Zjadaczka grzechów

Czy może być gorsza kara za przewinienie niż śmierć?

Może.

Czternastoletnia May za kradzież chleba została dożywotnią karę - została Zjadaczką Grzechów. Do końca swoich dni będzie nosić na sobie piętno kobiety wyklętej. Nikt nie będzie mógł z nią rozmawiać ani na nią patrzeć, codziennie będzie stykała się ze śmiercią. O tym kim jest będzie świadczył jej wygląd, w tym brutalne okaleczenie, na znak tego kim się stała. Rolą Zjadaczki Grzechów jest odprawianie obrządku pogrzebowego - rytualne zjadanie pokarmów symbolizujących grzechy umierających. Wśród nich możemy znaleźć na przykład: czosnek - za skąpstwo, befsztyk - za zdradę.

Młodziutka May pod okiem doświadczonej Zjadaczki Grzechów uczy się jak będzie wyglądać jej życie. Codziennie odwiedzają umierających w ich domach i ściągają z nich jarzmo grzechu - tym samym przejmując go na siebie. Podczas jednej z takich wizyt do zjedzenie naszykowane zostało serce jelenia. Jednakże zmarła nie przyznała się do grzechu, który symbolizuje ten pokar. May postanawia dowiedzieć się więcej i rozwiązać tajemniczą zagadkę, a tym samym - zawalczyć o siebie.

Jeśli miałabym określić powieść Megan Campisi jednym słowem byłby to przymiotnik ?mroczna?. Z książki bije poczucie olbrzymiej niesprawiedliwości, nędzy i rozpaczy. Czytałam tę pozycję w szczególnie trudnym okresie (pandemia + przytłaczające decyzje społeczno-polityczne w naszym kraju) co także mogło przyczynić się do mojego odbioru tej książki.

W ?Zjadaczce Grzechów? można odnaleźć bardzo ciekawie nakreślone tło historyczne XVI wiecznej Anglii (chociaż nie jest to powieść historyczna). Warto wiedzieć, że tzw. Zjadaczki Grzechów jeszcze około 100 lat temu istniały w Wielkiej Brytanii naprawdę. W ramach ludowego rytuału (o chrześcijańskich konotacjach) miały za zadanie zjeść kawałek chleba z trumny zmarłego i tym samym wyzwolić go od grzechów.

Szczerze mówiąc nie sądziłam, że ta książka wywrze na mnie pozytywne wrażenie. Warto pamiętać, że oprócz intrygującej fabuły przekazuje uniwersalne prawdy na temat ludzkiej natury, wykluczenia oraz woli walki (która mimo napiętnowania kobiet, znalazła w sobie May).

Moją uwagę zwrócił tytuł książki, później okładka, a że rzadko czytam opisy pomyślałam sobie, nie wiem czemu, że może to być jakaś fantastyka, może młodzieżówka, kto to wie. Jednak wzięłam się za lekturę bez większych oczekiwań i jakież było moje zdziwienie, kiedy okazało się, że to zupełnie inny gatunek niż myślałam. Pierwsze wrażenie, bardzo dobre. XVI wieczna Anglia, nawiązania do postaci historycznych i brudny, duszny klimat tamtych czasów - bardzo na plus. Nawet nie spodziewałam się, że trafię na epokę, którą lubię.

"Zjadaczka grzechów chodzi wśród nas. Nikt jej nie widzi. Nikt jej nie słyszy".

Na samym początku poznajemy May, która zostaje skazana na bycie Zjadaczką Grzechów, a jest to dożywotni "zawód", więc zapowiada się nieciekawie. Życie młodej dziewczynki zmienia się diametralnie i to tylko z powodu głupiej kradzieży, której się dopuściła. Zjadaczka nie może się odzywać z wyjątkiem dwóch sytuacji - kiedy idzie wysłuchać wyznania grzechów umierających i kiedy idzie spożyć "ostatnią wieczerzę". W tych dwóch przypadkach może jednak odmówić tylko swoją wyuczoną regułkę, nic więcej. W książce mamy ukazane głównie smutne życie na marginesie społecznym, bez bliskich i ze śmiercią na karku. Lektura jest ciężka, przytłaczająca, a z drugiej strony bardzo lekko się ją czyta.

"Dzięki takiemu Zjadaniu grzechy naszego ciała stają się jej grzechami, Panu niech będą dzięki. Twoja matka poleci prosto do nieba".

Fakty historyczne, światopogląd ludzi z tamtych czasów były bardzo ciekawie zarysowane, jednak sama fabuła była gdzieś na dalszym planie i niestety nie była zbyt ciekawa. Okazało się, że główna bohaterka była świadkiem pewnej intrygi na angielskim dworze i stara się ją rozwikłać. Ot cała fabuła. Mam mieszane uczucia, z jednej strony bardzo mi się podobało, mroczny klimat, dobre tło historyczno-społeczne, a z drugiej strony ta średnio absorbująca fabuła. Może gdyby książka była nieco dłuższa, bardziej bym się wciągnęła w ten świat, jednak jako całość wyszło dość przeciętnie. Zaś jako debiut - było całkiem dobrze i warto dać jej szansę.