Zemsta klonowego cienia Nowela

Kiedy spór między dwoma klanami rozdzielił parę nieuczciwie kochających się kotów, coś się zmienia. Klonowy Cień jako wojowniczka klanu pioruna chciała tylko wieść spokojne, klanowe życie. Niestety, nie było to możliwe przez jej związek. Wbrew kodeksowi wojownika, w klanie pioruna przyszły na Świat trzy małe kocięta. Nie ma większej radości, niż widok swoich nowo narodzonych dzieci. Nie ma również gorszego widoku, niż obraz tych dzieci właśnie tonących w morderczej rzece. Zdrada w takiej sytuacji jest najgorszym co może się stać, lecz i teraz spełnia się najczarniejszy scenariusz. Żądna krwi Klonowy Cień postanawia zemścić się za śmierć swoich kociąt i uwolnić je z jej koszmarów. Trzy kocięta, trzy ofiary oraz jedna mściwa matka. Te koty zapewnią jej zemstę doskonałą.

Książka, w której kibicowałam czarnemu charakterowi. Jednak czy Klonowy Cień to rzeczywiście zła postać? Przez brak akceptacji i zdradę straciła wszystko ? dom, kocięta, miłość, ale też to, w co wierzyła. Przeszła straszliwą przemianę. Czytając, ma się wrażenie, że gorycz, chęć zemsty i obłęd coraz bardziej ogarniają bohaterkę. Z oddanej wojowniczki klanu Klonowy Cień staje się bezlitosną morderczynią. Co gorsze, zabija tych, których wcześniej darzyła miłością i szacunkiem. Jednak w pewnym sensie rozumiemy jej pustkę i zagłuszanie bólu kolejnymi zbrodniami. Gdy ? uwaga, zdradzę zakończenie ? trafiła do kociego piekła, nie odrzuciła zła, które się w niej obudziło. Ona wręcz cieszyła się, że będzie mogła dalej dokonywać zemsty zza grobu. Chce ścigać nawet niczego winne potomstwo Jabłkowego Zmierzchu. Mimo wszystko to ona, a nie jej ofiary, wzbudziła moją litość. Książkę można odnieść do ludzkiej natury, pomimo tego, że bohaterami są koty. Pokazuje czytelnikowi, jak niszczycielską siłą jest ból matki po stracie dziecka i jak trudno się z tym pogodzić. Jak niesprawiedliwe są podziały społeczne, czyli w tym wypadku klany. Jak wiele może odmienić jedna decyzja. Gdyby nie istniały podziały, lub gdyby nie wypędzono kotki z klanu, cała historia miałaby szansę na szczęśliwy finał. Dzieło Erin Hunter to także rozprawa na temat, jak głęboko czyjąś naturę może zmienić chęć zemsty i żal. Mimo niewielkiej objętości około 150 stron książka porusza wiele ważnych tematów. Uważam, że to jak na razie najlepsza książka z serii ?Wojownicy?, jaką czytałam, i jedyna z tej serii, w której dało się dopatrzyć tak mocnego przesłania.