Zepsute laleczki

Muszę przyznać, że miałam wielkie obawy co do tej lektury. Finałowy tom niesie ze sobą zawsze pewien lęk przed tym czy dany autor odpowiednio zakończy ulubioną serię a w przy Ker Dukey oraz K. Webster obciążenie emocjonalne było tym większe, że autorki od samego początku postawiły na bardzo oryginalną, mroczną i zaskakującą historię, która aż się prosiła o finał z porządnym przytupem. Nie spodziewałam się, że nadejdzie on jednak tak szybko, ponieważ całość zamyka się w czterech tomach.

Ta historia bez problemu wzbudza w czytelniku wiele skrajnych emocji. Pierwszy tom był dla mnie wielkim zaskoczeniem, ponieważ zupełnie nie spodziewałam się tak pokręconej i niebanalnej fabuły. Na początku byłam przerażona faktem, że coś tak mrocznego może tak bardzo przypaść mi do gustu - a jednak pokonała mnie siła towarzyszących mi podczas czytania emocji oraz jedna z najlepszych kreacji różnych bohaterów jaką mogłam poznać.

To nie jest sympatyczna lektura, która ukołysze Was do snu. To seria mroczna, brutalna, zaskakująca i bezwzględna, po której możecie mieć tylko koszmary. I to w niej cenię najbardziej! Autorki prowadziły mnie przez wszystkie tomy pewną ręką, wiedziały kiedy przycisnąć a kiedy odpuścić, wzbudziły mój szacunek oraz uznanie mimo, że ich historia zakrawa wręcz na psychodeliczne doświadczenia. Dopracowały również finał, który okazał się nie tylko bezwzględny, ale i niekoniecznie ostateczny dla wszystkich bohaterów. Wyczuwam tutaj potencjalnie otwartą furtkę na być może uniwersum serii, ale to tylko gdybanie a tymczasem warto przyznać, że czwarty tom nie tylko zamyka wątki bohaterów, których poznaliśmy na początku, ale i pozwala wierzyć, że ich działania nie były bezpodstawne.

To opowieść o wszystkich bohaterach jakie poznaliśmy od samego początku. Zakończenie ich historii, realizacja zamierzonych celów. Ktoś dostał to o co walczył, kto inny musiał zmierzyć się z porażką, ale nie mogę Wam zdradzić co wydarzyło się ostatecznie w życiu Bena, Elizabeth i innych, ponieważ odbiorę Wam całą radość z czytania.

Nie będę Wam zdradzać o czym jest fabuła, ponieważ jeśli jesteście w tym miejscu gdzie ja to sami wiecie na co stać ten autorski duet. Te dwie panie wykonały kawał solidnej roboty pisząc historię, która przeszywa na wskroś, daje do myślenia i obrzuca wyobraźnię przeróżnymi emocjami. Dla mnie całość okazała się przygodą, której na pewno szybko nie za pomnę a same "Zepsute laleczki" idealnie zatoczyły koło. To jedna z najbardziej oryginalnych serii jakie czytałam, więc ogromnie Wam ją polecam, ale jednocześnie ostrzegam - to atrakcja tylko dla czytelników o mocnych nerwach.

