Zew księżyca

Ostatnio w modzie jest nowy podgatunek fantasy, a mianowicie fantasy urban, czyli to wszystko co jest nam znane z fantastyki przeniesione do nowoczesnych realiów współczesnego świata. Fakt faktem, że raz są to leprze próby literackie raz gorsze, jednak "Zew księżyca" z czystym sumieniem mogę zaliczyć do tych najlepszych, które zdarzyło mi się czytać. Ciekawe połączenie przygody, nutki romansu (jednak niewiele związanego z romantycznością) i nietypowej bohaterki. Zdecydowanie ma tam miejsca dla grzecznych dziewczynek...
Choć jednak akcja rozwija się dość powoli, a nawet miewa pewne spowolnienia. Nie oznacza to jednak, że można się znudzić podczas czytania. W sumie to tylko zachęca do tego, żeby jak najszybciej dowiedzieć się, co zdarzy się później. Niestety dlatego skończyłam ją w 3 dni... Na szczęście pod ręką był drugi tom, ale to już jest inna historia.
Wspaniale się bawiłam czytając "Zew księżyca", autorka ma bardzo lekkie pióro i nie szczędzi w swojej opowieści zagadek, które prowadzą do kolejnych zagadek, ale czy zawsze ją one do rozwiązania? Odpowiedź na to pytanie, niech znajdą Ci, którzy sięgną po "Zew księżyca" do czego gorąco wszystkich namawiam.

Zew księżyca to pierwsza książka tej autorki, jaka ukazała się w Polsce. Zapoczątkowuje ona cykl przygód Mercedes 'Mercy' Thompson, kojotołaczki, która zarabia na życie, naprawiając samochody, ale przez swoją naturę co rusz jest wikłana w starcia istot nadnaturalnych. Mercy ma własną dziwną historię, dziwacznych znajomych, skomplikowane życie uczuciowe, a dodatkowo – w przeciwieństwie do wilkołaków, wampirów i innych monstrów – brak jej regeneracji, super siły i tych wszystkich fajerwerków, które pozwalają tym istotom przetrwać w każdych warunkach. Nadrabia za to sprytem i determinacją, choć tej drugiej jest więcej.

Autorka stworzyła dla niej świat, gdzie słabsi nadnaturalni musieli się ujawnić, gdyż rozwój technologii wymusił na ich władcach, by pokazali ich istnienie. Niestety, ludzie mało się zmienili, jednakże pojawienie się nadnaturalnych nieźle namieszało w społeczeństwie. W tym całym bałaganie stara się odnaleźć Mercedes. Nie jest jej łatwo, gdyż ogólna słabość zmusza ją do pewnego posłuszeństwa wobec silniejszych, co owocuje licznymi przysługami i kłopotami. W Zewie księżyca przyjdzie jej się zmierzyć z wilkołaczym spiskiem, w który zamieszani będą jej znajomi z dzieciństwa i obecni przyjaciele, co dodatkowo utrudni sprawę. Będzie musiała wozić po USA śmiertelnie ranne wilkołaki i radzić sobie z magią, która bynajmniej nie jest dla niej przyjazna. Dodatkowo zaś, jak sama stwierdza: "wilkołaki może nie są złe, ale ich natura nie ułatwia racjonalnej rozmowy".

Karty powieści zaludnia cała galeria niezłych postaci, zarówno ludzkich, jak i nadnaturalnych. Fabuła i sam spisek może nie są zbyt wysokich lotów, ale ci bohaterowie! Książkę czyta się szybko, bohaterów łatwo polubić, opowieści można dać się ponieść. Jakimś sposobem sceny, które gdzie indziej byłyby by nudne, przegadane i mało oryginalne, tutaj są świetnie rozegrane i aż się chce zagłębiać dalej w wieczne przekomarzania bohaterów.

Widoczny jest też dystans autorki. Zew księżyca ma być dobrą opowieścią, nie widać tu zadęcia ani skłonności do poetyzowania i metaforyzowania. Jest akcja, ale jest i lekkość. Patricia Briggs udowadnia na każdej stronie swojej powieści, jak ważną rzeczą są plastyczni bohaterowie i umiejętność zachowania równowagi pomiędzy głównymi składnikami powieści. Mercedes da się polubić od samego początku i aż nie można się doczekać dalszych tomów jej przygód. Dodatkowo widać pewną elegancję w stylu pisania Briggs. Nie ma tu epatowania krwią i seksem, choć nie jest to powieść dla dzieci. Dawno już nie widziałem tak zgrabnej opowieści, gdzie nie ma co prawda rewelacyjnej fabuły, ale dzięki przedstawionym bohaterom książka świetnie się czyta.

Polecam Zew księżyca prawie wszystkim. Jest to idealna książka na podróż i dla relaksu. Tutaj znaleźć można po prostu rozrywkę, a to w obecnym zalewie wszelkich "bestsellerowych hitów" wspaniała zaleta.