Życie oparte na kłamstwach

Judyta z pozoru ma wszystko. Dwójkę wspaniałych i zdrowych dzieci. Męża, który spełnił swoje marzenia i jest pilotem w liniach lotniczych. Pracuje jako konsultantka ślubna i przebiera w zleceniach, gdyż jest na tyle dobra, że klientki same się do niej zgłaszają. A ona właściwie nie potrzebuje zarabiać. Ma wspaniałą przyjaciółkę, tę samą od przedszkola oraz matkę, która zawsze we wszystkim ją wspiera. Gdzie zatem leży problem i dlaczego nie jest szczęśliwa?

Dominik jako pilot samolotów pasażerskich spełnia się zawodowo. Ma z Judytą córkę i syna, wspaniały dom na zamkniętym osiedlu. Nie musi się martwić o przyszłość, gdyż jego zarobki liczone w kilkunastu tysiącach euro zapewniają rodzinie wygodne życie. Jakie skrywa tajemnice i dlaczego, podobnie jak żona, nie jest szczęśliwy? Co dręczy go od wczesnych lat młodości i co ma z tym wspólnego jego ojciec, którego rodzina uważa za dyktatora?
Wiem, że Magdalena Majcher lubi trudne tematy. Wiem, że nie boi się wyzwań i jej książki coraz bardziej dotykają problemów, które najchętniej byłyby przez wiele osób zamiatane pod dywan. Tym razem jednak mnie zaskoczyła! Podjęła się ciężkiego zadania, wytoczyła działa, które niejednokrotnie mogłyby rozpocząć wojnę rodzinną. Jednak może właśnie dzięki takim powieściom, ludzie zaczną wychodzić ze swojej strefy komfortu? Wyjdą ze swojej skorupy, dzięki której żyją na swój sposób bezpiecznie, ale nigdy nie będąc szczęśliwymi? "Życie oparte na kłamstwach" to dowód na to jak wciąż, mimo ogromnego postępu, ludzie są nietolerancyjni. Jak bardzo tkwią w przekonaniu, że tylko oni mają rację. Dostrzeżenie problemu jest pierwszym krokiem do uzdrowienia relacji rodzinnych, ale przede wszystkim krokiem ku lepszemu życiu.
To NIE JEST SAGA! To dwie różne książki, które łączy Osiedle Pogodne! Można czytać niezależnie, aczkolwiek wątku łączącego bohaterów choć odrobinę mi zabrakło :)
Więcej na ...

MAŁŻEŃSTWO ZBUDOWANE NA POZORACH
Główna bohaterka powieści to żona, matka i pracująca zawodowo kobieta zajmująca się kwestią organizacji ślubów. Z tym istotnym faktem, że pierwsza ze wspomnianych ról zdaje się wygasać i ciągnąć za sobą najmniej istotne znaczenie. Choć Judyta tak bardzo pragnie bliższego kontaktu z mężem i analizuje swoją przeszłość, w której zabrakło namiętności na rzecz stabilności, nie jest w stanie poradzić sobie z problemem uciekając w najgorszy z możliwych sposobów. Nieświadomie popadając w uzależnienie. Dominik z kolei, w strachu przed konserwatywnym i bardzo nietolerancyjnym ojcem, wyrzekł się własnej tożsamości, poświęcając własne życie i szczęście wizji budowanej przez jego rodziców. To oni od początku dyktowali mu jak powinien wyglądać idealny obraz jego przyszłości. Obraz, w którym zabrakło miejsca na jego zdanie. Dobrze zarabiający pilot i ojciec dwójki dzieci cierpi, nie chcąc zwieść własnej żony i dzieci, a zarazem odnajdując to, co przynosi mu szczęście, u boku kochanka. Tragiczny obraz małżeństwa, w którym ciężko oceniać kogoś przez pryzmat popełnionych błędów, budzi współczucie i frustrację. I nie tutaj należy szukać winnych. Autorka tak umiejętnie pokierowała losami postaci oraz pokazała dogłębne źródło ich problemu, że naprawdę ciężko wydawać wyroki i stawać wyłącznie po jednej stronie.

DRUGI PLAN
Na drugim planie uciekająca w świat smartfona córka, przyjaciółka, która wysłucha i oczywiście teściowie na czele z apodyktycznym bucem, do którego zapałanie sympatią byłoby prawdziwą sztuką. Postaci z krwi i kości, jak zawsze w przypadku książek tej autorki, przypominające realnych i żywych, otaczających nas ludzi. Stąd historia budzi zaufanie, emocje i staje się wiarygodnym obrazem, na podstawie którego możemy się czegoś nauczyć i wyciągnąć niejeden wniosek.

