Zarys podstaw teorii bezpieczeństwa

Opis produktu:

W niniejszej pracy została zawarta prakseologiczna wykładnia rozumienia bezpieczeństwa. Przyjęto, że działania podmiotów mają charakter celowy, ukierunkowany na osiąganie pożądanych stanów rzeczy, lub też utrzymywanie takich. Ma to miejsce w oparciu o wartości, potrzeby, interesy oraz formułowane w stosunku do wymienionych cele podmiotu - krótko-, średnio- i długookresowe. Przyjęto, że założenie to leży u podstaw kształtowania bezpieczeństwa podmiotu, jego interakcji z innymi podmiotami. Tym samym wywiera ono decydujący wpływ na kształt środowiska bezpieczeństwa podmiotu (podmiotów) - środowiska, w którym zdarzenia, zjawiska, procesy, trendy i megatrendy są wynikiem celowych działań; środowiska, o którego charakterze decydują interakcje między podmiotami bezpieczeństwa. Ten zabieg umożliwił ukazanie bezpieczeństwa podmiotów jako kontinuum czasoprzestrzennego, w którym granice polityczne, społeczne, kulturowe, ekonomiczne są umowne, a charakter interakcji decyduje o ich przebiegu.
Bezpieczeństwo podmiotu jest ukazane jako konsekwencja myślenia i działania podmiotów społecznych w relacjach z innymi podmiotami, które wspólnie tworzą określone interakcje oraz determinują kształt środowiska bezpieczeństwa zarówno wewnątrzpaństwowego, jak i międzynarodowego. Z uwagi na charakter współczesnego bezpieczeństwa jego podmiotami są zarówno pojedynczy ludzie, jak i ich organizacje społeczne. Zabieg ten pozwala na ukazanie społecznego paradygmatu bezpieczeństwa. Ponadto umożliwia ukazanie zbioru pojęć i teorii, które stanowią podstawy podejmowanych działań w wymiarze jednostkowym i zbiorowym. Nie zastosowano przy tym dychotomicznego podziału na bezpieczeństwo wewnętrzne i zewnętrzne podmiotu jako podstawy eksplanacji, lecz jako swoistą konsekwencję opisu działań i środowiska podmiotów.
W pracy przyjęto, że podstawowym determinantem działania podmiotów bezpieczeństwa jest konieczność sprostania wyzwaniom, z których ewoluują zagrożenia, szanse i ryzyko. Wzajemny związek tych kategorii buduje wiedzę nt. działań podmiotu, jego zamierzeń. Wyzwania, zagrożenia, szanse, ryzyko konstytuują jego politykę i strategię rozumianą jako sztuka (koncepcje działania, praktyka działania) i nauka (umiejętności - zdolności, doświadczenie, wiedza) osiągania zakładanych celów w czasie i przestrzeni. O posiadanych zdolnościach, umiejętnościach, wiedzy podmiotu decyduje jego kultura strategiczna (w tym m.in. kultura organizacji społeczności ludzkich) wyrażana poprzez idee, zachowania zawarte w podejmowanych działaniach.