Zemsta

Katarzyna Michalak na pewno jest pisarką, której proza budzi mieszane uczucia, od ekscytacji poprzez zaciekawienie a skończywszy na zdziwieniu. I właśnie to uczucie najbardziej towarzyszyło mi w trakcie czytania "Zemsty". Minęło dwadzieścia lat od wydarzeń opisanych w "Mistrzu" powieści, która zdecydowanie przypadła do gustu wielu czytelnikom. I faktycznie, ma ona dużą moc przyciągania i wypadało by się zastanowić dlaczego, być może powodem było to, że była to też pierwsza powieść tej autorki z wątkiem sensacyjnym i domieszką erotyki.?Zemsta? już lekko szokuje od samego prologu, kiedy to biedna Marie Solay jest napastowana przez zabójcę jej najbliższej rodziny. Wtedy już czytelnik ma pierwsze spotkanie z drugim bohaterem, tajemniczym mężczyzną, który tak długo żył w ukryciu, że nieomalże zapomniał swoje imię. I jak tak czytam, co napisałam, to wyszło takie wielkie ?masło maślane? i tak właśnie oceniam fabułę tej powieści. Nie da się ukryć, że akcja toczy się bardzo szybko, momentami pędzi jak pendolino, które nagle niespodzianie zatrzymuje się na małej stacji wprowadzając pasażera w pewne zadziwienie. Pościgi, mafia, tytułowa zemsta, okrutni wrogowie i tajemniczy sprzymierzeńcy stanowią podstawowe wątki fabuły, które z namaszczeniem są uzupełniane elementami erotycznymi. Muszę przyznać, że ogromnie zaciekawił mnie język, jakim posługuje się autorka, nijak nie mogłam zrozumieć pewnych opisanych sytuacji, i przychodziło zastanowienie czy ja aż tak niedouczona, czy autorka ma swoje własne określenia na pewne rzeczy, narządy ciała czy też sytuacje. Wszystko to jednak nic w porównaniu z miejscem w fabule, kiedy to poznajemy nową bohaterkę, nikogo innego, jak samą pisarkę Katarzynę Michalak, występującą w roli Weroniki Orłowskiej. I tu następuje zwrot akcji, lecz odbiorca zaczyna zastanawiać się, czy to co czyta jest wytworem jej wyobraźni, czy też opisuje ona swoje senne marzenia, które normalnie zwalają z nóg. Wiara w ogromną siłę miłości jest już znakiem firmowym autorki i w najnowszej powieści też nie mogło jej zabraknąć. Płomienne uczucia, pierwsze uniesienia stanowią jakby przeciwwagę zdarzeń, które do przyjemnych nie należą. Na tym tle autorka z czterdziestką na karku, jak mała dziewczynka z głową w chmurach, kochająca naiwnie cały świat dalej wierzy, że wszystko jest możliwe, że jeżeli tylko mocno będziemy w coś wierzyć, to będziemy świadkami naszego małego cudu. I nie ważne, że spotkała nas osobista tragedia, naruszona nasza godność osobista i doznaliśmy ogromnej krzywdy, wszystko będzie dobrze, przecież można wymazać pamięć tak jak w przypadku bohaterki tej powieści. Jedno muszę przyznać, książkę czyta się błyskawicznie, choć czytelnik czuje się trochę jak oglądając film ze sławnym agentem 007, kiedy to gdy nie nadążał za akcją mógł oprzeć wzrok na fizjonomii głównego bohatera. Dlatego uważam, że ?Zemsta? na pewno znajdzie swoich wielbicieli, którym fabuła podniesie pozytywniej ciśnienie niż w moim przypadku i dostarczy wielu wzruszeń.

Jestem zawsze zadowolona z zakupów w Gandalfie, a zamawiam już kilka lat. Kiedyś podręczniki, teraz bardziej sobie albo komuś na prezent. Zawsze uzyskują pomoc jeśli ma z czymś kłopot, więc kontakt działa bez zarzutu. Każdy zakupiony przez siebie produkt mogę pochwalić w każdym aspekcie.