ŻYCIOWE PROBLEMY I DYLEMATY
Magdalena Majcher przemyca w swoją powieść wiele zagadnień, na czele których stoi problem samoakceptacji. Jak się okazuje, ogromny wpływ na samoocenę ma środowisko, w jakim zostajemy wychowani, wsparcie bliskich oraz ich zdanie. Temat, jakim jest bycie osobą homoseksualną, wciąż w tak wielu budzi niepokój czy kojarzy z wypaczeniem i chorobą. A jednak warto zauważyć, że to element ludzkiej natury i jeśli człowiek spróbuje się jej sprzeciwić, może doprowadzić do nieszczęścia. Bo przecież nie można zmusić się do miłości z kimś, z kim nie łączy nas żadna chemia. Autorka w bardzo umiejętny, bo początkowo delikatny, aczkolwiek przybierający na sile sposób pokazuje także pogłębianie się problemu, jakim jest uzależnienie od alkoholu. Zaczyna się od powściągliwości i pragnienia. Na czym się kończy? Wszystkiego zdradzić Wam nie mogę, więc pozostawiam Was z kilkoma pytaniami i zachętą do odkrycia kart tej historii.

PODSUMOWANIE
Wartościowa, mądra i pouczająca powieść, która wchodzi w skład cyklu, aczkolwiek śmiało można czytać ją jako samodzielnie funkcjonującą historię. O problemie samoakceptacji, trudnych rodzinnych relacjach, homoseksualizmie, uzależnieniach i rodzinie, która zbudowała życie na pozorach, tonąc w nieszczęściu i kłamstwach. Życiowe problemy, postaci jakby wyjęte rodem z autentycznego świata. Gorzka powieść obyczajowa, która z pewnością stanie się bliska sercu każdego czytelnika. Akcentująca istotę szczerych rozmów i patrzenia także na swoje potrzeby, bo zadowalając tylko wszystkich dookoła można w końcu nie zadowolić nikogo. Szczerze polecam.

?Życie oparte na kłamstwach? - ten tytuł właściwie mówi wszystko o treści. Dwoje bohaterów, którzy okłamują nie tylko siebie wzajemnie, ale i samych siebie. On, że jednak nie jest gejem, że może się z tego wyleczyć, że małżeństwo pozwoli mu być ?normalnym?. Do czasu, aż poznaje Kacpra, mężczyznę niekryjącego swojej orientacji i, który budzi w nim emocje, jakich dotąd nie znał. Ona, że skoro ma wszystko, przystojnego męża, pieniądze, świetne dzieciaki, to jest szczęśliwa, a kolejny kieliszek wina to tylko wieczorny relaks, nie, na pewno nie jest to uzależnienie. Jednak mąż nie patrzy na nią jak na kobietę, kochankę, raczej jak na element wyposażenia domu. Czy nadal chce trwać w takiej farsie? Kim dla siebie są? Czy w tym związku nadal jest ich dwoje?

Magdalena Majcher przyzwyczaiła mnie do niezwykle emocjonalnego pióra, do historii pisanych tak, by stać się ich częścią, choć nawet ułamek problemów głównych bohaterów mnie samej nigdy nie dotyczył. Autorka tworzy postacie obarczone bagażem doświadczeń, jednak na tyle uniwersalne, że czytając, można przez chwilę wejść w skórę każdego z nich.

Nie inaczej jest w ?Życiu opartym na kłamstwach?, gdzie autorka przedstawia historię Dominika i Judyty, małżeństwa, dwojga osób, które powinny być sobie najbliższe, a chyba nie znam pary tak od siebie oddalonej. Uczucia każdego z nich, choć nie zawsze dosłownie opowiedziane, są odczuwalne. Wszelkie za i przeciw wahanie, chęć wyjścia z układu, bo o miłości ciężko tu mówić, to wszystko staje się udziałem czytelnika.

Relacje między rodzinami to kolejne, na co warto zwrócić uwagę. Magdalena Majcher kolejny raz pokazuje, jak ogromne znaczenie ma dla dziecka oparcie w rodzicach, jak ważna jest akceptacja, rozmowa. Jak wzorce wyniesione z domu rzutują na nas samych, kiedy zostajemy rodzicami.

?Życie oparte na kłamstwach? to kolejna trudna i ważna książka, jaka wyszła spod pióra Magdaleny Majcher. Bez oceny, bezstronnie, ale z emocjami i treścią, o której można myśleć godzinami, bo za każdym razem odkrywa się w niej coś nowego.

Dla Judyty utrzymanie pozorów jest ważniejsze od szczęścia. Udaje więc, że jej rodzina jest idealna, a swoje smutki topi w coraz głębszym kieliszku. Ale nie jest jedyną osobą w tej rodzinie, która kłamie. Dominik od lat ukrywa, że jest gejem. Ich córka udaje, że nic nie wie o rodzinnych problemach.

Czy ta rodzina już zawsze będzie żyć w kłamstwie?
Co musi się wydarzyć, żeby zaczęli mówić prawdę?

"Jej serce wybijało niespokojny rytm. Nie znosiła, po prostu nienawidziła takich spędów. To nie był jej świat. Kiedyś marzyła o tym, żeby stać się częścią takiej rodziny."

