Zastosowanie teorii gier w ekonomii i zarządzaniu

Opis produktu:

Wprowadzenie

Nazwa teoria gier pochodzi od gier towarzyskich, które znane były od czasów starożytnych. Blisko 6 tysięcy lat liczy gra go. W Egipcie, w grobowcu El-Mahasana, znaleziono w IV w. p.n.e. glinianą planszę wraz z figurkami w kształcie stożków. Grami towarzyskimi są znane powszechnie szachy, warcaby, brydż czy też poker. Z całym szacunkiem dla tych ostatnich musimy nadmienić, że autorka niniejszej książki nie umie nawet grać w bezika, nie mówiąc o szachach czy ruletce. Mamy jednak nadzieję, że nie zniechęci to czytelników do rzetelnego jej przestudiowania, gdyż w obecnych czasach naprawdę warto poznać strategie, które stosują prezesi wielkich korporacji, mistrzowie sztuki wojennej czy zwykli "zjadacze chleba", umiejący odnaleźć się w przeróżnych układach i sytuacjach życiowych.
Czym się zajmuje teoria gier? Najprostsze wyjaśnienie jest takie, że jest to matematyczna teoria opisująca rozmaite sytuacje, noszące znamiona konfliktów i kooperacji. Stronami są na ogół podmioty świadomie podejmujące decyzje. Owe podmioty bardzo często nazywamy graczami.
Jako dziedzina wiedzy teoria gier rozwinęła się dopiero w XX w. n.e. i pomimo iż pierwsze prace z tej dziedziny wyszły spod piór matematyków, śmiało możemy dzisiaj stwierdzić, że została stworzona na potrzeby ekonomii i innych nauk społecznych.
Współczesny model matematyczny konfliktu interesów przypisuje się Johnowi von Neumanowi. W latach 1926 i 1937 przedstawił on publikacje, które można by uznać za prekursorskie w teorii gier. W pierwszej z nich udowodnił kluczowe z punktu widzenia teorii gier twierdzenie, zwane twierdzeniem o minimaksie. Prawdą jednak jest, że pierwsze prace na temat teorii gier napisał Emil Borel, który w publikacjach z lat 1921 i 1924 sformułował pojęcie strategii czystej i mieszanej. Był on również bliski udowodnienia twierdzenia o minimaksie.