Zranieni 2

Trudną przeszłość można zakopać w ciemnym kącie podświadomości, ale prędzej czy później wydostanie się ona na powierzchnię. Nie da się udawać w nieskończoność. W końcu trzeba się z nią zmierzyć i tylko od nas zależy czy odbędzie się to na naszych warunkach. Właśnie dlatego Sidney, po dramatycznym spotkaniu z bratem i byłym chłopakiem postanawia wrócić do domu, którego uciekła przed laty. Chce stawić czoła demonom i raz na zawsze się od nich uwolnić. W swojej podróży nie będzie sama; dziewczyna zawsze może liczyć na wsparcie ukochanego Petera, który wyciągnął ją na powierzchnię z ciemnej otchłani, w której trwała od lat. Jednak Peter też ma swoje tajemnice i demony, z którymi ciągle walczy. Kiedy ujawni Sidney swój największy sekret, świat dziewczyny znowu wywróci się do góry nogami, a uczucie zostanie wystawione na ciężką próbę.

Po drugim tomie ?Zranionych? oczekiwałam przede wszystkim dokładniejszego rozwinięcia przeszłości Sidney i może kilku mroczniejszych scen, których przedsmak można było poczuć czytając zakończenie jedynki. Już na wstępie dała o sobie jednak znać tendencja autorki do fabularnych zwrotów o sto osiemdziesiąt stopni i postanowiła ona popchnąć historię w kierunku, którego czytelnik się nie spodziewał. Z jednej strony to bardzo dobrze, bo dostajemy więcej ciekawej akcji niż poprzednio, ale nie ma ona za bardzo związku z pierwszym tomem, a wątki, które wreszcie miały być soczyście rozwinięte, zostały jedynie pobieżnie i na szybko zakończone.

Zwrot fabularny pociągnął za sobą konieczność całkowitej zmiany wizerunku Petera. Uroczy i słodki profesor zniknął, zastąpiony przez typowego i szablonowego przedstawiciela gatunku new adult. Choć wątek jego tożsamości jest ciekawy, profesora Granza polubiłam za łagodną i ciepłą naturę, czyli coś niezbyt typowego dla tego gatunku. Szkoda, że autorka postanowiła iść w schematy, zamiast stworzyć coś do końca swojego i oryginalnego (a może po prostu liczyłam na powtórkę z ?Kochając pana Danielsa? Sama nie wiem?)

Mimo kilku rzeczy, które mi się nie spodobały, bardzo dobrze czytało mi się ten tom. Sam powrót Sid do domu okazuje się być punktem kulminacyjnym historii, a nie jej początkiem. Autorka serwuje nam więc nieźle rozwinięty i elektryzujący wątek drogi, w trakcie której przez bohaterów przetoczy się fala emocji, a ich przygody niejednokrotnie rozczulą i rozbawią do łez. Ta książka jest jak słodka czekoladka, którą połykasz w całości i chcesz więcej, ale okazuje się, że w pudełku była tylko jedna. Słodkie rozczarowanie, można powiedzieć, bo choć spędziłam z historią Sidney i Petera miłe dwa wieczory, to nie satysfakcjonuje mnie do końca i czuję, że z tej opowieści można było wycisnąć o wiele wiele więcej.

O CZYM? ?Zranieni 2?, to bezpośrednia kontynuacja poprzedniego tomu historii o zakazanej miłości Sidney i Petera. Przed parą nowe przeciwności, kolejna porcja zwrotów akcji i romantycznych scen. Spodobał mi się fakt, że ta historia jest tak delikatna, że skupia się raczej na akcji i emocjach niż maratonie cielesnych scen, które biorąc pod uwagę przeszłość bohaterów, były by okropnie nie na miejscu. Uważam, że nie rozwijając bardziej szczegółowo tej historii i rozbijając fabułę na dwa cieniutkie tomy, autorka popełniła spory błąd i skazała swoje książeczki na bycie jedynie umilaczem wieczoru- lekkim i przyjemnym, ale nie pozostającym długo w pamięci. Książkę polecam więc przede wszystkim osobom lubiącym lekką, niezobowiązującą lekturę i tym, którzy szukają chwili relaksu, a nie wielkich literackich odkryć, bo ze ?Zranionymi? można spędzić naprawdę miłe chwile, mimo że ulotne.

