Złamane pióro

Emily żyje pod dyktando innych. Ambicje jej rodziny przewyższały jej siły, a wstyd i upokorzenie po każdym upadku niszczyły młodą pianistkę, zrzucając ją w otchłań smutku. Kiedy skończyła studia postanowiła zacząć żyć na własny rachunek, stawiając wszystko na jedną kartę. W mniemaniu rodziców zawiodła i jeśli wróci- wróci przegrana. Jednak mimo wszystko dziewczyna się nie poddaje, wyjeżdża na wieś, do domu odziedziczonego po dziadkach. To tam chce napisać powieść. Nie zamierza dawać nikomu satysfakcji i albo wróci z tarczą albo na tarczy. To tam poznaje przystojnego, tajemniczego i mądrego architekta, Jacoba. W okresie wakacyjnym mieszka w swojej pracowni na osiedlu, które zbudował. Codziennym ich rytuałem jest kawa, rozmowa o życiu i jego wartościach. Sytuacja ulega zmianie, gdy Jake jest coraz bliżej poznania sekretów i traumatycznych przeżyć Emily. Wtedy ona zamyka się i skutecznie nie pozwala wejść nikomu w jej życie, wspomnienia i uczucia.

Małgorzata Maria Borochowska zadebiutowała powieścią "Złamane pióro" w 2012 roku. Oprawa graficzna książki nie zachęca, jednak treść skutecznie nam ją wynagradza. Wystarczy tylko dać szansę lekturze, a będziemy zachwyceni. Oczywiście jeśli zrozumiemy, bo całość odziana jest w zbiór wyrazów, synonimów tworzących piękne zdania skłaniające do osobistej refleksji. Autorka bawi się słowem, lawirując pośród ciężkich tematów i uczuć. Tworzy atmosferę, napędza do myślenia, nakazuje opowiedzieć się po jednej ze stron. Czy zsolidaryzujesz się z pogrążoną w czarnej rozpaczy, będącą wiecznie w zadumie Emily czy raczej staniesz na brzegu Jake, mężczyzny twardo stąpającego po ziemi?

Pani Małgorzata poddaje czytelnika ciężkiej próbie, rzuca słowami jak z karabinu trafiając nimi w problemy uniwersalne, zmusza do chwili zastanowienia się nad egzystencją ludzką i prawdziwymi wartościami. Jest to pozycja, która budzi skrajne emocje. Nie można być gdzieś pomiędzy, zawisnąć w środku. Można ją albo znienawidzić albo pokochać, albo zrozumieć całość i przeanalizować sens, odnosząc poszczególne sceny czy stwierdzenia do własnego życia, albo przerwać w połowie i nic nie rozumiejąc porzucić na zawsze. Mnie zdecydowanie uwiodła, porwała, polubiłam się z główną bohaterką, wraz z nią wchodziłam do wyimaginowanego świata, który stopniowo tworzyła opierając się na swoich doświadczeniach i traumatycznych przeżyciach. Na kartkach papieru odnalazłam siebie i swojego odczucia. Przez początek ciężko było mi przebrnąć, jednak im dalej tym ciekawiej. Jak tylko przyzwyczaiłam się do specyficznego stylu i treści to szło mi coraz lepiej. Już z niecierpliwością czekam na kolejną i zarazem niestety ostatnią część opowiadającą historię Emily. Pod koniec roku poznamy zatem "Trajektorię lotu". Czy autorka również porwie nas swoim wyszukanym stylem? Jedno jest pewne- natura nie poskąpiła Pani Małgosi wyobraźni. Widzimy to zarówno w całości jak i w świecie z fortepianami, małymi stworzeniami- Doliniarzami, który stworzyła równolegle do świata powieści przedstawionej.

Przed rozpoczęciem lektury należy sobie zorganizować miejsce, w którym będzie cicho, gdzie będziemy mogli się skupić i całkowicie zatracić w czytaniu. Tylko wtedy będziemy w stanie wycisnąć z powieści wszystkie jej słodkie owoce wraz z przygotowanym przesłaniem. Nie zrozumiemy, jeśli się całkowicie jej nie poddamy.