Jestem zachwycona tą książką. Jest to nie do uwierzenia, ale przeczytałam ją w jeden dzień. Wciąga czytelnika okropnie. Buduje coraz większe napięcie, że nie można się wręcz od niej oderwać. Liczę na więcej książek tej autorki

Zapewne niektórzy z nas czytali książki Katarzyny Michalak, jak przystało na polską pisarkę jej dzieła są czymś w rodzaju romansu zawikłanego w krwawy kryminał. ?Zemsta? to książka, której fabuła mocno wiąże się z poprzednim tomem ?Mistrz?. Jeżeli nie przeczytaliśmy powyżej wspomnianego ?Mistrza?, to nic się nie dzieje, zawsze wszystko można nadrobić. Dalsza część książki jest już napisana w czasie teraźniejszym. Raul de Luca, przystojny tajny agent w poprzedniej części zginął od kuli brata podczas wypełniania ważnej misji. Tymczasem jego ukochana po jego stracie związała się mężczyzną, który był z nią prawie od początku, ale także był najbliższym przyjacielem Raula. W ?Zemście? tych dwoje ukazuje się tylko przez krótki moment, a cała akcja toczy się wokół córki Sonii i Pawła. Na samym początku historii dowiadujemy się, że tajemnicza śmierć wojskowego była upozorowana. Przez lata Raul widział ból w oczach swojej ukochanej, kiedy codziennie przychodziła na jego grób. Z czasem zdołał się odizolować od otoczenia i prowadził spokojne, pustelnicze życie na odludziu. Pewnego razu do jego domu zostaje przywieziony mały chłopczyk, który ponoć był jego synem. Tak oto doświadczony przez życie mężczyzna począł wychowywać młodego, na silnego i wytrwałego chłopaka. Niedługo po osiągnięciu dorosłości Tristana, do posiadłości Raula przybywa informacja, że pewne małżeństwo zostało zamordowane. I to nie byle jakie, którzy jak się później okazuje mieli jeszcze córkę. Wiedziony głębokim smutkiem i chęcią zemsty Raul de Luca postanawia zgładzić tych, którzy w jakiś niejasny sposób dowiedzieli się o nim i podnieśli rękę na jego bliskich. Ale pierwszą sprawą do załatwienia okazało się odnalezienie dziewczyny. Gdzie teraz ona jest i czy na pewno pozostała wśród żywych? Pierwszą książkę Katarzyny Michalak zdarzyło mi się przeczytać jako e-book. Przeglądając później księgarnie internetowe okazało się, że wydano następną książkę jej autorstwa. Wiedziona ciekawością i - wstyd przyznać - za sprawą ładnej okładki, postanowiłam przeczytać ?Zemstę?. Ku mojej uciesze okazała się w pewnym stopniu kontynuacją tej wcześniejszej. W fabule również spodobało mi się to, jak Raul w poczuciu własnej winy wpada w szał i obiecuje zemstę po wsze czasy. W tym wszystkim rozwija się pewien wątek miłosny. Ocena: 10/10 Polecamy, zespół dobrerecenzje.pl

?Zemsta? Katarzyny Michalak nie jest ani kryminałem, ani romansem. To takie połączenie wielu gatunków.

Książka to historia młodej i pięknej kobiety, niestety jest ona w wielkim niebezpieczeństwie. Po ucieczce przed zabójcami po tym jak jej najbliżsi zostali zamordowani, jest pozostawiona sama sobie i musi podjąć walkę o siebie.

zemstaW tej ucieczce ma jednak sprzymierzeńca, chociaż się nie znają to on robi wszystko aby Marie była bezpieczna i aby się uratowała. Pomocnikiem tajemniczego opiekuna jest jego syn Tristan.

Książka ma wadę jest to bardzo słaby opis strzelanin,bójek, porwań, zabijania czy też gwałtów. Wszystko to jest opisane bardzo lekko i ?po łepkach? bez zagłębiania się. Tego bardzo brakuje. Uważam że autorka powinna ograniczyć liczbę wątków a skupić się na dopracowaniu szczegółów.

Mimo takiej wady warto zwrócić uwagę na to jak pani Katarzyna kreśli bohaterów książki. Są oni wyraźni i charakterystyczni. Dzięki temu nie można zgubić się w narracji. Sprawia to, że czytelnik może zagłębić się w argumenty przez które bohaterowie działają w ten a nie inny sposób.

