Zagadka Kuby Rozpruwacza

Zagadki Kuby Rozpruwacza. To już czwarta z kolei książka o przygodach bimbrownika, hieny cmentarnej i wioskowego egzorcysty. Raz dwa trzy Jakub Wędrowczy patrzy! W gumofilcach, z butelką po truskawkowej prycie, z osikowym kołkiem na wszędobylskie wampiry. Niestraszni mu agenci KGB, wredni sąsiedzi i posterunkowy Birski. Nie straszne wampiry i inne poczwary, nie ma mocnych na Wędrowcza.
300stron, 23 opowiadania – jedne bardziej absurdalne od drugiego. Absurd opowiadań wciąga i to skutecznie. Chcąc nie chcąc czytamy, co też znowu wymyślił Pilipiuk. Przepełniona nierzadko czarnych humorem, czasami ironicznymi komentarzami, które często odnoszą się do współczesnych nam wydarzeń.
Książkę, jak już czytać, to od deski do deski, nie pomijając Ogłoszeń Drobnych na ostatniej stronie. Zakład Pogrzebowy Radość. Teściowe 10% zniżki. czy Jesteś samotna? Wpadnij do Ogiernii.
Książka jest jednym wielkim ekstraktem, poprawiającym smak denaturatu.
Dobrze jest przenieść się do Wojsławic – może nie mitycznej Arkadii, ale krainy stworzonej na kształt jej i podobieństwo. A nieliczne problemy rozwiązują się same, bądź w alkoholowym delirium. Napisana językiem prostym, dowcipnym, nie zmuszającym do myślenia, zmuszającym do śmiechu. Zdrowo się pośmiać, wszak śmiech to zdrowie.

Kolejna wspaniała opowieść o losach Jakuba Wędrowycza.

Błędnie myśli ten, kto sądzi iż zna mu jest historia Kuby Rozpruwacza czy też opowieść o siedmiu krasnoludkach. Andrzej Philipiuk w czwartym tomie swej sagi wyjaśnia zawiłości owych przypowieści, z charaketrystycznym dla swej twórczości humorem i dow[...]m. I myli się także ten, kto sądzi iż są to takie zwyczajne historyjki.
Jak juz wcześniej wspomniałam, autor w sposób zabawny i częsrtokroć groteskowy omawia i wyjaśnia przypowieści uchodzące za powszechnie znane. Niemniejjednak nie można zaliczyć go do typowych bajkopisarzy. No chyba, że Philipiuka uznamy za bajkopisarza bajek dla dorosłych. Bo w tej powieści zdarzają się także wątki nieco pikantne, a czasem wręcz drastyczne, takie jak chociażby powrót Adolfa Hitelera do Wojsławic.
Generalnie książka badzo przyjemna i zabawna. Przenosi czytelnika za pomocą wyobraźni w świat fantastyki. Czytajc, czujemy się naoczym świadkiem opisywanych historii. Książka spodoba sie również tym, którzy lubią krytycznym okiem spojrzeć na polskie społeczeństwo. Bo pomiędzy tzw. wierszami Phiplipiuk bezlitośnie obnaża cechy dla nas, Polaków niestety charakterystyczne, a niewarte pochwał.

ZAGADKA KUBY ROZPRUWACZA – to już czwarty tom cyklu słynnego na całą Polskę o Jakubie Wędrowyczu. Czy kiedykolwiek zastanawialiście się jak to było naprawdę z tym Kubą Rozpruwaczem? Jeśli tak, w tej książce znajdziecie wyjaśnienie o jaki byście nawet nie śnili. Lecz jest to zaledwie jeno z wielu ciekawych opowiadań w tym tomie. Książka zawiera wszystko, czego czytelnik mógłby sobie życzyć i oczekiwał by po historiach z Jakubem Wędrowyczem. Cięty żart, czarny humor, bimber, magia a wszystko podane z wybornym piwem Perła.

Znacie historię Kuby Rozpruwacza? Angielskiego kobietobójcy? Rozwikłaliście istotę jego zabójstw? Oj, i tu grubo się mylicie. To wcale nie było tak jak myślicie. To proste – angielskim Kubą Rozpruwaczem był w rzeczywistości polski Kuba Wędrowycz, który przeniósł się odrobinkę w czasie, by dorwać cyborga do złudzenia przypominającego człowieka. Ideologia jego zabójstw? Systematyka działania? O czym wy mówicie, on po prostu zabijał istoty nie z tej ziemi. W końcu ktoś musi uratować ludzkość. Portret psychologiczny przestępcy? Eee... polski bimbrownik-wampirobójca o profilu egzorcystyczno-szamańskim i wrodzonej antypatii do wszelkich oddziałów ZOMO. Przydomek w światku przestępczym? Stomil! To właśnie nasz cały Kuba Wędrowycz, czyli główny bohater jakże barwnej książki Andrzeja Pilipiuka Zagadka Kuby Rozpruwacza.