Zabierz mnie do domu

Polecam przeczytać zwłaszcza w dobie pandemii, kiedy przez zakazy i komunikację jedynie cyfrową, zatracamy bezpośrednie związki z innymi ludźmi. Zamknięci w domach potrzebujemy takiej prozy jak nigdy przedtem.

Trudności, z którymi zmaga się Polonia na obczyźnie. Walka o godną pracę i godziwą płacę, tęsknota za ojczyzną, życie domowe i obowiązki. Pewnie wielu czytelników miało podobne przejścia, warto porównać. Książka moim zdaniem bardzo osobista.

Realistyczna, takie wydarzenia mogą przydarzyć się każdemu, stąd łatwo utożsamić się z bohaterami. Rodzinna, a ja cenię sobie ciepło domowego ogniska i utrzymanie związku, który daje mi siłę na co dzień.

Wzbudziła mój szacunek do zawodu pielęgniarki. Panie pracują na zmiany, poświęcają się dla chorych, a będąc zagranicą dodatkowo muszą sprostać nowym warunkom kulturowym i językowym.

Już początek mi się podoba, jak dzieci kombinują, żeby przygarnąć kota. Scenka ukazana płynnie, naturalnie. Autorka pisze swobodnie, nie ma tutaj sztuczności, wymuszonych i na siłę, bez pomysłu wciśniętych fragmentów. Przeleciałam przez książkę jak burza.

Komplikacje związane z życiem na emigracji, dostosowaniem się do miejscowych warunków i specyfiki kulturowej. Jeśli masz możliwość porównania z własnymi doświadczeniami, chociażby z wyjazdami za pracą sezonową, to odbiór jest znacząco głębszy.

Życie naszych wśród obcokrajowców. Autorka skupia się jednak na wewnętrznych problemach rodziny, mniej na styku z kulturą Irlandii. To książka niezwykła, znajdziecie tutaj emocjonujące momenty, trudne decyzje, złamane życiorysy.

Autorka nie ukrywa, że książka bazuje na jej własnych doświadczeniach związanych z przeprowadzką do Irlandii. Podoba mi się, że nie jest wyssana z palca. Jak na ?pierwszą poważną przygodę literacką? to wyjątkowo udany debiut. Nieprzeciętna!

Super książka bardzo dobrze napisana. Fajnie się czyta . Gorąco polecam