona, składa się 10 książek. Ja zupełnie przypadkiem zaczęłam od „Pancernego serca” i nie czułam żadnego zgrzytu. Jo Nesbo powieści z Harrym Hole stworzył tak, by można było czytać je w dowolnej kolejności. Można jednak pokusić się o ustalenie pewnego porządku, kolejności, choć pewnie zdania w tej kwestii będą różne.

Początek cyklu o Harrym Hole to „Człowiek nietoperz”, którym Jo Nesbo zasłynął w świecie kryminałów. Za tę powieść otrzymał literacką Nagrodę Rivertona i Szklany Klucz. „Człowiek nietoperz” to dobry początek znajomości z norweskim policjantem. Następna może być trylogia z Oslo: „Czerwone gardło”, „Trzeci klucz” i „Pentagram”. A dalej „Wybawiciel”, „Pierwszy śnieg”, „Pancerne serce”, „Karaluchy”, „Upiory” i „Policja”.

Inna kolejność czytania książek z cyklu o Harrym hole to „Człowiek nietoperz”, „Karaluchy”, „Czerwone gardło”, „Trzeci klucz”, „Pentagram”, „Wybawiciel”, „Pierwszy śnieg”, „Pancerne serce”, „Upiory”, „Policja”.

11. kryminał o Harrym Hole ukaże się już niebawem, 29 marca. Tytuł najnowszej książki Jo Nesbo to „Pragnienie”.

Książki Nesbo o Harrym Hole to nie tylko świetnie napisane, wciągające sprawy, na którymi pracuje śledczy. Jo Nesbo zadbał, żeby Czytelnik mógł lepiej poznać niepokornego gliniarza i zrozumieć, co go uformowało. Pisarz sprawnie wplata w kryminały osobiste życie Harrego, jego historię. Przemyca mnóstwo ważnych informacji, które pozwalają zrozumieć, co determinuje tego niezwykłego, pełnokrwistego bohatera. Niejednoznacznego i hipnotyzującego.

„Człowiek nietoperz”  (1997) – wydanie jubileuszowe ze wstępem Jo Nesbo z okazji 20. rocznicy ukazania się książki.

Harry Hole, czterdziestoletni policjant, musi rozwiązać sprawę zabójstwa Inger Holter, obywatelki Norwegii, która pracowała w barze w Sydney. Żeby to zrobić wyjeżdża do Australii. Dla tych, którzy chcą poznać bliżej Harrego, to świetna lektura.

„Ludzka natura jest jak wielki nieprzenikniony las, którego dogłębne poznanie nikomu nie jest dane. Nawet matka nie zna najgłębszych tajemnic własnego dziecka”.

„Przemoc jest jak coca-cola i Biblia. Należy do klasyki”.

„Karaluchy” (1998)

Tym razem norweski gliniarz będzie prowadził śledztwo w Tajlandii, gdzie znaleziono ciało norweskiego ambasadora. Mężczyzna został zamordowany. Żeby uniknąć skandalu w Oslo stworzono na poczekaniu plan działania. Hole odkrywa, że to coś więcej niż zwykłe morderstwo.

„Wszyscy ludzie w głębi duszy są hedonistami. Tylko niktórym potrzeba więcej czasu, żeby to do nich dotarło”.

„Czerwone gardło”  (2000)

Harry otrzymuje awans na stanowisko komisarza i zostaje przeniesiony z Wydziału Zabójstw do Policyjnych Służby Bezpieczeństwa. Nowe stanowisko szybko przynosi kolejną sprawę do rozwiązania. Na podstawie raportu o znalezieniu łusek z karabinu snajperskiego, odkrywa, że ktoś planuje poważny zamach.

„Być może jestem głupi, ale zostało mi jeszcze kilka komórek mózgowych, które starają się, jak mogą”.

„Trzeci klucz”  (2002)

Powieść wielowątkowa, w której Harry Hole ma do rozwikłania nie jedną sprawę. W Oslo dochodzi do napadu na bank. Ginie jedna z pracownic. Przestępca obrabowuje kolejny bank. Hole chce także wyjaśnić śmierć byłej dziewczyny. Wszytko komplikuje się, gdy staje się głównym podejrzanym.

„Kobiety nie są tak próżne, gdy chodzi o władzę, jak mężczyźni, nie muszą demonstrować władzy, zależy im jedynie na takiej władzy, która może im dać to, czego pragną. Bezpieczeństwo, pożywienie, rozkosz, zemstę, spokój. Kobieta myśli racjonalnie, nie jest zainteresowana bitwą ani czczeniem zwycięstwa. A ponieważ posiada wrodzoną zdolność dostrzegania słabości swojej ofiary, instynktownie wie, kiedy powinna uderzyć, a kiedy zostawić ją w spokoju”.

„Bo najgorszą krzywdą jaką można wyrządzić człowiekowi nie jest wcale odebranie mu życia, tylko tego, po co żyje”.