Nie czytałam ?Mistrza?, pierwszej części książki jednak ani przez moment czytania książki nie czułam, że czegoś nie wiem, że brakuje mi chociaż jednego elementu elementu, który był w części pierwszej.

Twój mały wszechświat może się rozpaść na kawałki, ale ten na zewnątrz nic sobie z tego nie robi. Trwa jak gdyby nigdy nic. Nikt za ciebie nie ułoży puzzli twojego losu. Nikt nie weźmie na siebie twoich trosk, ale też nie będzie cieszył się twoim szczęściem, które gdzieś na ciebie czeka, czy teraz w to wierzysz, czy nie.

Opowieść ta jest pełna emocji i napięcia. Fabuła wciąga od pierwszej kartki aż po ostatnie zdanie. Bardzo podoba mi się to jak poprowadzono opowieść.. To w jaki sposób jest podawana akcja oraz duża dawka zaskoczenia jest tym co zajmuje czytelnika i nie pozwala mu się nudzić ani chwili. Książka jest tak fascynująca, że pobudzi wasze zmysły i podniesie poziom adrenaliny ale też zaskoczy.

Co ważne autorka ma bardzo lekkie pióro, książkę czyta się przyjemnie i nie zauważa się jak szybko umykają kolejne strony. Książkę pochłonęłam w trzy wieczory.

Polecam bardzo gorąco książkę jako taką odskocznie po trudach codziennego życia.

Kilka lat temu czytałam pierwszą książkę tej autorki której tytuł brzmiał Mistrz. Było to ciekawe spotkanie, pełne napięcia i zaskoczenia oraz sporej dawki sensacji w polskim wykonaniu. Jedni tamtą pozycję pokochali, innym się nie podobała, a ja mam miłe wspomnienia z tamtą lekturą. Więc gdy tylko przeczytałam o kontynuacji, bez najmniejszych wątpliwości postanowiłam sięgnąć po nią.



I tak jak tamta kojarzyła mi się z przyjemną lekturą, to o tej już tego samego powiedzieć nie mogę. Fabuła jest tak naciągana, że tak naprawdę nie wiem od czego zacząć. Akcja jest dynamiczna i szybko się ją czyta ale jest tak przewidywalna, że aż szkoda gadać...


Po pierwsze cała kreacja Raula jest dla mnie zupełnie nie zrozumiała. Jak można przez 20 lat kochać kobietę z pierwszej części, dla jej bezpieczeństwa się ukrywać i nie istnieć dla świata, po czym zakochać się od pierwszego wejrzenia w innej napotkanej osobie? Tak po prostu? To jaki sens miało ukrywanie się i skazanie na nieszczęśliwe życie kilku osób? Poza tym Raul jako postać nie zmieniła się przez te dwadzieścia lat. Tak samo wiotki, piękny, umięśniony i przystojny. Coś chyba powinno go już w wieku ponad pięćdziesięciu lat pobolewać. No a cóż w książce on nadal jak młody bóg... I choć jego wygląd fizyczny nie uległ zmianie, to charakter owszem. Zabrakło mi w nim iskry, tajemniczości i twardego charakteru.


A skoro o czasie mowa to warto wspomnieć, że akcja drugiej części toczy się dwadzieścia lat później niż wydarzenia w pierwszej, więc de facto opisuje wydarzenia z roku 2032. Podczas czytania niestety nie odniosłam nawet minimalnego wrażenia że akcja dzieje się w przyszłości. Między częścią pierwszą a drugą nie ma żadnej różnicy, choćby w aspekcie technologicznym. Te dwa światy są opisane tak samo, a według mnie powinny się różnić. Zbyt szybko technologia idzie do przodu, a przez to ciężko oddać tej książce realności.


Wszystkie opisy strzelanin, potyczek, porwań, zabijania i różnych gwałtów opisane były tak lekko, bez większego zagłębiania się. Dla mnie osobiście zdecydowanie za lekko. Powinno być mniej wątków a bardziej rozbudowanych. Bo co z tego że akcja przedstawiana jest z perspektywy wielu postaci i wielu wątków jednocześnie, jak postacie te zupełnie mnie do siebie nie przekonały. Z jednej strony Tristian i Marie, którzy w przypływie kilku dni wyznają sobie miłość do grobowej deski. Z drugiej pojawiająca się Weronika Orwi, pisarka zamieszkująca willę Raula. W ciągu niespełna kilkunastu kartek zostaje porwana, torturowana i zgwałcona przez wielu bandziorów, po czym dostaje narkotyk który wszystkie te traumatyczne przeżycia usuwa z jej podświadomości, by na samym końcu Raul "... poruszył się raz jeszcze składając w jej wnętrzu ofiarę z nasienia..." a ona rodzi niespodziewanie jego potomka.


