Życie jak film

Po biografie sięgam z dwóch powodów - z ciekawości bądź sympatii dla osoby, o której jest mowa w danej publikacji. W przypadku tej pozycji kierowałam się tym pierwszym. Nie znam pana Jarosława osobiście, nigdy nie śledziłam jego kariery, nie oglądam produkcji z nim związanych. Liczyłam, że to z czym podzieli się z nami autor książki spowoduje, że moja ciekawość będzie zaspokojona. Czy tak się stało? Odpowiedź znajdziecie poniżej.

Od pierwszych stron widać, że pan Jarosław rzetelnie przygotował się do napisania swojej biografii. Zadbał o chronologiczność wydarzeń, urozmaicił swoje wspomnienia zdjęciami i postawił na szczerość, co nie jest takie oczywiste w tego typu publikacjach. Mam jednak nieodparte wrażenie, że ta biografia mogła pójść w nieco innym kierunku. Zamiast przechwalać się akcjami związanymi z alkoholem czy narkotykami można było wspomnieć o fajnych zakulisowych wspomnieniach, którym autor nie poświęcił zbyt wiele miejsca. Nie twierdzę, że pan Jarosław miał uciekać od swojej przeszłości i wybielać się przed czytelnikami, ale może nie warto było prawie w każdym rozdziale wspominać jakim to się było złym chłopcem.

,,Tak jak już wspominałem, byłem, jestem i będę dobrym człowiekiem. Nie chcę z niczego się rozliczać. Życie trwa i jest nadal kolorowe.

?Całe moje życie mógłbym przeżyć jeszcze raz. Wiedząc wtedy wszystko to, co wiem teraz, nie zrezygnowałbym z emocji, przygód. To wszystko, co przyniósł los, brałem z radością, nie trwoniąc ani chwili, ani kawałka. Niezależnie od tego, czy więcej było blasków czy cieni, za wszystko jestem wdzięczny?.

Długo biłam się z myślami, jaką ocenę wystawić tej pozycji. Myślę, że 6/10 to nota adekwatna do tego co znalazłam w środku.

Uwielbiałam ?Młode Wilki? i Jarosława Jakimowicza, gdy byłam nastolatką, więc koniecznie musiałam przeczytać tę książę. Lektura okazała się całkiem przyjemna i satysfakcjonująca.

Pan Jakimowicz miał naprawdę burzliwe życie począwszy od trudnego dzieciństwa (wychowywali go dziadkowie, a ojciec był alkoholikiem), poprzez ucieczkę w wieku dziewiętnastu lat do Niemiec (w ciemno) i prowadzenie tam przestępczego życia (okradanie sklepów) zakończonego pobytem w więzieniu.
Autor opowiada jak trafił do reklamy, a potem do filmu, o wysokiej cenie popularności i o swoich bardzo licznych podróżach. Zdradza też kulisy występu w programie Big Brother i wymyślonym romansie z Jolą Rutowicz. Sporo miejsca poświęca też swojemu synowi, któremu oddał kawałek wątroby i tylko dzięki temu żyje on nadal, a także o swoim zaangażowaniu w promowanie transplantologii.

Książkę czytało mi się dobrze, wiele rzeczy mnie zainteresowało i wydaje mi się, że pan Jakimowicz dosyć szczerze podszedł do tematu, nie owijał w bawełnę pisząc, że nadużywał alkoholu i narkotyków, a także prowadził po ich zażyciu samochód (na szczęście bez poważniejszych konsekwencji jak sam przyznaje), również ostro imprezował co niekiedy kończyło się dla niego w mało przyjemny sposób.

Polecam ?Życie jak film? nie tylko fanom pana Jakimowicza i ?Młodych wilków?. Sporo można się z niej dowiedzieć jak funkcjonował i funkcjonuje polski show-business, jak wyglądało dzieciństwo w latach osiemdziesiątych i jaka była dla autora cena sławy.

Przyznam szczerze, że pana Jakimowicza kojarzyłam tylko mętnie z udziału w programie Big Brother, gdyż Młodych wilków nie oglądałam. Dlatego z tym większą ciekawością sięgnęłam po biografię, w której opisano barwne życie aktora.