Gdy siadałam do pierwszego tomu to robiłam to raczej bez oczekiwań. Ot cienka książeczka na kilka godzin dobrej zabawy. Tytuł sugerował troszkę dramatu, ale powiedzmy sobie czego mogłam się spodziewać po 200 stronach? Może mój błąd, bo przywykłam już do ksiąg a nie książek, ale zazwyczaj coś w tym jest. A jednak byłam mile zaskoczona. Okazało się, że objętość to nie wszystko, a autorka dała mi coś więcej. Stąd też nie mogłam darować sobie dalszych losów dwójki bohaterów.

Sidney i Peter - dwójka ludzi szukających swojego miejsca na ziemi. Piękna dziewczyna i wyjątkowy mężczyzna. Obje po przejściach starają się nie zgubić w meandrach losu. Trafiają na siebie w niecodzienny sposób, a ich znajomość przeradza się w coś więcej. Zarówno ona jak i on to czują, ale starają się nie zepsuć przyjaźni jaka między nimi się nawiązała. Peter postanawia pomóc Sidney uporać się z traumą i razem z nią chce jechać do umierającej matki. Chce ją wspierać, bo powrót w rodzinne strony jest dla niej bardzo ciężki. Tyle, że nim do tego dochodzi postanawia otworzyć się przed dziewczyną, a to co jej wyznaje powoduje, że między nimi powstaje ogromna wyrwa, a ich znajomość zawisa na włosku choć oboje wiedzą, że życie bez drugiego to nie będzie życie tylko wegetacja. I choć Sidney pewna jest, że poradzi sobie sama to okazuje się, że jest w błędzie, a jedyną osobą, która może jej pomóc jest właśnie Peter. Tyle, że on musi zmierzyć się z własnymi demonami, a przede wszystkim z rodziną.

On zrobił by dla niej wszystko, oddał by za nią życie. Ale czy zdoła wybaczyć fakt, że ważniejsze wydaje się być dla niej jego nazwisko i opinia publiczna, a nie to jakim go poznała? A czy ona przyzna przed sobą, że Peter się myli i to na nim jej zależy, a ta cała powłoczka to tylko wytłumaczenie dla własnej niepewności co do swojego życia i zachowania?

I choć mogła bym powiedzieć, że ta książka, a raczej zawarta w niej historia to nic nowego, bo mogła bym to zrobić to przyznam, że nie mam na to ochoty. Choć mam za sobą coś podobnego to nie czytało mi się tak lekko, przyjemnie i ... pouczająco. Autorka poruszyła tu coś co trafiło w moje serce i do mojego umysłu. I choć po części pewnie nie na to Ward chciała zwrócić uwagę to u mnie ona padła właśnie tam. Nie będę poruszać tego wątku, bo to osobista sprawa, ale dziękuję za rzucenie okiem na pewną sprawę. Rzucenie nim z całkiem innej strony. A książkę polecam na oderwanie się od codzienności. Nie zajmie wiele czasu, a jak dla mnie robi pozytywne wrażenie. Ocena z punktu widzenia gatunku, a nie książki na tle wszystkich innych.

Więcej na:

Ciągle od czegoś uciekamy. Trzymamy się z daleka od przeszłości z obawy, że powróci ze zdwojoną siłą i po raz kolejny złapie w swoje sidła. Tyle że to nieuniknione. Nie da się cofnąć tego, co już się zdarzyło. Powiedziałabym, że jedynym dobrym wyjściem jest pogodzenie się z tym wszystkim i nowy początek. Nie wolno uciekać. Czy to kiedykolwiek przyniosło zamierzone skutki? Owszem, ale na wyłącznie krótką metę. Ale czy warto? Może nadszedł czas na ostateczną konfrontację? To typowe new adult. Dwójka mocno doświadczonych przez los młodych ludzi i bezustanne próby naprawienia własnego życia. Nowe początki, bolesne wspomnienia z przeszłości i bariery przeszkadzające we wzajemnych zbliżeniach. Do tego problematyczna rodzina, która momentami zdecydowanie potrafiła utrudnić życie. Jednakże lekki styl pisania autorki sprawił, że czytało mi się szybko i bardzo przyjemnie. Bohaterowie zostali zdecydowanie bardziej dopracowani niż w pierwszym tomie. Muszę przyznać, że Peterowi w końcu udało się skraść moje serce. W duecie ze swoim bratem Seanem dostarczyli mi niemałą dawkę rozrywki. Jeśli chodzi o Sidney, to z ciekawością obserwowałam jej zmagania z trudnymi wydarzeniami z przeszłości, które ciągle ją prześladowały. Stała się odważniejsza i stanowcza, pragnęła stawić czoło temu, co nieuniknione. Wątek romantyczny był ważnym elementem fabuły. Nie zabrakło intensywnych uczuć, pogoni za miłością, ale także kilku nieco zbyt cukierkowych momentów. Odniosłam wrażenie, że to działo się zdecydowanie za szybko, szczególnie w ostatnich kilkunastu stronach. Ale mimo wszystko byłam zaintrygowana tym, jak potoczą się losy Petera i Sindey. Główne pytanie, jakie przychodzi na myśl, to czy zasłużyli sobie na własne szczęśliwe zakończenie... A jak było? Podsumowując, Zranieni 2 to lekka i pełna humoru opowieść o zmaganiu się z demonami przeszłości i przekraczaniu własnych ograniczeń. To także historia miłości dwójki młodych ludzi, którzy nigdy nie powinni zbliżyć się aż tak bardzo. Czytało mi się bardzo szybko i przyjemnie. Może nie jest to nic wybitnego, ale podobała mi się zdecydowanie bardziej niż pierwszy tom. Polubiłam bohaterów, momentami nawet wybuchałam śmiechem. Myślę, że powinna trafić w gusta fanów new adult. To pozycja idealna na jeden wieczór!

Nie jesteś już Petem Ferro. Rozumiem. Ja też nie jestem, tą samą Sidney z Jersey. Nie odzyskamy tego, co nam zabrano Peter. Straciliśmy to na zawsze. Jesteśmy jałowi jak ziemia pod spalonym lasem.

Peter wraz z Sydney zamierzają pojechać do rodzinnego miasta kobiety, aby ta mogła spotkać się z umierającą matką. Jednak, kiedy mężczyzna wyjawia jej prawdę o sobie, Sydney czuje się zdradzona i oszukana. Nie wie już kim tak naprawdę jest Peter oraz jakie jest jego oblicze. Pod wpływem emocji zrywa ich związek i postanawia wyjechać z przyjaciółką. Jednak Peter dla jej bezpieczeństwa nie daje osunąć się na boczny tor i koniec końców w podróż wyruszają razem. Obydwoje będą musieli zmierzyć się z własnymi rodzicami oraz wspomnieniami. Peter jest gotów jest zrobić dla Sydney wszystko, ale czy wybaczy jej to, że w niego zwątpiła?

Przy książkach z serii Zranieni naprawdę miło spędziłam czas. Autorka ma lekki styl pisania, chociaż przyznam, że niekiedy monotonny, ale nie zdarza się to dość często.
Na początku napiszę Wam jakie mam ale. W którymś momencie postacie Sydney i Petera mnie drażniły. Ta ich zabawa w myszkę i kotka, obrzucanie się tym, kto kogo zranił zaczęło się przedłużać. Nie mogłam się już doczekać, kiedy zaprzestaną tej maskarady i skończą się na siebie boczyć. Bo jak dla mnie są bardzo dopasowani, chociaż w ich związku brakowało mi jakiejś iskry, przyciągania. Miałam nadzieję, że ta książka będzie bardziej pikantna, a okazała się być dosyć grzeczna.
Pojawiła się również postać, o której chętnie bym przeczytała oddzielną historię. Mam na myśli Seana - mrocznego, niedostępnego brata Petera. Duży, duży plus autorka ma ode mnie za wprowadzenie do książki sępa indyka czym udało jej się mnie wielokrotnie rozbawić.

Zranieni 2 to historia o skrywanym bólu, zagubieniu się i odnalezieniu właściwej drogi. Pokazuje, że nie można wszystkiego kontrolować w życiu. Czasem trzeba odpuścić, stanąć z boku i pozwolić życiu potoczyć się własnym rytmem. Historia Sydney i Petera przynosi nadzieję i ukojenie. Pokazuje, że nie zawsze musimy żyć w mroku, że pojawi się w naszym życiu ktoś, kto przegoni ciemne chmury.