Debiuty literackie są pewnego rodzaju podróżą w ciemno, gdyż nawet najlepszy opis okładkowy niewiele nam powie o autorze. Czytelnik ponosi większe niż zazwyczaj ryzyko rozczarowania, ale ma też większą szansę na przeżycie czegoś niezwykłego, czego jeszcze nie doświadczył. Osobiście bardzo lubię wycieczki z nieznanym przewodnikiem, choć nie zawsze ?wracam? z nich zadowolona. ?Złamane pióro? to debiut literacki Małgorzaty Marii Borchowskiej i pierwsza część dwutomowej całości, której główną bohaterką jest dwudziestopięcioletnia pianistka Emily Crewe. Młoda kobieta, której pierwszą samodzielną decyzję stanowi sprzedanie mieszkania w mieście i przeprowadzka na wieś by z dala od wielkomiejskiego zgiełku napisać powieść. Plan był prosty, niestety Emily nie przewidziała, że los może mieć wobec niej własne plany i skorygować stworzony przez nią scenariusz. A kiedy na jej drodze nieoczekiwanie pojawia się czarnoskóry architekt Jacob, dziewczyna nawet nie przypuszcza, jak bardzo ta znajomość wpłynie na azymut jej życia. Kobieta z przeszłością postanawiająca diametralnie odmienić swoje życie i on, który nieoczekiwanie staje na jej drodze by stać się jej przyszłością. Brzmi znajomo, sztampowo, banalnie? Ile to już było w literaturze ucieczek na wieś w poszukiwaniu szczęścia? Po co kolejny raz wyruszać w literacką podróż utartymi szlakami? A jednak warto udzielić Małgorzacie Marii Borchowskiej kredytu zaufania by przekonać się, iż z pozornie prostej historii można stworzyć niesamowitą opowieść o różnych odcieniach życia, poszukiwaniu własnej tożsamości, determinacji, akceptacji i miłości. ?Złamane pióro? to połączenie powieści obyczajowej, fantasy i bajki okraszone metaforami, alegoriami i symbolami. Akcja powieści biegnie dwutorowo, a bieżące wydarzenia przeplatają się z fragmentami książki pisanej przez Emily ukazującej losy Wybranej i Generała. W realnym świecie główna bohaterka jest osobą skrytą i chroniącą swoją prywatność, a przede wszystkim przeszłość. Natomiast w książce dopuszcza do głosu swoje uczucia i pozwala czytelnikowi zbliżyć się do sobie. Przypomina to trochę patrzenie w zwierciadło, ale w tym wypadku prawda wydaje się być po drugiej stronie lustra. Emily jest postacią bardzo złożoną, której stosunek do świata i ludzi jest wypadkową charakteru i dźwiganego bagażu doświadczeń. Tej dziewczynie daleko do młodej kobiety u progu dorosłości z nadzieją patrzącej w przyszłość, a wręcz przeciwnie - panna Crewe przywdziała pancerz podszyty strachem, nieufnością i bezczelnością, przez który trudno się przebić. Z jednej strony pokazuje czytelnikowi, że nie jest wolna od słabości i własnych demonów, a z drugiej potrafi wykazać się twardym charakterem. Małgorzata Maria Brochowska posługuje się bardzo barwnym i plastycznym stylem. Maluje nasycone emocjami obrazy i nie potrzebuje wielu słów by porwać czytelnika w nurt książki. Od pierwszych stron odbiorcy towarzyszy poczucie, że ta historia oprócz drugiego dna ma wiele treści zawartej między wierszami. I choć próbuje wyciągać wnioski na podstawie dostarczonych przez autorkę informacji, do samego końca nie jest w stanie przewidzieć przebiegu fabuły. ?Złamane pióro? to jedna z tych powieści, która na długo pozataje w pamięci czytelnika. Dotykająca bardzo delikatnej materii i poruszająca tematy trudne. Pobudzająca do refleksji i przemyśleń. Wymagająca skupienia i współpracy szarych komórek. Idealna dla czytelnika, który od literatury oczekuje czegoś więcej niż dobrej rozrywki czy miłego spędzania czasu. Polecam.