Magdalena Majcher ponownie pozwala zajrzeć nam za kolejne drzwi luksusowego domu Osiedla Pogodnego. Jakie tym razem przygotowała dla swoich czytelników tajemnice? Wielokrotnie byłam pytana przez znajomych, rodzinę czy to innych blogerów o to, jakiego tematu w książkach najbardziej mi brakuje. Otóż zawsze odpowiadałam, że przeczytałabym o mężczyźnie w związku małżeńskim z kobietą, ale tak naprawdę będącym gejem. I oto doczekałam się powieści, która nie dość, że porusza ten problem, to jeszcze autorka robi to w sposób, który w pełni mnie satysfakcjonuje. Uważam że temat został udźwignięty i wyczerpująco ukazany.

Jak wynika ze statystyk nawet co trzeci gej żeni się z kobietą. Dominik jest właśnie jednym z nich. Zawsze zastanawiało mnie dlaczego część homoseksualistów decyduje się na taki krok? Wstyd? Oczekiwania rodziców, otoczenia? Kultywowanie tradycji? Czy warto kierować się rozsądkiem? A może postawić na własne potrzeby i pragnienia?

Jestem zachwycona kreacją bohaterów, gdyż okazali się niejednoznaczni. Tu nie ma krystalicznie czystych postaci. Każdy ma w sobie coś takiego, że budzi w nas mieszane uczucia. Powieściopisarka tym razem zaskakuje tym, iż w dużej mierze oddaje głos męskiemu bohaterowi. To coś innego, bo jak do tej pory to kobiety wiodły prym w jej powieściach. Autorka wchodzi także w głowę kobiety. Jest to na tyle interesujące, że pokazuje jak to jest być kobietą niekochaną, niepożądaną, niechcianą. Dominik nie wykazuje żadnego zainteresowania Judytą? Co byście pomyślały, gdyby Wasz mąż/partner tak ozięble was traktował?

"Judyta miała własną teorię na temat tego, kim jest żona. A właściwie kim nie jest. Żona nie jest kochanką. Jej się nie uwodzi, nie zabiega o nią."

Najmniej po drodze mi było z Franciszkiem - ojcem Dominika. To mężczyzna, który lubi stawiać siebie w centrum uwagi, przy tym gardząc innymi ludźmi, nie akceptując faktu, że ktoś może mieć odmienne zdanie czy poglądy niż on.

"Dominik nie był wcale taki zły. Gdyby zestawić go z jego ojcem, okazałoby się, że jest idealny. Człowiek bez skazy. No, może z jedną. Kompletnie nie interesował się własną żoną."

Autorka zahacza również o problem alkoholizmu. Życie Judyty jest na pokaz. W czterech ścianach rozgrywa się jej wewnętrzny dramat. Kobietę trawi samotność, więc nie widząc innego wyjścia, ukojenia szuka w alkoholu.

"Przy gościach piła niewiele. Potrafiła się pohamować, dlatego wierzyła, że nie ma problemu. Nie chciała robić z siebie pośmiewiska. (...) Ostatnio sama zastanowiła się, po co właściwie pije. Nie, nadal uważała, że nie ma problemu, bo przecież przez cały czas to swoje picie kontrolowała, doszła jednak do wniosku, że alkohol jest jej niezbędny do przeżycia w tej pokręconej rzeczywistość. Dodawał jej odwagi, choć na chwilę uśmierzał ból i pozwalał uwierzyć, że jest warta więcej, niż jest jej w stanie dać Dominik."

Ta historia jest realnym przykładem tego, jak ludzie żyjąc przez lata w kłamstwie, unieszczęśliwiają nie tylko swoich bliskich, ale przede wszystkim skazując samego siebie na cierpienie. Pozory, gra i udawanie nie mogą stanowić fundamentu udanego związku i szczęśliwej rodziny. Uświadamiamy sobie również jak wydarzenia z dzieciństwa, w tym postawa naszych rodziców, mogą mieć wielki wpływ na nasze życiowe decyzje. Konkluzja po lekturze nasuwa się sama - powinniśmy zrobić wszystko, by żyć w zgodzie z samym sobą. Nie oczekiwaniami otoczenia!

Cenię sobie autorkę za jej dokładny research przy zgłębianiu danego tematu. To zdecydowanie procentuje, gdy czytelnik otrzymuje gotowy produkt w postaci książki. Tu wszystko ma swoje ręce i nogi. Każdemu wątkowi poświęcono odpowiednio dużo miejsca. Mimo poważnych i niełatwych tematów, książkę czyta się nad wyraz lekko.

"Życie oparte na kłamstwach" jest bolesną drogą ku prawdzie i niełatwej sztuce akceptacji i tolerancji. To kontrowersyjna powieść o grze pozorów, rodzinie i jej tajemnicach, braku zrozumienia i szczerości, niskim poczuciu własnej wartości i samotności. To książka skłaniająca do wielu refleksji i przemyśleń. Co się stanie, gdy kłamstwa wyjdą na jaw? Sprawdźcie, warto!