„Pentagram”  (2003)

W Oslo grasuje seryjny morderca. Zabija swoje ofiary strzałem z pistoletu, odcina im palce u rąk. Zbrodnie podpisuje znakiem pentagramu. Śledztwo prowadzi Waaler. Hole zostaje włączony do sprawy. Harry podejrzewa, że Waaler miał coś wspólnego, ze śmiercią Ellen Gjelten, koleżanki z policji.

„Nie miał pojęcia, która godzina. Wiedział jedynie, że jest za późno. Albo za wcześnie. Że to i tak niedobry moment na to, by się obudzić. A raczej na to, żeby spać. O tej porze dnia coś powinno się robić. Powinno się pić”.

„Wybawiciel” (2005)

Hole staje na drodze płatnego zabójcy. Zabito żołnierza Armii Zbawienia. Zastrzelono go podczas koncertu, jednak nikt nie potrafi rozpoznać zabójcy. Harry wpada badając sprawę odkrywa, że doszło do pomyłki. Kula była przeznaczona dla kogoś innego.

„Myślę, że aby przeżyć, trzeba znaleźć w sobie coś, co się lubi. Niektórzy powiedzą, że życie samotne to aspołeczność i egoizm. Ale człowiek jest wtedy niezależny i nie pociąga za sobą w otchłań innych, jeśli tam zmierza. Wielu ludzi boi się samotności. Ale mnie pomogła stać się wolnym, silnym i nietykalnym”.

„Pierwszy śnieg”  (2007)

Harry i policjantka Katrine Bratt badają sprawę zniknięcia zamężnej kobiety. Szukając punktu zaczepienia zauważają, że w ostatnich latach w Oslo zaginęło wiele zamężnych kobiet. Charakterystyczne jest też to, że w pobliżu miejsca zdarzenia pojawia się śniegowy bałwan, a Hole dostaje list podpisany „Bałwan”.

„Czy szaleństwo i zło to dwie różne rzeczy, czy też tylko my postanowiliśmy, że tam, gdzie nie jesteśmy w stanie zrozumieć celu destrukcji, określamy ją jako szaleństwo. Potrafimy zrozumieć, że ktoś musi zrzucić bombę atomową na miasto, w którym mieszkają niewinni cywile, ale już nie to, że ktoś inny musi kroić prostytutki roznoszące choroby i moralny upadek po slumsach Londynu. Dlatego to pierwsze nazywamy realizmem, a to drugie szaleństwem”.

„Pancerne serce”  (2009)

W Oslo doszło do dwóch okrutnych zbrodni. Ofiarami były kobiety. Pozornie nic nie łączy tych zbrodni. Jednak obie kobiety miały w ustach liczne, symetryczne ślady po igłach. Tym, który może rozwikłać sprawę jest Harry Hole. Ginie kolejna osoba, znana parlamentarzystka. Hole domyśla się, że to nie koniec. Kolejne tropy prowadzą policjanta do gorącego Konga i górskiego schroniska.

„Nikt nie jest taki, jak się wydaje, a większość rzeczy oprócz szczerej zdrady to kłamstwo i oszustwo. A tego dnia, kiedy odkryjemy, że sami nie jesteśmy inni, tracimy ochotę, by dalej żyć”.

„Upiory”  (2011)

W tej części sprawa prowadzona przez Harrego, będzie dla niego wyjątkowo ważna. Nie dość, że policjant ma obsesję na punkcie pracy, to tym razem będzie dodatkowo zaangażowany emocjonalnie. Oleg, syn jego byłej partnerki Rakel, wpakował się w poważne kłopoty. Narkotykowy światek Oslo, podejrzane towarzystwo i morderstwo.

„Ale na tym zasranym świecie wszystko, co dobre, jest albo na receptę, albo wyprzedane, albo osiąga taką cenę, że trzeba zapłacić duszą, żeby poczuć smak”.

„Ale może właśnie po to robimy zdjęcia- żeby zdobyć fałszywe dowody i umocnić fałszywe twierdzenie, że byliśmy szczęśliwi. Bo myśl o tym, że w przeszłości ani razu nie byliśmy szczęśliwi, jest nieznośna”.

„Policja”  (2013)

Nieznany sprawca odtwarza niewyjaśnione zbrodnie z przed lat. Ofiary to policjanci. Brutalnym zabójstwom funkcjonariuszy odpowiadają nierozwiązane zbrodnie z przeszłości. Morderca wybiera tych, którzy w jakimś stopniu byli zaangażowani w prowadzeniu pierwszych śledztw. Policja traktuje tę sprawę priorytetowo. Powołuje specjalną tajną grupę do jej rozwiązania.

„Nie szukaj czegoś, po prostu szukaj. Jeżeli zaczniesz szukać czegoś konkretnego, wszystko inne będzie milczeć. Pozwól, żeby przemawiały do ciebie wszystkie rzeczy”.

„Zło nie istnieje, ponieważ wszystko jest złe. Kosmos jest ciemny. Rodzimy się źli. Zło jest punktem wyjścia, tym, co naturalne”.

Co Wy sądzicie o Harrym Hole? Lubicie kryminały Jo Nesbo?

Udostępnij:
3 marca 2017

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

W przypadku naruszenia Regulaminu Twój wpis zostanie usunięty.