Złodzieje bzu

Autor książki pt. Złodzieje bzu Pan Hubert Klimko-Dobrzaniecki ma niezwykłe umiejętności dostrzegania otwartego spojrzenia na te wartości życia, które my na co dzień nie doceniamy.

Zaprezentowaną historię opowiedzianą i bacznie obserwowaną z perspektywy głównego bohatera Antoniego Baryckiego czytałam z ogromnym zainteresowaniem, gdyż on odsłonił w niej ogromną cząstkę siebie, a w tym dzieciństwo, wczesną młodość, tradycje rodzinne.

Podobało mi się ogólne podejście do życia u Antka Baryckiego. Potrafił mocno trzymać się swoich zasad. Miał talent do analitycznego myślenia i chętnie z niego skorzystał z niego. Pamiętał zawsze o osobach, które nie były wobec niego obojętne, a w szczególności na drodze do uzyskanej przez niego lepszej edukacji.

Szczególną uwagę zwróciłam tutaj na relacje występujące pomiędzy Antkiem, a jego tatą Leonem, gdyż w chwilach trudnych zawsze mogli na siebie liczyć. Owszem tata Antka podkreślał, że jest z niego dumny i miał do niego ogromne zaufanie powierzając mu swoje tajemnice i sekrety.

Złodzieje bzu to książka, którą czytało mi się wyjątkowo bardzo dobrze ze względu na ujęty w tekście piękny dobór słów przez autora oraz to, że mogłam na moment powrócić do czasów młodzieńczych lat, w których to spędzałam, mile czas z dziadkami wędrując śladami sadów z jabłoniami, śliwek, gruszy, a zapach letniego bzu na zawsze pozostaje w naszej pamięci.

Występujący w tej powieści bohaterowie drugoplanowi opisywani przez Antka byli trafnie dobrani, a każdy z nich posiadał, mocny charakter zahaczając z czasem o lekkie poczucie humoru wynikające z zaistniałych codziennych sytuacji z życia wziętych.

Dla wielu młodych Czytelników Antoni Barycki powinien stanowić autorytet w dążeniu do upragnionego zawodowego celu pod względem edukacji.

Elementem dodatkowym w tej oto książce są: dobrze dobrana czcionka w tekście oraz okładka nawiązująca do jej tytułu.

Polecam przeczytać tę powieść.