Ziarno Światła Zachwianie wiary

"Ziarno świata" to drugi tom uniwersum: "Nieznani bogowie", książka która zabiera nas w niezłą kosmiczną podróż. Mamy daleką przyszłość w której Ziemia już nie jest taką samą "przyjazną" planetą, Mars już dawno został skolonizowany a technika jest bardzo rozwinięta. Jedyne co zostało niezmienne to chciwość i rządzą władzy. Nie chcę wam zdradzać dokładniej fabuły bo tą książkę należy przeczytać, aby przekonać się jaka jest dobra. Bo moja opinia będzie bardzo pozytywna.

Mamy tu bardzo rozbudowane uniwersum, dokładnie opisane ale bez zbędnych wątków i szczegółów -dla mnie jest to ogromny plus, ponieważ lubię gdy przedstawiony świat widzę oczami wyobraźni ; mamy też różnorodne i bardzo barwne postaci oraz przeplatające się wątki. Wszystko jednak jest stworzone z zachowaniem równowagi oraz napięcia, które zachęca do dłuższego czytania.

Wielkie gratulacje dla autora za wyobraźnię co do wszelakich bestii czyhających w zakamarkach krain, nazwy oraz opisy ich przerażającego wyglądu czy zachowania zostały tak bardzo dokładnie opisane, że można wręcz poczuć ich krwiożerczy oddech na karku. Bo ta książka jest ich pełna.

Cała historia trzyma w napięciu, jest płynna, nie możemy się w niej pogubić. Dodatkowo znajdziemy na początku mapkę świata oraz na końcu kalendarium.

Pod względem wizualnym szata graficzna przyciąga uwagę, mi osobiście zakapturzona postać skojarzyła się z Vaderem, jednak nie chciałam nastawiać się do lektury pod wpływem obejrzanych filmów z tego gatunku, ponieważ to zaburza nam obraz który chciała przedstawić autor. Moja ulubiona postacią nie był główny bohater, a Sponiewierałka - Otulijanka, mocny, wyrazisty i niezależny charakter. Plusem jest również fakt, że przy tak dużej ilości zróżnicowanych postaci żadna nie wywołała u mnie złych emocji. Każda z nich dodała szczyptę awangardy, egzotyczności, różnorodności a przede wszystkim barwności wydarzeniom.

Autor zostawił sobie furtkę do kolejnej części, co mnie bardzo cieszy, książkę czytałam z wielką przyjemnością i zaciekawieniem. Polecam ją fanom sci-fi.

...

"Gdy wiara w nadzieję upadnie, pozostanie tylko mrok" - N. Razmuk

Posthumus Piąty odbywa karę na Widmowym Świcie. Musi się tam zmagać z wieloma przeciwnościami losu. Chce odnaleźć zarazem swoich zaginionych w przeszłości braci.
Młody Teotryta, gdy widzi okazję do ucieczki robi to i trafia do ludzkiej cywilizacji.
Jednak za rogiem czycha kolejne zło.

Co tu mogę powiedzieć? To to, że nie czytając pierwszej części (nadrobię to) otrzymałam solidnie nakreślony świat. Można rzec, że sam Autor stworzył swoje własne uniwersum, świat i historię. Zadziwiał mnie rozbudowany świat w którym mogliśmy się poruszać z pomocą mapki na początku książki. Autor nie szczędził opisów wyglądu otaczającego świata bohaterów. Lubię, gdy prócz porządnych dialogów mamy dobrze nakreślony krajobraz.

Bohaterów prócz oczywiście głównych mamy wiele innych mordek. Ktoś powie po co, aż tylu? Ale ja powiem, że jednak oni jeszcze nie raz nas zaskoczą i pokażą, że byli potrzebni. Każdy ma swój udział w tej historii. Różnorodność od nich kipiała, nie byli takimi samymi cyborgami bez żadnych cech, uczuć, myśli. Nie! Byli wykreowani każdy na swój wyjątkowy sposób. Mogę się założyć, że czytelnik odnajdzie w nich swojego ulubieńca.

Całość została opisana z starannością i dokładnością tak, że żaden wątek wprowadzony do książki nie został pomięty. Nikt nie lubi, gdy dany wątek był rozpoczęty i zapomniany.

Lubisz kosmos, nowe wykreowane światy, a nawet lekko tajemnicze i nieoczywiste historię? A może chcesz się dowiedzieć o dalszych losach Posthumusa Piątego i Teotryta? Zajrzyj do "Ziarno światła".

Jestem zaskoczona, ale to była dobra przygoda. :)