Znany szum morza

Magdalena Majcher już nie raz udowodniła, że nie boi się poruszać trudnych tematów, nie ma dla niej tabu, a solidne przygotowanie, przemyślana konstrukcja bohaterów i sama fabuła, w którą wplata czy niepełnosprawność, czy przemoc, sprawiają, że te ciężkie momenty są na miejscu, pojawiają się zupełnie naturalnie i ciężko wyobrazić sobie inny tok danej historii. Syn Tomasza i Jagody rodzi się z zespołem Downa. Dla obojga młodych rodziców jest to szok, przelane łzy, ciągłe pytania ?dlaczego nas to spotkało??. Jednak z czasem u Jagody zauważamy, że ten pierwszy lęk o dalsze życie, zmienia się w determinację, aby mały Mateusz miał szansę funkcjonować w społeczeństwie na takich samych warunkach, jak dzieci bez dodatkowego chromosomu. Tomasz zupełnie inaczej reaguje, ucieka w pracę, w obowiązki zawodowe i chociaż Jagoda pozbawiona jest jego męskiego wsparcia, to nie traci wewnętrznej siły i walczy nie tylko o przyszłość synka, ale i o siebie jako kobietę.

Morze przestało szumieć złowieszczo, a uspokaja znanym rytmem, ale czy koniec sagi można uznać za szczęśliwy? Sami oceńcie. Polecam!

Cała saga zaczyna swoją historię na wschodzie. Tam poznajemy młodą Marcjannę. Druga część to historia jej córki, Gabrieli, która oddaliła się od swojej matki, po tym jak odkryła, że przez całe życie była okłamywana przez swoich najbliższych, a mąż okazał się jej psychicznym katem. "Znany szum morza" to opowieść głównie o wnuczce Marianny - Jagodzie. Jak już się domyślacie zła passa kobiet w tej rodzinie nie minęła ot tak po prostu. Nawet na sam koniec historii pań z rodziny Zielczyńskich, każda z nich walczy o szczęście, toczy bój ze swymi demonami. Babcia zmaga się z chorobą, matka próbuje nauczyć się żyć w pojedynkę, a córka Jagoda... przekonała się na własnej skórze, że "nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki". Jednak gdyby tego nie zrobiła, nie miałaby synka, którego kochała całą sobą. Czy trzy kobiety osiągną w końcu spokój? Czy będą wreszcie szczęśliwe po tylu latach cierpień? Ile może znieść kobieta? Czy udźwignie każdy ciężar jaki zrzuci na nią los?

"Znany szum morza" to eksplozja emocji. Gdy już znalazłam czas, by sięgnąć po książkę przeczytałam ją tak szybko, że aż poczułam smutek. Magdalena Majcher pisząc o trudnych przeżyciach swoich bohaterek potrafi zaintrygować, trzyma w napięciu, uczepia się duszy. Czytając tekst o Marcjannie serce mi pękało, gdyż myślałam o swojej babci. Czytając natomiast historię jej wnuczki Jagody, myślę, że wiele kobiet żyjących współcześnie może się z nią utożsamiać. Bardzo żałuję, że to koniec. Wiem natomiast, iż to jedna z tych powieści, do których kiedyś bardzo chętnie wrócę. Nawet mąż widząc jak mi szybko idzie czytanie był zaskoczony. Magdalena Majcher potrafi wciągnąć czytelnika w świat swoich bohaterek, mimo, że nie jest on różowy. BRAWO!

P.S. rzadko przyznaję 10 gwiazdek. Ta książka dostaje pełen pakiet!