Któż z nas Stachury nie zna? Bo od tego pytania rozpocząć należy. Kto nie zna twórczości całej, fragmentarycznie chociaż posmakował tekstów, które wyśpiewuje Stare Dobre Małżeństwo. Chociażby słynne, kultowe wręcz stwierdzenie, że „dla wszystkich starczy miejsca pod wielkim dachem nieba („Missa pagana”). Kto i tekstów jednak nie słyszał, uchował się gdzieś w ciemnicy, samo nazwisko poety-pisarza z pewnością kojarzy.
Ową książkę wypełniają wiersze i teksty piosenek. Rozśpiewana, niezwykle poetycka pozycja. Przepełniona lękiem przed światem, przed egzystencją a jednocześnie afirmująca ową egzystencję. Wszak „życie to jest teatr (...) wszystko to zabawa, wszystko to jest jedna gra przy otwartych i zamkniętych drzwiach”.
Piękne teksty, aż wołające, jeśli nie o pomstę do nieba, to o melodię jakąś. Bawiące i wzruszające. Ballady i gawędziarskie wierszydła. Inteligentne i zmuszające do refleksji. Niektóre buńczuczne, wszak nie bez powodu Stachura do poetów wyklętych jest zaliczany. Zakończone różnie – czasami optymistycznie, czasami pesymistycznie, zawsze jednak po mistrzowsku. W dżungli ludzkości jeszcze zdążymy siebie odnaleźć, obiecuje poeta. Zdążymy wraz z ową książką cichym-przewodnikiem.
Bo wszystko jest poezją, bo każdy jest poetą...
Polecam!
