Zaginiona

?Zaginiona? Piotra Kościelnego to idealna propozycja dla wszystkich fanów thrillerów, nawet tych osób, które są już doskonale zaznajomione z gatunkiem. Cieszy mnie, że polscy autorzy zaczynają dorównywać słynnym Skandynawom, gdy chodzi o ?powieści z dreszczykiem?. Będę obserwować dalszy rozwój kariery pisarza, trzymam za niego kciuki i myślę, iż ma w zanadrzu jeszcze sporo pomysłów na kolejne fabuły. Klasyczne kryminały, ale posiadające w sobie głębię, odrobinę wzruszeń?

?Zaginiona? pełna jest brutalności, której po autorze się spodziewałam, tu na pewno zawodu nie ma. Nie inaczej jest przy języku, mocnym, zakrapianym przekleństwami, pasującym do okoliczności i podkreślającym wypowiedzi. Wiem, brzmi to dziwnie, ale warto zaznaczyć, że Piotr Kościelny używa, a nie nadużywa wyrazów powszechne uważanych za wulgarne. Dużym plusem są wtrącenia z policyjnego czy więziennego slangu, dzięki nim książka nabiera klimatu. Do atmosfery czy samego śledztwa też nie ma się co przyczepić, a do tego jest ofiara systemu, pójścia na łatwiznę przez policję i mamy gotową ludzką tragedię. Trochę zmęczył mnie obraz Świderskiego, który to upada, to znowu się podnosi, ale końcówka wszystko mi wynagrodziła. Mimo wszystko w ?Zaginionej? zabrakło mi iskry, psychopata i jego motyw wypadły blado. Niby jest przedstawiony jako człowiek niezrównoważony, a zapalnikiem do zbrodni może być właściwie wszystko, to jednak mnie do siebie ten pomysł z ?minami? nie przekonał i chyba przez to sceny w piwnicy, zamiast wywoływać napięcie, nie ruszały moich nerwów w ogóle. Scena ze starszymi ludźmi była za to mistrzowska. Ona i końcówka naprawdę mnie pozytywnie ruszyły, szkoda, że o całości nie mogę tego powiedzieć. Źle nie jest, ale bywało lepiej.