Jest wiele jeszcze wątków które można by poruszyć ale nie o to w tym chodzi. Resztę zostawię wam jeżeli zdecydujecie się na jej przeczytanie. Na zakończenie mogę powiedzieć, że choć autorka zostawiła sobie szeroko otwartą furtkę do powrotu, to ja chyba nie skorzystam. Wolałam bohaterów z poprzedniej części, a tutaj zarówno bohaterowie jak i cała akcja była nie dla mnie.


Daje jej tylko pięć punktów i pozostawiam indywidualnej decyzji sięgnięcie po nią. Ja czytałam lepsze, a ta jakoś do mnie nie przemówiła. Poniżej jeszcze tylko link do poprzedniej pozycji i kilka innych z podobnymi propozycjami. No i oczywiście do zobaczenia następnym razem...

Bywają tacy pisarze, którzy stronią od obojętności. Uwielbiani bądź wprost odwrotnie ? darzeni nienawiścią, mają swój wyraźny styl, dzięki któremu jeszcze przed sięgnięciem po ich nową książkę wiemy, jakiego poziomu i mniej więcej jakiego typu historii możemy się spodziewać. Wywołującą skrajne emocje autorką jest niewątpliwie Katarzyna Michalak, która akurat z mojej strony zyskała niemałą sympatię. I chociaż przyznam otwarcie, że jedną ze swoich serii mnie rozczarowała, inne wprost podbiły moje serce. Czytałyście Mistrza? O tej książce nie potrafiłam przestać myśleć jeszcze przez długi czas po jej przeczytaniu, a euforia i zachwyt mieszały się z łzami, które autentycznie zalewały mi twarz. Myślałyście, że pożegnacie w niej Raula de Luca na zawsze? Ja byłam o tym przekonana, więc jakże ogromne było moje zdziwienie, kiedy? Na tym zakończę ów wątek, by nie zdradzić zbyt wiele, ale zaproszę Was do dalszego przeczytania recenzji nowej powieści Katarzyny Michalak ? ?Zemsta?.

Codzienność osiemnastoletniej Marie Solay traci sens, gdy pewnego dnia do jej domu wkracza mężczyzna mordując zarówno matkę, jak i ojca. Ocalała, zastraszona i samotna dziewczyna musi uciekać, by zawalczyć o jedyną rzecz, która pozostała ? o własne życie. Znikając ze szpitala zaszywa się w wynajętym pokoju marząc o tym, by zatrzeć po sobie ślad. Szuka ją jednak także ktoś, kto z pewnością nie wyrządzi jej krzywdy - dawny przyjaciel rodziców, który dla jej bezpieczeństwa i zemsty nie cofnie się przed niczym.

Tymczasem na ratunek nieznajomej dziewczynie udaje się Tristan, młody, ambitny, wychowany na dobrego człowieka chłopak, który darząc swojego kochanego ojca pełnym zaufaniem wypełnia jego plan, stając na arenie pełnej świstu kul i mroku śmierci. W świecie, w którym nie wiadomo kto jest zdrajcą, a kto sprzymierzeńcem, będzie miał do zrealizowania niełatwe zadanie. Czy przeżyje i doczeka się zasłużonej nagrody?