Ze strony wizualnej jest bardzo kolorowo: z okładki uśmiecha się do nas pan Jarek, co kilkanaście stron widzimy na dole pasek przypominający kliszę z aparatu, gdzie w umieszczono malutkie zdjęcia. Początki rozdziałów opatrzone są z kolei dużymi zdjęciami z odpowiednim komentarzem.

Jeżeli chodzi o treść, to muszę przyznać, że mam mieszane uczucia. Nie wiem też, czy pan Jakimowicz pisał całą biografię sam, czy korzystał z czyjejś pomocy. W każdym razie zauważyć można bardzo mocny, myślę też, że szczery, przekaz: dzieciństwo bez ojca, trudna młodość, chęć "kolorowego życia", pełnego imprez i fajnych ciuchów. Wiele wyjazdów za granicę, w tym ten pierwszy - wymarzony - do Niemiec, naznaczony pobytem w więzieniu.

Już na początku książki czytamy wyznanie o tym, że wraz z kolegami młody Jarek wpadł na pomysł wykradania kosztowności z żydowskich grobów. Potem zaczął współpracować ze złodziejską szajką, ale mimo to uważa, że nic by nie zmienił:

"Całe moje życie mógłbym przeżyć jeszcze raz. Wiedząc wtedy wszystko to, co wiem teraz, nie zrezygnowałbym z emocji, przygód. To wszystko, co przyniósł los, brałem z radością, nie trwoniąc ani chwili, ani kawałka. Niezależnie od tego, czy więcej było blasków czy cieni, za wszystko jestem wdzięczny."

Potem przyszła sława, występ w filmie. Dowiadujemy się o tym, że plan filmowy okazał się miejscem zawarcia wielu przyjaźni i znajomości. Potem poszło lawinowo: występy, wywiady, Big Brother. Pan Jakimowicz twierdzi, że romans z koleżanką z planu był zagrywką marketingową na prośbę reżysera, a żona nie miała nic przeciwko. Czy faktycznie tak było? Nie wiem, nie oceniam.

Barwna postać, barwne życie - tak można podsumować tę książkę, momentami faktycznie przypominającą film. Zgodnie ze słowami autora:

"Tak jak już wspominałem, byłem, jestem i będę dobrym człowiekiem. Nie chcę z niczego się rozliczać. Życie trwa i jest nadal kolorowe."

Aktualnie trwa moda na pisanie biografii i autobiografii, aktorzy, celebryci, żony prezydentów, każdy chce mieć książkę o sobie, ale czy taki gatunek książek jest w ogóle ciekawy?
Jarosław Jakimowicz postanawia swoim fanom przybliżyć swoją historię, pokazuje nam że jego życie nie było usłane różami, od dzieciństwa fascynowało go kolorowe życie więc razem z kolegami pisał listy do firm z prośbami o plakaty i naklejki, jemu jedynemu udało się odszukać firmę która wysyłała mu duże paczki a nie tylko drobne gadżety. Marzył żeby gdzieś wyjechać aż osiadł w Niemczech, kradł, pił i ćpał, nie raz był zatrzymywany przez policję, ale można też go było poznać również jako człowieka mocno prawdziwego i kochającego, walczył o swojego chorego syna oraz chciał adoptować dziewczynkę porzuconą przez mamę.
Przyznam że biografie i autobiografie to nie jest mój ulubiony gatunek, omijam je raczej bo niespecjalnie interesuję się prywatnym życiem gwiazd, a tym bardziej osób które tylko kojarzę ale sama nie wiem skąd. Ta książka zaskoczyła mnie bardzo pozytywnie, pochłonęłam ją w jeden dzień i chciałam więcej, nie spodziewałam się że jeden człowiek może przeżyć aż tyle, a przecież to nie koniec i będzie miał na pewno jeszcze wiele przygód w swoim życiu.
Czytając wreszcie skojarzyłam skąd go znam, a mianowicie z programu Big Brother i ze słynnego związku z Jolą Rutowicz, nie uwierzycie ale Jarosław Jakimowicz wyznał całą prawdę jak wygląda ten program od kuchni, więc jeśli chcecie wiedzieć jak wyglądał związek Joli i Jarka to zapraszam do lektury.
Tą książką zdecydowanie przekonałam się do tego gatunku, mam nadzieję że inni celebryci mają tak samo porywcze historie jak ta którą poznałam, ponieważ tutaj od początku do końca wszystko było prawdziwe a nie ustawione pod zarabianie pieniędzy.