"Nawet diabeł ma swojego pana?.
?Zepsute laleczki? czyli finałowy tom mrocznej serii ?Laleczki? łączącej w sobie thriller i dark romance.
Serii która jest jak narkotyk ? wciąga, uzależnia, wyniszcza.
Amerykański duet ogranicza chyba już tylko wyobraźnia.
Dobrze zanany nam Beny, potwór na którego chorobę nie ma lekarstwa, jest jak nasączona benzyną zapałka, która czeka na iskrę. Płonie gniewem i rozpaczą, bo ktoś odebrał mu jego własność ? jego laleczkę Bethany.
Jest przekazany, że za tą prowokacją stoi jego Pan. Jednak szybko okazuje się, że Beny jest w błędzie.
Świat Benego ogarnia coraz większy chaos. Potwór uświadamia sobie, że jego gra wchodzi na zaawansowany etap. Nie spodziewał się jednak, że w rozgrywce uczestniczy aż tylu graczy. By ich pokonać, Pan i Potwór muszą stać się drużyną.
Jeden spokojny i wyrachowany.
Drugi dziki i nieprzewidywalny.
Takie połączenie zwiastuje nadchodzący koszmar.
Ta transakcja wiązana żyjących w mroku psychopatów o podobnym zamiłowaniu do przemocy rozpala do czerwoności ich żądze, potęguje brutalność, syci rozkosz i zaostrza obsesję.
Szaleniec poza profilem, zaburzony pod każdym względem - jeden lepszy od drugiego. Torturowany przez demoniczne żądze duet kochający zabijać, okaleczać, rujnować i unicestwiać wkracza do akcji poszukiwawczej i musi bardzo uważać, by krótka smycz, na której Pan trzyma swojego Potwora się nie zerwała lub, żeby role się przypadkiem nie odwróciły...
?Zepsute laleczki?, to książka, która tak jak pozostałe części tej piekielnej serii hipnotyzuje, szatkuje nerwy, podsmaża emocje i wypala psychikę. Czytelnik dając się porwać Autorkom w ten ich enigmatyczny świat ? staje się ich laleczką.
Seria jest dedykowana dla czytelników o mocnych nerwach, bo poziom makabry wzrasta wprost proporcjonalnie do normy wytrzymałości psychicznej. Nie ma się co łudzić, że umysł będzie w stanie ogarnąć przedstawioną tu patologiczną rzeczywistość pełną: świrów do kwadratu, zła, przemocy, dewiacji, fetyszy, krwi.. Tego nie da się odzobaczyć.
Polecam.

Finałowy tom mrocznej serii "Laleczki". Czytając poprzednie części wiedziałam, że tą też będę musiała przeczytać. Byłam ogromnie ciekawa jak zakończy się ta historia. Czy jestem zawiedziona? Wręcz przeciwnie. Pomimo niektórych okrutnych momentów czytałam z zapartym tchem. Zdecydowanie najmroczniejsza seria jaką dane mi było przeczytać.

Powracamy w psychiczny świat pozbawiony jakiegokolwiek człowieczeństwa ze strony niektórych bohaterów. Czy po latach spędzonych w rękach psychopaty Jane może w końcu normalnie żyć? Fakt, że Benny zrezygnował ze swojej lalki nie znaczy, że się go pozbyła. Powraca, by zdobyć swoją nową ukochaną laleczkę. Koszmar w postaci Benjamina urzeczywistnia się, gdy jego obsesją staje się dziewczyna, z którą powiązana jest Jane. Czy jej i Dillonowi uda się pozbyć raz na zawsze potwora z przeszłości? Gdy Elizabeth zostaje porwana, Benny jest załamany i oskarża o zdradę swojego przyjaciela. Chce jak najszybciej odzyskać swoją lalkę. Tym razem nie cofnie się przed niczym, by zdobyć to czego pragnie. Zdaje sobie sprawę, że w pojedynkę niczego nie osiągnie, dlatego z pokorą przyjmuje pomoc od Wiktora. Czy dane mu będzie odzyskać Elizabeth i prowadzić z nią życie takie jakie chce? Czy może jednak wszystkie starania pójdą na marne?

Zdawałam sobie sprawę, że koniec książki będzie mocny, ale nie wiedziałam, że aż tak.
Książka w większości skupia się na relacji między Benjaminem, a Wiktorem. Już nawet więź między Bennym, a Elizabeth schodzi na dalszy plan. Widać, że autorki nie zwalniają tempa, opisując niektóre momenty, od których może się zakręcić w głowie. Bardzo lubię ich pióro, niezmiernie idzie się wczuć w klimat i poczuć w niektórych chwilach ciarki na plecach.

Serię zdecydowanie polecam!