Marie dorastała u boku kochających ją rodziców. Wiedziała jednak czym jest strach, bo zmuszona do nieustannych przeprowadzek nieraz wymykała się mackom okrutnej śmierci. A jednak to, co nieuniknione, w końcu zostało zrealizowane. Została całkowicie sama nie mając pojęcia przed czym ucieka i kto może jej pomóc. Wrażliwa i przelękniona nie pozostaje jednak bezczynna. Broniąc się resztkami sił szuka bratniej duszy, która pomogłaby ukoić jej ból. Czy ją odnajdzie?
Tristan, odważny, męski, nieobawiający się najgorszego, brał niegdyś udział w pokojowej misji w Libii, więc broń i dźwięk ostrzałów nie są mu obce. Wiedziony doświadczeniem wie, że teraz wkracza w równie niebezpieczny świat ? w kręgi mafii, która nigdy nie wybacza i wszystko pamięta.
Drogi tych dwojga przecinają się i chociaż pomiędzy nimi nic nie powinno się wydarzyć, w ich sercach budzi się uczucie, które może ich zbawić? albo zniszczyć.

Tym razem Katarzyna Michalak odrzuciła koncepcję krajobrazów sielskiej wsi, w której jedynym problemem są miłosne rozterki i niespełnione namiętności. Scenerią tej powieści jest pole walki, malowana strachem i niepewnością ucieczka, rozlewająca się z ran kolejnych ofiar krew oraz powracająca VillaRosa. Tutaj pojawia się prawdziwe niebezpieczeństwo, a jeden nieostrożny i fałszywy ruch może zakończyć się klęską. Najgorsza jednak okazuje się nieprzewidywalność, bo nigdy nie wiadomo kogo należy się wystrzegać.

?Zemsta?, jak zapowiada widniejąca na okładce lufa, to powieść z wiodącym wątkiem sensacyjnym. Jednak jak każda książka tej autorki, także i ta, nie szczędzi historii miłosnej, w tym wypadku nawet podwójnej. Skropione sporą dozą niebezpieczeństwo i namiętność tworzą ciekawą mieszankę, która naprawdę pobudza wyobraźnię. A wizerunki mężczyzn autorka potrafi kreować tak, że trudno im się oprzeć. Chociaż momentami miałam do czynienia z nieco banalnymi i przewidywalnymi układami, inne rozwiązania okazałyby się rozczarowujące. Jedyne co zarzucę autorce nie znajdując usprawiedliwienia, to zbyt prędki rozwój wydarzeń jeżeli chodzi o sferę uczuciową pewnego bohatera, o którym celowo nie wspominam. Gdyby tylko dać tym wydarzeniom nieco więcej czasu, całość wypadłaby o wiele lepiej. Bywały więc chwile, które nieco kłuły mnie błahością, niemniej jednak nie miały one wpływu na moją ogólną opinię o tej książce, której daleko do banalności, a liczne zwroty akcji i naszpikowana wydarzeniami akcja są tego niezbitym dowodem.

Uczucie, dla którego jest się w stanie zrobić wszystko, namiętność, której nie w sposób okiełznać i wszechogarniająca zemsta uświadamiająca to, że nowa powieść Katarzyny Michalak nosi jak najbardziej trafiony tytuł. Bohaterowie - dzieleni na tych dobrych i złych, a jednak i noszący mylące maski - z jednej strony przypominają postaci z baśni, z drugiej tak dalece od niej stronią. Bo przecież w bajkach zawsze znajdzie się recepta na niesprawiedliwość, a tutaj? Musicie przekonać się sami.

Ktoś powie, że powieść jest zbyt zagmatwana, że zbyt błaha i że w ogóle ta Katarzyna Michalak nie potrafi przyciągać uwagi. A jednak w książkach tej autorki, także i w Zemście, tkwi urok, który mnie zniewala. Pomimo kilku wad dałam się porwać akcji, a mając za sobą setki przeczytanych powieści nie często osiągam satysfakcję, której oczekuję. Mnie bynajmniej pani Kasia nie zawiodła i chociaż powieść ?Mistrz? (oprócz zakończenia, za które byłam wściekła) podobała mi się nieco bardziej, ?Zemsta? z pewnością zachęca mnie do tego, bym sięgnęła po więcej. Jeżeli lubicie kryminały dla kobiet skąpane w miłości i dekorowane męskimi ramionami, w których same chciałybyście się schronić ? zakosztujcie tej książki sami stwierdźcie, że Katarzyna Michalak jest w stanie zadowolić i Was.

Ja lubię takich kontrowersyjnych autorów, dzięki temu, że wzbudzają różne emocje można mieć pewność o tym, że się ich książki nie znudzą. Po zemstę na pewno sięgnę, bo mnie ona mocno intryguje.