Żelazne werble

po kilku miesiącach obce armie wycofały się z Bangladeszu, państwo to stało się pierwszym, które przestało istnieć z powodu demograficznej zagłady. Cały świat obiegły słowa premiera Bangladeszu: ,,Naród może żyć bez mężczyzn, ale żaden nie będzie istniał bez kobiet". Uprowadzenie milionów kobiet było jedynie krokiem doraźnym, który niewiele zmienił w ogólnej sytuacji demograficznej zarówno Chin, jak i Indii. Rządy obu państw zdawały sobie sprawę z nieodwracalnych zmian, zachodzących w ich społeczeństwie, które spowodowała zmniejszająca się liczba kobiet. Najpoważniejszym problemem był postępujący wzrost agresji. Miliony mężczyzn, wchodzących w dorosłość, uświadamiało sobie problem, jakim będzie zdobycie kobiety zdolnej do urodzenia im syna. Najbardziej dotyczyło to obszarów wiejskich, gdzie coraz częściej dochodziło do wybuchów nie tyle buntów, co prawdziwych powstań. Młodzi wieśniacy tysiącami ruszali w stronę miast, gdzie wybijali męską populację i uprowadzali kobiety. Miejscowa policja była bezradna. W rejony walk kierowano jednostki wojskowe wyposażone w broń ciężką. Nie robiło to większego wrażenia na powstańcach, którzy dla zdobycia kobiety i posiadania upragnionego syna byli w stanie poświęcić swoje życie. W miastach sytuacja nie przedstawiała się lepiej. Przemoc, porwania i przestępstwa na tle seksualnym zamknęły kobiety w domach, które stały się dla nich jedynym bezpiecznym miejscem. Brak kobiet, z ich poczuciem piękna i społecznej wrażliwości, dodatkowo wzmagał agresję i przekształcał ulice w arenę bandyckich pojedynków. Jeszcze większe problemy dotyczyły zapewnienia bezpieczeństwa uczennicom i studentkom. Liczba porwań młodych kobiet osiągnęła takie rozmiary, że władze powołały specjalne jednostki policji odpowiedzialne za ich dowożenie do internatów, w których miały przebywać przez cały semestr. Jednak nie doceniono determinacji bandytów. Atak na internat dawał olbrzymią zdobycz w postaci kilkuset dziewcząt z jednej akcji. Ryzyko było duże, ale zysk w przypadku powodzenia był jeszcze większy. Dokonywano coraz większej ilości skutecznych napadów. Policja była bezsilna, a rodzice odmawiali wysyłania swoich córek do akademików. Zarządzono, aby dziewczęta swoją edukację odbierały nie w szkolnych ławkach, lecz w domach, przed komputerem. Rządzący coraz bardziej wycofywali się ze swoich obowiązków, a władzę przejmowały młodociane gangi, wspierane przez skorumpowaną policję. Zamknięcie kobiet w domach odsunęło je nie tylko od szkół, uczelni, urzędów i fabryk, lecz także wyeliminowało z życia społeczno-politycznego. Początkowo nie zdawano sobie sprawy z konsekwencji zaistniałej sytuacji. Uważano, że w najgorszym razie polityka powróci do czasów, kiedy kobiety nie posiadały praw wyborczych. Państwa jakoś wtedy istniały, więc będą istnieć i teraz. Stało się jednak zupełnie inaczej. To były inne czasy i inne społeczeństwa. Z powodu braku zainteresowania mężczyzn wyborami, demokracja coraz bardziej traciła sens. Nastąpił powolny rozpad państwowości. Powstawały pierwsze samodzielne miasta, rządzone przez lokalnych kacyków, którzy uzyskali całkowitą niezależność od władz centralnych. Im bardziej słabła władza państwa, tym bardziej wzrastała ich siła. Jednak te rządy nie trwały długo, bowiem musiały ustąpić przed najlepiej zorganizowaną formacją, jaką jest armia. Mundurowi zdobyli władzę, ale szybko zdali sobie sprawę, że nie są w stanie utrzymać jej sami. Potrzebowali wsparcia i znaleźli je w kibolach oraz pospolitych przestępcach. Stworzyli świat, w którym liczyła się niczym nieograniczona siła i przemoc. Ostatnie ogniska władzy państwowej tliły się jeszcze w największych miastach, do których zmierzały tysiące mieszkańców miasteczek i wiosek. Opuszczali swoje domostwa i w niekończących się kolumnach podążali do miejsc, w których mieli nadzieję otrzymać pomoc i ochronę. Opuszczone i wyludnione obszary kontynentu zmieniały się w dzikie pola, rządzone przez bandyckie hordy, dla których głównym zajęciem były ataki na uciekinierów. Szosy i drogi stały się terenem krwawej walki o łupy i przetrwanie. Nikt nie prosił o litość i nikt jej nie otrzymywał. Żelazne werble Wydanie pierwsze, ISBN: 978-83-8147-462-7 (C) Tomasz Sadowski i Wydawnictwo Novae Res 2019 Wszelkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie, reprodukcja lub odczyt jakiegokolwiek fragmentu tej książki w środkach masowego przekazu wymaga pisemnej zgody wydawnictwa Novae Res. REDAKCJA: Monika Kasperek-Rucińska KOREKTA: Elżbieta Zasempa OKŁADKA: Grzegorz Araszewski ZDJĘCIE NA OKŁADCE: Luis Molinero / Shutterstock KONWERSJA DO EPUB/MOBI: WYDAWNICTWO NOVAE RES ul. Świętojańska 9/4, 81-368 Gdynia tel.: 58 698 21 61, e-mail: Publikacja dostępna jest w księgarni internetowej